Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Czy znasz porę kiedy rodzą skalne kozice? Czy dozorowałeś czas porodu u łań?
[2] »Czy możesz obliczyć miesiące, które muszą spełnić, i znasz czas, kiedy rodzą?
[3] »Kurczą się, rzucają swoje młode i szybko pozbywają się swoich bólów.
[4] »Ich młode nabierają sił, odchowują się na otwartym polu; odbiegają i do nich już nie wracają.
[5] »Kto puścił na wolność dzikiego osła? A pęta szybkobiegacza – kto je rozwiązał?
[6] »Na dom przeznaczyłem mu step, a ziemię bezpłodną na siedlisko.
[7] »Ze zgiełku miasta się wyśmiewa i wrzasku poganiacza nie słyszy.
[8] »Co wypatrzył po górach – to jest jego paszą, więc śledzi wszelką zieleń.
[9] »Czy żubr zechce ci służyć, albo czy przenocuje u twego żłobu?
[10] »Czy twym sznurem zaprzęgniesz żubra do zagonu, lub czy za tobą będzie bronował bruzdy?
[11] »Czy możesz na nim polegać oraz mu powierzyć swój trud, ponieważ wielką jest jego siła?
[12] »Czy możesz mu zawierzyć, że zwiezie ci twój wysiew i zgromadzi go do twojej stodoły?
[13] »Rześkie jest skrzydło strusich samic, lecz czy są to bocianie lotki i upierzenie?
[14] »Ona znosi swe jaja na ziemi, po czym daje się im wygrzewać w piasku.
[15] »Nie pamięta, że może je zgnieść ludzka noga oraz zadeptać dzicz stepu.
[16] »Srogo postępuje ze swoimi młodymi, jakby były nie jej; a jeśli jej trud jest daremny – nie zaznaje trwogi.
[17] »Bo Bóg pozbawił ją mądrości i nie użyczył jej rozumu.
[18] »Przy pierwszej sposobności unosi się wysoko, urąga z konia i jego jeźdźca.
[19] »Czy dajesz rumakowi dzielność? Czy jego szyję przystrajasz w falującą grzywę?
[20] »Czy puszczasz go w podskoki jak szarańczę? A przenikliwość jego rżenia wzbudza trwogę.
[21] »Jego kopyta ryją grunt, cieszy się swoją siłą i wyrusza na spotkanie zbroi.
[22] »Urąga trwodze i się nie lęka; nie ustępuje także przed ostrzem miecza.
[23] »Nad nim chrzęści kołczan, błyszczy włócznia i lanca.
[24] »Z drżeniem i gniewem wchłania pył i nie daje się zatrzymywać na głos trąby.
[25] »Kiedy uderzy trąba, zarży, że hej! Z daleka wyczuwa bój, gromkie okrzyki wodzów i wrzawę bitwy.
[26] »Czy mocą twego rozumu wzbija się jastrząb, rozwijając swe skrzydła ku południu?
[27] »Czy na twój rozkaz wzlatuje orzeł i wysoko ściele swoje gniazdo?
[28] »Zamieszkuje na skale i przebywa na urwiskach skał, jakby w zamczysku.
[29] »Stamtąd wypatruje żeru, jego oczy śledzą daleko,
[30] »a jego młode chlipią krew; bo gdzie polegli, tam i on.