Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Alef. Jakoż siedzi samotne, miasto pełne ludu! Stało się jako wdowa - wielkie wśród narodów! Księżna prowincyj stała się hołdowną.
[2] »Beth. Płacze gorzko po nocy, a łzy je na jej policzkach; niema dla niej pocieszyciela z pośród wszystkich jej miłośników. Zdradzili ją wszyscy jej przyjaciele, stali się dla niej wrogami.
[3] »Gimel. Juda uprowadzony do niewoli, nieszczęsny,
skazany na ciężką pracą. Mieszka pomiędzy narodami, nie znajduje odpocznienia. Wszyscy prześladowcy go dosięgają wśród udręki.
[4] »Daleth. Drogi Sjonu w żałobie z braku przychodzących na uroczystości. Wszystkie bramy jej spustoszone, kapłani jej jęczą, dziewice jej utrapione, a samej gorycz pozostaje.
[5] »He. Nieprzyjaciele jej mają przewagę, wrogowie jej grabią, albowiem Bóg ją dotknął dla wielości jej grzechów. Niemowlęta jej odeszły na wygnanie wobec wroga.
[6] »Waw. Odeszła od córki sjońskiej wszelka jej chwała. Książęta jej jako jelenie nie znajdujące paszy i uchodzące bez siły wobec ścigającego.
[7] »Zajin. Przypomniała Jerozolima za dni swej niedoli i błądzenia wszystkie dostatki swoje, które były za dni dawnych. Tymczasem lud jej wpadł w ręce ciemiężcy a sama nie ma pomocy; patrzą na nią wrogowie, śmiejąc się z jej szabatów.
[8] »Cheth. Ciężko zgrzeszła Jerozolima, dlatego stała się pośmiewiskiem. Wszyscy, którzy ją czcili, gardzą nią, ponieważ widzą jej sromotę; sama również jęczy i twarzą się odwraca.
[9] »Teth. Jej nieczystość we fałdach jej sukni... o przyszłości swej nie myślała. Upadła niezwykle... nie masz, ktoby ją pocieszył. „Wejrzyj, o Boże, na moją nędzę, jak wróg się wywyższał”.
[10] »Jod. Ciemiężca wyciągnął swą rękę po wszystkie jej skarby; gdyż widziała jak narody wchodzą do jej świętości, którym rozkazano: „Nie wejdą na zebranie twoje”.
[11] »Kaf. Wszystek lud jej jęczy, szukając chleba; dają klejnoty swoje za pokarm, aby zachować życie. Spojrzyj, Boże i rozważ jak jestem lekceważona!
[12] »Lamed. O wy wszyscy, co przechodzicie drogą, spojrzyjcie i patrzcie, czy jest boleść, jako boleść moja, która ciąży na mnie, mnie to dotknął Bóg w dniu swego wielkiego gniewu!
[13] »Mem. Z wysoka zesłał ogień, który pożera kości moje; rozciągnął sidło nogom moim, wtył mną zawrócił; uczynił ze mnie spustoszenie - każdego dnia ustaję.
[14] »Nun. Jarzmo grzechów moich jest przygotowane, splata się ono w ręku jego, przesuwa się na szyję moją, odbiera mi siłę. Pan oddał mnie w ręce... nie mogę powstać.
[15] »Samekh. Wszystkich walecznych usunął Pan z pośrodka mego; przywołał przeciwko mnie gromadę, aby zniweczyć młodzież moją. Prasę przygotował Pan dla dziewicy, córki judzkiej.
[16] »Ajin. Oto dlatego ja płaczę, oko moje, oko moje strumień wody leje; bo daleko odemnie, ktoby mię pocieszył, ktoby mi życie przywrócił. Synowie moi są opuszczeni, bo wróg mój jest silny.
[17] »Pe. Wyciągnął Sjon ręce swoje, niemasz, ktoby go pocieszył. Bóg dopuścił na Jakóba że otoczyli go wrogowie jego. Stała się Jerozolima w pośrodku nich jakby nieczystością.
[18] »Cade. "Bóg jest sprawiedliwym, lecz ja buntowałam się przeciwko ustom Jego! Słuchajcie wszystkie narody, i wejrzyjcie na boleść moją: Dziewice moje i młodzież moja poszła do niewoli!
[19] »Kof. Przywołałam miłośników moich, przecz oni mnie oszukali! Kapłani moi i starsi w mieście pomarli w poszukiwaniu pożywienia, aby ratować swoje życie.
[20] »Resz. Wejrzyj, Boże, jakie me utrapienie moje wnętrzności się wstrząsają, serce moje przewraca się we wnętrzu mojem, żem zawzięcie się buntowała! Na dworze miecz zabija dzieci moje, a w domu śmierć!
[21] »Szin. Słyszą, jak ja jęczę, niemasz dla mnie pocieszyciela! Wszyscy wrogowie moi, słysząc o mej niedoli, cieszą się, żeś Ty to uczynił. Nadejdzie dzień, któryś ogłosił, a stanie się im to, co mnie!
[22] »Taw. Wszelka ich złość stanie przed obliczem Twojem, abyś ich poniżył, jakoś poniżył mnie dla wszystkich grzechów moich! Bo wielkie są narzekania moje, a serce moje ustaje!