Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A w sześć dni przed Paschą przybył Jezus do Betanii, gdzie był {zmarły} Łazarz, którego {Jezus} wskrzesił <z martwych>.
[2] »I przygotowano tam ucztę dla Niego: Marta usługiwała, a Łazarz był jednym z tych, co z Nim współbiesiadowali.
[3] »Marya zaś wzięła funt wonnego olejku spikanardowego, <bardzo> drogiego, i namaściła nogi Jezusa, i wytarła nogi Jego włosami swoimi; a dom napełnił się wonnością <owego> olejku.
[4] »Jeden zaś z uczniów Jego, Judasz z Karyotu, który miał Go zdradzić, rzecze:
[5] »Czemu nie sprzedano tego wonnego olejku za trzysta denarów, i nie rozdano ubogim?
[6] »To zaś mówił nie dlatego, żeby mu chodziło o ubogich, ale że był złodziejem, a mając mieszek, sprzeniewierzał datki.
[7] »Jezus atoli rzekł: Daj(cie) jej pokój, boć zachowała to na dzień mego pogrzebu.
[8] »Albowiem ubogich zawsze macie wśród siebie, Mnie zaś nie zawsze macie.
[9] »A wielka rzesza Judejczyków dowiedziała się, że tam przebywa. Zeszli się przeto nietylko dla Jezusa, ale także by zobaczyć Łazarza, którego On wskrzesił z martwych.
[10] »A przedniejsi kapłani uchwalili zgładzić także Łazarza,
[11] »gdyż z powodu niego wielu odstępowało Judejczyków, i wierzyło w Jezusa.
[12] »{A} nazajutrz wielka rzesza, która się zebrała na święto, dowiedziawszy się, że Jezus przychodzi do Jerozolimy,
[13] »wzięła gałązki palmowe, i wyszła na Jego spotkanie i wołała: Hosanna! »Błogosławiony, co idzie, w imię Pana!« Król Izraela!
[14] »A znalazłszy oślę, Jezus siadł na nie, jak było napisane:
[15] »»Nie bój się, córo Syonu! Oto król twój przychodzi, siedząc na źrebięciu oślicy«.
[16] »Tego uczniowie Jego z początku nie rozumieli;, ale gdy Jezus został uwielbiony, wtedy przypomnieli sobie, że tak było o Nim napisane, i że tak Mu uczynili.
[17] »Oświadczył się więc lud, który był przy Nim, kiedy Łazarza wywołał z grobu, i wzbudził Go z martwych.
[18] »Z tego powodu nawet rzesza wyszła na Jego spotkanie, bo się dowiedziała, że On ten cud uczynił.
[19] »Faryzeusze zaś mówili między sobą: Widzicie, że nic sprawić nie możemy! Oto świat {cały} poszedł za Nim.
[20] »A między tymi, co przybyli składać hołdy w dzień świąteczny, byli niektórzy Hellenowie.
[21] »Oni to przystąpili do Filipa, z Betsaidy galilejskiej, i poprosili Go, mówiąc: Panie! pragnęlibyśmy zobaczyć Jezusa.
[22] »Filip idzie i powiada Andrzejowi; Andrzej znowu wraz z Filipem <idą, i> mówią Jezusowi.
[23] »A Jezus odezwał się do nich i rzekł: Nadeszła godzina, by Syn człowieczy był uwielbion!
[24] »Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: jeśli ziarno pszeniczne nie padnie w ziemię i nie umrze, pozostaje samo jedno; jeśli jednak umrze, obfity plon przynosi.
[25] »Kto miłuje duszę swoją, straci ją; a kto gardzi duszą swą na tej ziemi, zachowa ją na żywot wieczny.
[26] »Ktoby Mi chciał służyć, niech Mnie naśladuje, a gdzie Ja jestem, tam będzie i sługa mój; <a> jeśli kto będzie Mi służył, uczci go Ojciec {mój}.
[27] »Dusza moja teraz strwożona! I czyż może powiem: »Ojcze, wybaw Mnie z tej godziny«? Przecież przyszedłem dlatego, na tę godzinę.
[28] »Ojcze, uwielbij Imię swoje! Rozległ się tedy głos z nieba: »I uwielbiłem, i jeszcze uwielbię«.
[29] »Toteż lud, który stał i słyszał, twierdził, że zagrzmiało; inni {zaś} mówili: Anioł do Niego przemówił.
[30] »Jezus odpowiedział i rzekł: Nie dla Mnie ten głos się odezwał, ale dla was.
[31] »Teraz rozstrzyga się los <tego> świata, teraz władca tego świata będzie precz wyrzucon.
[32] »A Ja, gdy nad ziemią zawisnę, wszystko do Siebie pociągnę.
[33] »To zaś wyrzekł, by wyjawić, jaką śmiercią miał umrzeć.
[34] »<Ale> rzesza Mu odpowiedziała: Słyszeliśmy z księgi prawa, że Chrystus trwa wiecznie; jakże więc Ty powiadasz: »Trzeba, aby wywyższono Syna człowieczego«? - Kimże jest ów Syn człowieczy?
[35] »A Jezus im rzekł: Światło jest wśród was jeszcze przez czas krótki. Pielgrzymujcie, dopóki macie Światło, aby was ciemność nie zaskoczyła; kto bowiem chodzi w ciemności, nie wie, dokąd dąży.
[36] »Jak długo macie Światło, wierzcie w <to> Światło, byście się stali synami Światła. Po tych słowach Jezus odszedł i ukrył się przed nimi.
[37] »A chociaż <On> tak liczne cuda zdziałał w ich obecności, nie wierzono jednak w Niego;
[38] »aby się spełniły słowa Izajasza proroka, które rzekł: »Panie! któż naszej uwierzył przemowie? A ramię Pańskie komuż objawiono«?
[39] »Dlatego nie mogli uwierzyć, że znowu rzekł Izajasz:
[40] »»Pan zaślepił ich oczy i zatwardził ich serce, by wzrokiem nie dostrzegli, a sercem nie pojęli, by się nie nawrócili; - i abym ich nie zleczył«.
[41] »To wyrzekł Izajasz, ponieważ oglądał chwałę Jego i o Nim przepowiadał.
[42] »Pomimo to wielu nawet z pośród członków Sanhedrynu, uwierzyło w Niego, ale z obawy przed faryzeuszami nie przyznawali się, aby ich nie wykluczono z bóżnicy.
[43] »Albowiem więcej umiłowali chwałę ludzką, aniżeli chwałę Bożą.
[44] »Tymczasem Jezus wołał i mówił:
[45] »Kto wierzy we Mnie, nie we Mnie wierzy, ale w Tego, który Mnie posłał; a kto Mnie ogląda, ogląda Tego, który Mnie posłał.
[46] »Ja, Światło, przyszedłem na <ten> świat, aby nie pozostał w ciemności nikt, kto we Mnie wierzy.
[47] »A ktoby słuchał nauk moich, ale nie przestrzegał, tego Ja nie sądzę; albowiem nie przyszedłem sądzić świata, ale świat zbawić.
[48] »Kto Mną gardzi i nauk moich nie przyjmuje, ma swego sędziego: nauka, którą głosiłem, ona go sądzić będzie w dniu ostatecznym;
[49] »gdyż Ja nie mówiłem ze Siebie, ale Ojciec, który Mnie posłał, On to dał mi przykazanie, co mam mówić i co opowiadać.
[50] »Wiem, zaś, że przykazanie Jego jest żywotem wiecznym. A przeto cokolwiek Ja mówię, jako Mi Ojciec powiedział, tak mówię.