Benedic anima mea Domino. Błogosław, duszo moja, Panu swojemu, Błogosław Imięniowi Jego świętemu. Błogosław duszo Panu, Jego obfite Dary niech zawżdy będą w sercu twem ryte. Który odpuszcza wszytki twe nieprawości, I zabiega chorobom i twej krewkości, Żywot śmierci łakomej twój odejmuje, A ciebie miłosierdziem swem koronuje; Który cię wszelakich dóbr hojnie nabawia, I twoję młodość, jako orlą, odnawia, — Obrońca nieomylny źle obwinionych I sędzia sprawiedliwy wszech ukrzywdzonych. Ten opowiedział drogi swe Mojzeszowi I wolą swą ukazał Izrahelowi, Pan wielce miłosierny, Pan dobrotliwy, Na gniew nieprędki, barziej do łaski chciwy. Nie umie, nie zwykł się On wiecznie frasować, Ani do końca swojej srogości chować; Nie wedle spraw przeciwko nam postępuje, Ani się z nami wedle zasług rachuje. Której nad ziemią niebo jest wysokości, Takiej On ku sługom jest swoim litości; Jako wschód od zachodu daleko pała, Tak On od nas daleko grzech nasz oddala. Jako łaskawy ociec synów lituje, Tak równie swoich wiernych sług Pan żałuje; Czynu bowiem naszego samże świadomy I pomni, żechmy ziemia i cień znikomy. Trawie podobien człowiek, którą ostrymi Leda w dzień kosa przytnie zębami swymi; Podobien kwiatu, który, gdy się rozwinął Nalepiej, dusznym wiatrem zmorzony zginął. Pańska łaska jest wieczna i nieprzebrana, Wiernym cnotliwym ludziom nagotowana; — Tej uczesniki będą i prawnukowie Tych, którzy w Jego będą kochać się słowie. Pan na ognistem niebie dwór swój wysoki Zasadził, skąd panuje na świat szyroki. Chwalcie, o aniołowie mężni, chwalcie Go, Którzy słowne nosicie poselstwa Jego. Wszytki niebieskie wojska i sług zebranie, U których Jego ważne jest rozkazanie, Wszytko po wszytkich kąciech królestwa Jego, Stworzenie i ty, duszo, chwal Pana tego.
|