Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I Przyszli na drugą stronę morza do krainy Gadareńskiej.
[2] »A wyszedszy z łodzi, wnet mu zabieżał zgrobów człowiek w duchu nieczystem.
[3] »Który miał mieszkanie wgrobiech, a niemógł go nikt i łancuchem uwięzać.
[4] »Przeto iż często był wiązan łańcuchy i pęty, ale się na niem łańcuchy rwały, a pęta targały, i niemógł go żaden okrocić.
[5] »A zawżdy w nocy i we dnie w górach i w grobiech był wołając i tłukąc się kamieńmi.
[6] »A ujrzawszy Jezusa zdaleka przybieżał i pokłonił się mu.
[7] »A wołając głosem wielkim, mówił: Co mnie i tobie Jezusie synu Boga najwyszszego? Poprzysięgam cię przez Boga abyś mię nie męczył.
[8] »Bo mu mówił, wynidzi duchu nieczysty z człowieka.
[9] »I pytał go, jako tobie imię? I odpowiedział mówiąc, imię mi Legion, iż mnodzy jesteśmy.
[10] »I prosili go barzo aby ich nie wysłał precz zkrainy.
[11] »Było też tam przy górach wielkie stado świni pasące się.
[12] »I prosili go czarci wszyscy mówiąc, puść nas w świnie, żebychmy w nie weszli.
[13] »I dopuścił im wnet Jezus. I wyszedszy duchowie nieczyści, weszli w świnie, i wpadło stado po skale do morza. A było ich około dwu tysiącu i potonęły w morzu.
[14] »Oni lepak co paśli świnie z uciekali, i oznajmili to w mieście, i po wsiach. I wyszli oględać co się zstało.
[15] »A przyszli do Jezusa, i widzą który był opętany siedzącego, i obleczonego, i rozumnego, (onego który miał Legion,) i bali się.
[16] »A ci którzy (to) widzieli, opowiedzieli im jako się przydało onemu opętanemu, i o świniach.
[17] »I poczęli go prosić, aby wyszedł zgranic jich.
[18] »A gdy wszedł do łodzi, prosił go on co był opętanym aby był przyniem.
[19] »Lecz Jezus nieprzypuścił go, ale mu rzekł: Idź do domu twego, do swych, a oznajmi im jako wielkie rzeczy tobie Pan uczynił i jako się zlitował nad tobą.
[20] »I odszedł, a począł przepowiedać w Dekapolu jako wielkie rzeczy z nim uczynił Jezus, i wszyscy się dziwowali.
[21] »A gdy się zaś Jezus przeprawił w łodzi na drugi brzeg, zebrał się do niego wielki tłum, a był u morza.
[22] »A oto przyszedł jeden Arcyszkolnik imieniem Jair, a ujrzawszy ji, padł u nóg jego.
[23] »I prosił go wielce mówiąc: Iż corka moja już przy skonaniu, przydź abyś włożył na nię ręce, żeby była zachowana, a żywa.
[24] »I szedł z nim, a za nim szedł tłum mnogi i cisnęli go.
[25] »A niewiasta niektóra będąc wpłynieniu krwie ode dwunaście lat.
[26] »I wiele ucierpiała od wiela lekarzów, wszytko swe na to nałożywszy, a nic jej to nie pomogło, owszem się jej tym więcej pogarszało.
[27] »Ta gdy usłyszała o Jezusie, przyszła ztyłu między tłumem i tknęła się szaty jego.
[28] »Bo mówiła, jeśli się tylko tknę szaty jego, będę zachowana.
[29] »I wnet wyschło źródło krwie jej, i poczuła ciałem iż uzdrowiona od bicza.
[30] »A wnet poznawszy Jezus moc która od niego wyszła, obróciwszy się między tłumem, rzekł, kto się tknął odzienia mego?
[31] »I rzekli mu uczniowie jego, widzisz tłum cisnący się, a mówisz, kto mię tknął.
[32] »I obejzrzał się aby obaczył onę która to uczyniła.
[33] »A niewiasta bojąc się i drżąc, wiedząc co się jej przydało, przyszła a upadła przed nim, i powiedziała mu wszytkę prawdę.
[34] »A on rzekł jej: Córko wiara twoja wybawiła cię, idź w pokoju, a bądź zdrowa od bicza twego.
[35] »A gdy jeszcze domawiał, przyszli od Arcyszkolnika, mówiąc, iż córka twoja umarła, co więcej gabasz uczyciela?
[36] »A Jezus wnet usłyszawszy słowo które powiedano, rzekł Arcyszkolnikowi, nie lękaj się, tylko wierz.
[37] »I niedopuścił żadnemu iść za sobą, jedno Piotrowi, i Jakobowi, i Johanowi bratu Jakobowemu.
[38] »I przyszedł w dom Arcyszkolnika, i ujrzał zgiełk i płaczące, i narzekające.
[39] »I wszedszy rzekł im: Przecz gwarzycie i płaczecie? Dzieweczka nie umarła, ale śpi.
[40] »I śmiali się zniego, a on wszytki wygnawszy wziął ojca i matkę dzieweczki, i ony którzy przyniem (byli,) i wszedł tam gdzie dzieweczka leżała.
[41] »A wziąwszy za rękę dzieweczkę rzekł jej: Talita kumi, co jest wyłożywszy: Panienko (tobie mówię) wstań.
[42] »I wnet wstała panienka, i chodziła, bo była lat dwunaście, i zdumieli się zdumieniem wielkim.
[43] »I zakazał jim wielce aby żaden tego niewiedział, i rzekł aby jej dano jeść.