Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I znowu zaczął uczyć przy morzu. A zgromadził się koło niego bardzo wielki tłum, tak, że wszedł do łodzi oraz przebywał na morzu, a cały tłum był przy morzu, na ziemi.
[2] »I nauczał ich w wielu podobieństwach, oraz mówił im w swojej nauce: Słuchajcie!
[3] »Oto siewca wyszedł, aby zasiać.
[4] »A w czasie siania stało się, że niektóre padło obok drogi i przyleciały ptaki niebios, i je wyjadły.
[5] »Zaś drugie padło na skaliste miejsca, gdzie nie miało wiele ziemi; i zaraz zakiełkowało, bo nie miało głębi ziemi.
[6] »Ale gdy wzeszło słońce zostało spalone, a że nie miało korzenia uschło.
[7] »A inne padło między ciernie, i ciernie wzrosły oraz je zadusiły, więc nie wydało owocu.
[8] »A inne padło na dobrą ziemię oraz idąc do góry i wzrastając, dawało owoc i niosło: Jedno trzydziestokrotny, jedno sześćdziesięciokrotny, a jedno stukrotny.
[9] »Także im mówił: Kto ma uszy do słuchania, niech słucha.
[10] »A kiedy został sam, ci dokoła niego z dwunastoma pytali go o to podobieństwo.
[11] »Zatem im odpowiedział: Wam dana jest tajemnica Królestwa Boga; ale tamtym, na zewnątrz, wszystko pojawia się w podobieństwach;
[12] »aby patrząc patrzyli, ale nie ujrzeli, i słuchając słyszeli, ale nie rozumieli; nigdy nie zawrócili i nie byłyby im odpuszczone grzechy.
[13] »I im mówi: Nie widzicie tego podobieństwa, zatem jak zrozumiecie wszystkie podobieństwa?
[14] »Siewca sieje słowo.
[15] »Zaś tymi obok drogi są ludzie, pośród których się słowo rozsiewa. A kiedy je usłyszą, zaraz przychodzi szatan oraz wybiera słowo, które zostało w nich wsiane.
[16] »Podobnie są i ci, zasiewani na skalistych miejscach, którzy gdy usłyszeli słowo, zaraz, z radością je przyjmują.
[17] »Ale nie mają w sobie korzenia, lecz trwają pewien czas. Potem jeśli z powodu słowa stałby się ucisk albo prześladowanie zaraz się gorszą.
[18] »A między ciernie posiani są ci, którzy usłyszeli słowo,
[19] »ale troska tego życia, oszustwo bogactwa i pożądliwość innych rzeczy, wchodząc duszą słowo, i człowiek staje się bezowocny.
[20] »A posiani na dobrej ziemi są ci, którzy słuchają słowa i je uznają, i wydają owoc jeden trzydziestokrotny, jeden sześćdziesięciokrotny, a jeden stukrotny.
[21] »Mówił im także: Czy przynoszą świecę, aby została wstawiona pod naczynie, albo pod łoże? Czy nie po to, aby była umieszczona na świeczniku?
[22] »Gdyż nie jest nic ukryte, co by nie miało być ukazane; ani nie stało się skryte, ale by wyszło na jaw.
[23] »Kto ma uszy do słuchania, niech słucha.
[24] »Także im mówi: Uważajcie, czego słuchacie. W jakiej mierze mierzycie, będzie wam odmierzone; a tym, co słuchają będzie dołożone.
[25] »Bo kto ma będzie mu dane; a kto nie ma i to co ma, będzie od niego wzięte.
[26] »Mówił też: Królestwo Boga jest takie, jak gdyby człowiek wrzucił nasienie w ziemię;
[27] »oraz by spał, wstawał nocą i dniem, a nasienie by wschodziło i rosło. Zaś w jaki sposób on nie wie.
[28] »Bo ziemia samorzutnie wydaje owoc, najpierw trawę, potem kłos, a potem w kłosie pełne zboże.
[29] »Ale kiedy wyda owoc, zaraz zostanie wysłany sierp, bowiem zbliżyło się żniwo.
[30] »Nadto mówił: Do czego porównam Królestwo Boga, albo w jakim podobieństwie je zestawimy?
[31] »Jest jak ziarno gorczycy, które gdy bywa wsiane do ziemi, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi;
[32] »ale gdy bywa wsiane, wyrasta i staje się większe od wszystkich jarzyn, i wypuszcza tak wielkie gałęzie, że pod jego cieniem mogą się gnieździć ptaki nieba.
[33] »I w miarę tego jak mogli słuchać, mówił im słowo takimi wieloma podobieństwami.
[34] »A bez podobieństwa im nie mówił; zaś na osobności, wszystko wyjaśniał swoim uczniom.
[35] »A kiedy nastał wieczór, w ten dzień im mówi: Przeprawmy się na drugą stronę.
[36] »Więc pozostawili tłum oraz wzięli go w łodzi tak jak był, a i inne łódki z nim były.
[37] »Ale powstała wielka nawałnica wiatru i tak rzucała fale do łodzi, że już się napełniała.
[38] »A on był na rufie, śpiąc na podgłówku. Więc go budzą oraz mu mówią: Nauczycielu, nie zwracasz uwagi, że giniemy?
[39] »Zaś on się obudził, po czym zgromił wiatr i powiedział morzu: Umilknij; bądź cicho. I wiatr ustał oraz stała się wielka cisza.
[40] »Także im powiedział: Dlaczego jesteście tak bojaźliwi? Jakże nie macie wiary?
[41] »Więc zatrwożyli się wielką bojaźnią oraz mówili jeden do drugich: Zatem, kim jest ten, że mu i wiatr, i morze są posłuszne?