In convertendo Dominus captivitatem Sion. Gdy z okrutnej Babilony Pański lud był wyzwolony, Człowiekowi tak się zdało, Jakoby mu śnić się miało. Tam dopiero narzekanie, Tam płacz ustał i wzdychanie, A radości nastąpiły Na to miejsce i śmiech miły. Tam poganin zazdrościwy — Znak (powiada) niewątpliwy Okazał Bóg światu wszemu, Że jest łaskaw ludu temu. Łaskaw jest Pan ludu swemu, Okazał to światu wszemu, Z oków ciężkich nas wybawił I na swobodzie postawił. I ci, Panie, co zostali, Daj, aby tam nie mieszkali, Ale szli tak spiesznym biegiem, Jako strumień pełnym brzegiem. Kto siał w płaczu, żnie w radości, Nasza siew była w gorzkości; Oto zdarzył Pan, że i my Z weselem snopy nosimy.
|