Teksty » Kruszyński - Przekłady Starego Testamentu » Księga Lamentacji » Rozdział 4
«  Księga Lamentacji 3 Księga Lamentacji 4 Księga Lamentacji 5  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Alef. Jakże zaciemniło się złoto - złoto najczystsze się zmieniło; rozrzucone kamienie święte na rogu wszystkich ulic! [2] »Beth. Najzacniejsi synowie Sjonu, oceniani na złoto najczystsze, jakże obliczani za naczynia gliniane, ręką garncarza zrobione! [3] »Gimel. Nawet szakale udzielają swych piersi i karmią swoje małe; córka ludu mego jest okrutną, jako strusie na pustyni. [4] »Daleth. Język niemowlęcia przylgnął do podniebienia jego z pragnienia; dzieci prosiły o chleb - niemasz ktoby go ułamał. [5] »He. Ci, co spożywali potrawy wyszukane, z wyczerpania na ulicy padają; ci, co nosili purpurę, przylgną do kupy nawozu. [6] »Waw. I nieprawość córki ludu mego przewyższyła grzech Sodomy, która nagie wywrócona, i nie było rąk, aby ją podniosły. [7] »Zajin. Książęta jej ponad śnieg błyszczeli, ponad mleko byli biali, ciała ponad korale się czerwieniły, jako szafir figura ich. [8] »Cheth. Wygląd ich ściemniał na czarność, nie są na ulicach poznawani; skóra ich zmarszczyła się na kościach, wyschła jak drewno. [9] »Teth. Lepiej wyglądają ofiary miecza, aniżeli ofiary głodu; wyczerpują się powoli ranni, prędzej od zapasów polnych. [10] »Jod. Ręce kobiet litujących się gotują swoje dzieci; służą im na pożywienie w czasie klęski córki ludu mego. [11] »Kaf. Bóg wyczerpał swoją zemstę, wylał zawziętość swego gniewu; i wzniecił ogień na Sjonie, i pożarł fundamenty jego. [12] »Lamed. Nie wierzyli królowie ziemscy i wszyscy mieszkańcy świata, że wejdzie wróg i nieprzyjaciel w bramy Jeruzalem. [13] »Mem. Z powodu grzechów jej proroków, występków jej kapłanów, którzy rozlewali w pośrodku jej krew sprawiedliwych. [14] »Nun. Błądzili ślepi na ulicach, we krwi się kalali; choć nie mogli dotknąć się w szatach swoich. [15] »Samekh. "Unikajcie! Splamimy!" wołają "Unikajcie! Unikajcie! Nie dotykajcie się!" Swarzyli się, błądzili, mówili pomiędzy narodami: "Nie zamierzają zamieszkać!" [16] »Pe. Oblicze Boże rozpędziło ich, nie zamierza ich oglądać. Postaci kapłanów nie szanują. nad starcami się nie litują. [17] »Ajin. Co do nas, oczy nasze ustają w wyglądania pomocy naszej daremnie; z wyżyn naszych patrzymy na naród, który nie może wybawić. [18] »Cade. Szpiegują kroki nasze, gdy chodzimy po naszych placach. Zbliżył się koniec nasz, wypełniły się dni nasze, albowiem nadchodzi nasz koniec. [19] »Kof. Prześladowcy nasi stali się lżejsi od orłów niebieskich; wypędzili nas na góry, na pustyni urządzili dla nas zasadzkę. [20] »Resz. Oddech nozdrzy naszych, Pomazaniec Boży, pochwyci w rowach ich; jemu to mówimy: "W jego cieniu będziemy żyli pomiędzy narodami". [21] »Szin. Ciesz się i raduj, córko Idumei która mieszkasz w kraju Hus! Również na cię przyjdzie kubek, upijesz się i obnażysz się. [22] »Taw. Kończy się nieprawość twoja, córko Sjońska, nie przysporzę ci wygnania. Nawiedzi nieprawość twoją, córko Idumei, odkryje grzechy twoje. 
«  Księga Lamentacji 3 Księga Lamentacji 4 Księga Lamentacji 5  »


 Źródło tekstu: Tekst opracował an.eswordOpis prezentowanego tekstu: Przekłady księdza Józefa Kruszyńskiego, profesora KUL, wydane w latach 1935-1939 w Lublinie. Prezentowane teksty zawierają przekłady od księgi Rodzaju do księgi Psalmów oraz księgę Jeremiasza, Lamentacje Jeremiasza i Nahuma (wyd. z 1926). Tekst udostępniony za zgodą autora opracowania. Tekst księgi Nahuma opracowany przez BibliePolskie.pl.