Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I począł do nich mówić w przypowieściach: Człowiek pewien założył winnicę, ogrodził ją płotem, wykopał prasę, zbudował wieżę i wynajął ją rolnikom, a sam odjechał do innego kraju.
[2] »A we właściwym czasie posłał sługę, aby od rolników odebrał część owoców winnicy.
[3] »Lecz oni pojmawszy go, obili i odesłali z niczym.
[4] »I znowu posłał do nich drugiego sługę, ale i tego zranili w głowę i zelżyli.
[5] »Innego jeszcze posłał, a zabili go, i wielu innych, z których jednych obili, a drugich pozabijali.
[6] »Miał jeszcze jednego syna ukochanego. W końcu i jego wysłał do nich, mówiąc: uszanują mojego syna.
[7] »Ale rolnicy owi mówili między sobą: Ten jest dziedzicem, pójdźmy, zabijmy go, a naszym będzie dziedzictwo.
[8] »I pojmawszy go, zamordowali i wyrzucili poza winnicę.
[9] »Cóż uczyni pan winnicy? Przybędzie i wygubi rolników, a winnicę odda innym.
[10] »Czyście nie czytali tego Pisma:
Kamień, który budujący odrzucili, stał się głowicą węgła. [11] »To Pan ją uczynił i dziwne to w oczach naszych. [12] »I usiłowali go pojmać, lecz lękali się rzeszy. Poznali bowiem, że przeciw nim mówił tę przypowieść. I opuściwszy go odeszli.
[13] »I posłali do niego niektórych faryzeuszów i Herodianów, aby go podchwycili w mowie.
[14] »A oni przyszedłszy mówią mu: Nauczycielu, wiemy, żeś prawdomówny i nie zważasz na nikogo: nie oglądasz się bowiem na osobę ludzką, ale drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Czy godzi się płacić daninę cesarzowi, czy też nie? Powinniśmy ją dawać, czy nie?
[15] »A on, znając ich obłudę, powiedział im: Czemu mnie kusicie? Przynieście mi denara, abym go obejrzał.
[16] »Przynieśli tedy. I mówi im: Czyj to wizerunek i napis? Rzekli mu: Cesarski.
[17] »I rzekł im Jezus: Co jest cesarskiego, oddajcie cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu. I podziwiali go.
[18] »I przychodzą do niego saduceusze, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania. I pytali go mówiąc:
[19] »Nauczycielu, Mojżesz napisał nam:
Jeśliby czyj brat umarł, a zostawił żonę bezdzietną, brat jego niech pojmie tę niewiastę, i niech wzbudzi potomstwo bratu swemu. [20] »Było siedmiu braci. A pierwszy pojął żonę i umarł nie zostawiwszy potomstwa.
[21] »I drugi ją pojął i umarł nie zostawiwszy potomstwa. Podobnie i trzeci.
[22] »I siedmiu ich nie zostawiło potomstwa. W końcu po wszystkich umarła i niewiasta.
[23] »Z chwilą zmartwychwstania, kiedy powstaną z martwych, któregoż z nich będzie żoną? Bo siedmiu ich miało ją za żonę.
[24] »Rzekł im Jezus: Czyż nie dlatego błądzicie, że nie rozumiecie Pisma ani mocy Bożej?
[25] »Kiedy bowiem powstaną z martwych, ani się żenić będą, ani za mąż wychodzić, ale będą tak jak aniołowie w niebiesiech.
[26] »O umarłych zaś, że zmartwychwstają, czyż nie czytaliście w księdze Mojżesza, „O krzaku”, jak to Bóg mówił do niego:
Jam Bóg Abrahama, i Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba. [27] »Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych. Wy przeto bardzo błądzicie.
[28] »A jeden z uczonych w Piśmie, który słyszał ich, jak rozprawiali, i świadom był, że dobrze im odpowiedział, przystąpił i zapytał go: Które przykazanie jest ze wszystkich pierwsze?
[29] »Odpowiedział Jezus: Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan, Bóg nasz, Pan jedyny jest.
[30] »I będziesz miłował Pana, Boga twego, z całego serca twego i z całej duszy twojej, i ze wszystkiej myśli twojej, i ze wszystkiej siły twojej.
[31] »– A drugie takie: Będziesz miłował bliźniego twego jako siebie samego. Innego przykazania, większego nad te, nie ma.
[32] »I rzekł mu uczony w Piśmie: Dobrze, Nauczycielu! Prawdę powiedziałeś, że On jedyny jest i nie masz innego oprócz niego.
[33] »A miłować go z całego serca, ze wszystkiego umysłu i z całej siły i miłować bliźniego jako siebie samego więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary.
[34] »Jezus zaś widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł mu: Jesteś bliski Królestwa Bożego. A nikt go już więcej nie śmiał pytać.
[35] »I odpowiadając Jezus mówił nauczając w świątyni: Jakże powiadają uczeni w Piśmie, że Chrystus jest synem Dawida?
[36] »Sam Dawid powiedział przez Ducha Świętego:
Rzekł Pan Panu memu, siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół twoich pod stopy twoje. [37] »Sam Dawid nazywa go Panem, jakże zatem jest synem jego? A liczna rzesza chętnie go słuchała.
[38] »I mówił w tym nauczaniu swoim: Wystrzegajcie się uczonych w Piśmie, którzy chętnie chodzą w długich szatach, lubią pozdrowienia na rynku,
[39] »zasiadanie na wzniesieniach w synagogach i na pierwszych miejscach na ucztach,
[40] »którzy objadają domy wdów i dla pozoru modlą się długo. Ich to surowy spotka wyrok.
[41] »A usiadłszy naprzeciw skarbony, patrzał, jak lud wrzucał do skarbony pieniądze, a wielu bogatych rzucało hojnie.
[42] »A kiedy nadeszła pewna wdowa uboga, wrzuciła dwa drobne pieniążki, to jest tyle, co grosz.
[43] »I przywoławszy uczniów swoich, rzekł im: Zaprawdę powiadam wam, że ta uboga wdowa dała więcej niż wszyscy wrzucający do skarbony.
[44] »Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało, ta zaś w niedostatku swoim wszystko, co miała, wrzuciła, całe mienie swoje.