Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wtedy Jezus szóstego dnia przed paschą przyszedł do Betanii, gdzie był Łazarz, który umarł, a którego wzbudził spośród umarłych.
[2] »Tam przygotowali mu wieczerzę, Marta im usługiwała, a Łazarz był jednym z tych, którzy z nim byli przy stole.
[3] »Gdy Maria wzięła funt pachnidła nardowego, bardzo drogiego, namaściła nogi Jezusa i otarła je swoimi włosami. Napełnił się dom wonnością maści.
[4] »Wtedy powiedział jeden z jego uczniów, Judasz Iskariota, syn Szymona, który zamierzał go wydać:
[5] »Dlaczego tego pachnidła nie sprzedano za trzysta denarów i nie rozdano ubogim?
[6] »To mówił nie dlatego, że troszczył się o ubogich, ale dlatego, że był złodziejem. Miał sakiewkę, w której nosił, to co włożono do niej.
[7] »Jezus więc powiedział: Zostaw ją w pokoju; na dzień mojego pogrzebu to zachowała.
[8] »Ubogich zawsze wśród siebie macie, ale mnie nie zawsze mieć będziecie.
[9] »Dowiedziała się więc wielka rzesza z Żydów, że jest tam i przyszli nie tylko z powodu Jezusa, ale żeby zobaczyć też Łazarza, którego wzbudził z martwych.
[10] »Arcykapłani naradzali się, aby Łazarza też zabić.
[11] »Z powodu niego wielu z Żydów odchodziło i zaczęło wierzyć Jezusowi.
[12] »Nazajutrz liczny lud, który przybył na święto, usłyszał, że Jezus idzie do Jerozolimy.
[13] »Wziął gałązki palmowe i wyszedł na jego spotkanie, wołając: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana, król Izraela!
[14] »Gdy Jezus znalazł osiołka, wsiadł na niego, jak jest napisane:
[15] »Nie bój się, córko Syjonu! Oto twój król przychodzi siedzący na źrebięciu oślicy.
[16] »Uczniowie jego początkowo tego nie zrozumieli, ale gdy Jezus został uwielbiony, wtedy przypomnieli sobie, że to było o nim napisane i że to mu uczynili.
[17] »Świadczył więc lud, który był z nim, że Łazarza wywołał z grobu i wzbudził go z martwych.
[18] »Dlatego lud wyszedł na jego spotkanie, bo słyszał, że to on uczynił ten cud.
[19] »Wtedy mówili faryzeusze między sobą: Widzicie, że nic nie zyskacie; oto cały świat poszedł za nim.
[20] »Byli niektórzy Grecy z tych, którzy przychodzili do Jerozolimy, żeby się modlić w święto.
[21] »Ci więc przyszli do Filipa, który był z Betsaidy w Galilei i prosili go: Panie! Chcemy zobaczyć Jezusa.
[22] »Poszedł Filip i powiedział Andrzejowi, i znowu Andrzej i Filip powiedzieli Jezusowi.
[23] »Jezus odpowiedział im: Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn człowieczy.
[24] »Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Jeśliby ziarno pszeniczne, które wpadło do ziemi, nie obumarło, samo jedno pozostaje; lecz jeśliby obumarło, przyniesie obfity owoc.
[25] »Kto miłuje swoje życie, utraci je, a kto nienawidzi swojego życia na tym świecie, ku życiu wiecznemu je zachowa.
[26] »Jeśli ktoś mi służy, niech idzie za mną; a gdzie ja jestem, tam będzie i mój sługa; a jeśli ktoś będzie mi służył, uczci go mój Ojciec.
[27] »Teraz dusza moja jest wstrząśnięta; i co powiem? Ojcze! Zachowaj mnie od tej godziny; przecież dlatego przyszedłem na tę godzinę.
[28] »Ojcze! Uwielbij swoje imię. Przyszedł wtedy głos z nieba: Uwielbiłem i ponownie uwielbię.
[29] »Wtedy lud, który stał i to słyszał, mówił: Zagrzmiało; inni mówili: Anioł mówił do niego.
[30] »Jezus odpowiedział: Nie ze względu na mnie zabrzmiał ten głos, ale ze względu na was.
[31] »Teraz odbywa się sąd tego świata, teraz władca tego świata zostanie wyrzucony precz.
[32] »Gdy będę wywyższony nad ziemię, pociągnę wszystkich do siebie.
[33] »To powiedział, zaznaczając, jaką śmiercią ma umrzeć.
[34] »Ludzie odpowiedzieli mu: Słyszeliśmy z prawa, że Chrystus trwa na wieki; jak więc ty możesz mówić, że musi być wywyższony Syn człowieczy? Kim jest ten Syn człowieczy?
[35] »Jezus więc powiedział im: Jeszcze na krótki czas światło jest z wami; chodźcie, dopóki macie światło, żeby nie ogarnął was mrok; bo kto w mroku chodzi, nie wie, dokąd idzie.
[36] »Dopóki macie światło, wierzcie w światło, abyście byli synami światła. Gdy Jezus to powiedział i odszedł, ukrył się przed nimi.
[37] »Chociaż tyle znaków uczynił wobec nich, nie uwierzyli mu.
[38] »Aby wypełniło się słowo proroka Izajasza: Panie! Kto uwierzył naszej wieści, a komu objawiło się ramię Pana?
[39] »Dlatego nie mogli uwierzyć, bo ponownie powiedział Izajasz:
[40] »Zaślepił ich oczy i zatwardził ich serce, aby nie widzieli oczami, i nie zrozumieli sercem, i nie nawrócili się, a ja, żebym ich nie uzdrowił.
[41] »To powiedział Izajasz, gdy widział jego chwałę i mówił o nim.
[42] »Mimo to jednak wielu z przywódców mu uwierzyło; ale z powodu faryzeuszy nie wyznawali swojej wiary, żeby nie zostali wyłączeni z synagogi.
[43] »Umiłowali bowiem bardziej chwałę ludzką niż chwałę Bożą.
[44] »Jezus wołał: Kto mi wierzy, nie mi wierzy, ale temu, który mnie posłał.
[45] »Kto mnie widzi, widzi tego, który mnie posłał.
[46] »Ja, jako światło, przyszedłem na świat, aby nikt, kto mi wierzy, nie pozostał w mroku.
[47] »A jeśli ktoś słuchałby moich słów i nie uwierzył, ja go nie sądzę; bo nie przyszedłem, żeby sądzić świat, ale żeby świat zbawić.
[48] »Kto mną gardzi i nie przyjmuje moich słów, ma swojego sędziego; słowa, które ja mówiłem, te osądzą go w dzień ostatni.
[49] »Bo ja nie mówiłem sam z siebie, ale Ojciec, który mnie posłał, on mi dał polecenie, co mam powiedzieć i co mam mówić.
[50] »Wiem, że polecenie jego jest życiem wiecznym. Dlatego, co ja wam mówię, to mówię tak, jak mi powiedział Ojciec.