Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I widziałem, a oto Baranek stał na górze Syon, a z Nim sto czterdzieści i cztery tysiące mających Imię Jego i Imię Ojca Jego napisane na czołach swoich.
[2] »I usłyszałem głos z nieba, jakoby głos wód wielkich i jakoby głos gromu wielkiego; a głos, którym słyszał, jakoby głos cytrzystów, grających na cytrach swoich.
[3] »I śpiewali jakoby nową pieśń przed Stolicą, i przed czworgiem zwierząt, i przed Starszymi. A nikt nic mógł śpiewać tej pieśni, jedno one sto czterdzieści i cztery tysiące, którzy kupieni są z ziemi.
[4] »To są ci, którzy się nie pokalali z niewiastami, albowiem dziewicami są. Ci chodzą za Barankiem, gdziekolwiek On idzie; ci wykupieni są z ludzi, jako pierwiastki dla Boga i dla Baranka;
[5] »i w ustach ich nie znalazło się kłamstwo, albowiem bez zmazy są przed Stolicą Bożą.
[6] »I widziałem drugiego Anioła, lecącego przez pośrodek nieba, mającego Ewangelię wieczną, aby ją opowiadał mieszkającym na ziemi, i wszystkim poganom, i pokoleniom i językom, i ludowi,
[7] »mówiąc wielkim głosem: Bójcie się Pana i oddajcie Mu cześć, bo idzie godzina sądu Jego, i adorujcie Tego, Który uczynił niebo i ziemię, morze i źródła wód!
[8] »A drugi Anioł leciał za nim, mówiąc: Upadła, upadła Babilonia ona wielka, która winem gniewu wszeteczeństwa swojego upoiła wszystkie narody.
[9] »A trzeci Anioł leciał za nim, mówiąc głosem wielkim: Ktoby się kłaniał bestyi, albo obrazowi jej i wziąłby piętno jej na czoło swe, albo na rękę swoją,
[10] »ten będzie pił z wina gniewu Boga, które zmieszane jest ze szczerem winem w kubku gniewu Jego, i będzie męczony ogniem i siarką przed oczyma Aniołów świętych i przed oczyma Baranka;
[11] »a dym mąk ich będzie wstępował do góry na wieki wieków, i nie będą mieć odpoczynku we dnie i w nocy ci, którzy się kłaniali bestyi i jej obrazowi, i ci, którzy brali piętno jej imienia!
[12] »Tu jest cierpliwość Świętych, którzy zachowują przykazania Boże i wiarę w Jezusa.
[13] »I usłyszałem głos z nieba, mówiący mi: Napisz: Błogosławieni umarli, którzy w Panu umierają; od tego czasu już rozkazuje Duch, aby wytchnęli od prac swoich, bo uczynki ich idą za nimi.
[14] »I widziałem, a oto obłok jasny, a na obłoku siedzącego, podobnego Synowi Człowieczemu, mającego na głowie swej koronę złotą, a w ręce swej sierp ostry.
[15] »I wyszedł drugi Anioł ze Świątyni, wołając głosem wielkim do siedzącego na obłoku: Spuść sierp swój i żnij, bo przyszła godzina żniwa, bo poschło żniwo ziemi!
[16] »I puścił, który siedział na obłoku sierp swój na ziemię, i pożęta została ziemia.
[17] »I wyszedł inny Anioł ze Świątyni, która jest w Niebie, mając i ten sierp ostry.
[18] »I wyszedł inny Anioł z Ołtarza, mający władzę nad ogniem, i zawołał głosem wielkim do tego, który miał sierp ostry, mówiąc: Spuść sierp swój ostry i pożnij grona z winnicy ziemi, bo dojrzały jagody jej!
[19] »I spuścił Anioł sierp swój ostry na ziemię, i pożął winnicę ziemi, i wrzucił ją do kadzi wielkiej gniewu Bożego.
[20] »I deptano kadź przed miastem; i wyszła krew z kadzi aż do wędzideł końskich przez tysiąc sześćset staj.