Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Ponieważ mnodzy się podjęli, porządnie spisać powieść o onych zupełnie upewnionych między nami sprawach.
[2] »Jako nam podali oni którzy od początku oczywistymi świadkami i sługami byli onej mowy.
[3] »Zdało się i mnie, którym doszedł z samego początku wszytkich rzeczy pilnie, porządnie tobie wypisać wielce możny Theofile.
[4] »Abyś poznał onych w którycheś jest wyćwiczony, mów pewność.
[5] »Był za dni Heroda Króla Judskiey ziemie, Ofiarownik niektóry imieniem Zacharyasz, z przemiany Abiey; a żona jego była z córek Aaronowych, i imię jej Elżbieta.
[6] »A byli sprawiedliwi oboje przed Bogiem, chodzący we wszytkich Przykazaniach, i usprawiedliwieniach Pańskich nienaganieni.
[7] »A nie mieli dziecięcia, przeto iż Elżbieta była niepłodna, i oboje podeszłymi byli we dniach swoich.
[8] »A sstało się gdy odprawował urząd ofiarowniczy on w porządku przemiany swej przed Bogiem.
[9] »Według zwyczaju urzędu Ofiarowniczego, przypadł nań los, żeby kadził wszedszy do Kościoła Pańskiego.
[10] »A wszytko mnóstwo ludu było modląc się na dworze, godziny kadzenia.
[11] »I widziany był od niego Anioł Pański, stojąc po prawicy ołtarza kadzenia.
[12] »I zatrwożył się Zacharyasz ujźrzawszy, i bojaźń przypadła nań.
[13] »I rzekł do niego Anioł: Nie bój się, Zacharyaszu! Przeto iż jest wysłuchana prośba twoja, i żona twoja Elżbieta urodzi syna tobie, i nazowiesz imię jego Jan.
[14] »A będzie weselem tobie i radością, i wiele ich z narodzenia jego weselić się będą.
[15] »Abowiem będzie wielkim przed Panem, a wina, i Sekaru nie będzie pił; i duchem świętym napełnion będzie, jeszcze z żywota matki swej.
[16] »A wielu synów Izraelskich nawróci ku Panu Bogu ich.
[17] »A on wprzód pójdzie przed nim w duchu i w mocy Eliaszowej, aby obrócił serca Ojców ku dziatkam, a nieposłuszne ku rostropności sprawiedliwych; iżby gotował Panu lud przygotowany.
[18] »I rzekł Zacharyasz do Anioła: Po czym poznam to? bom ja jest stary, i żona moja podeszła we dniach swych.
[19] »A odpowiedziawszy Anioł rzekł mu: Jam jest Gabryel, który stawam przed Bogiem; i posłan jestem, abych mówił do ciebie, a iżbychci opowiedział te rzeczy.
[20] »A oto, będziesz milczącym, i nie mogącym mówić, aż do dnia którego się sstaną te rzeczy, dla tego żeś nie uwierzył słowom moim, które się wypełnią czasu swego.
[21] »I był on lud czekając Zacharyasza; i dziwował się, że zwłaczał czas w Kościele.
[22] »A wyszedszy nie mógł mówić do nich; i poznali że widzenie widział w Kościele; a on kiwał na nie; i trwał niemym.
[23] »I sstało się, gdy się wypełniły dni usługowania jego, odszedł do domu swego.
[24] »A po tych dnioch, poczęła Elżbieta żona jego; i kryła się miesięcy pięć, mówiąc:
[25] »Iż tak mi uczynił Pan, we dni, w które wejźrzał, aby odjął urąganie moje między ludźmi.
[26] »A miesiąca szóstego, posłan jest on Anioł Gabryel od Boga, do miasta Galileyskiego któremu imię Nadzaret,
[27] »Do Panny poślubionej mężowi, któremu imię Józef, z domu Dawidowego; a imię onej Panny Marya.
[28] »A wszedszy Anioł do niej, rzekł: Bądź pozdrowiona, łaską uraczona; Pan z tobą; błogosławionaś ty między niewiastami.
[29] »A ona ujźrzawszy, zatrwożyła się z mowy jego; i rozmyślała, jakieby było to pozdrowienie.
[30] »I rzekł jej Anioł: Nie bój się, Marya! abowiem nalazłaś łaskę u Boga.
[31] »A oto, poczniesz w żywocie, i urodzisz Syna; i nazowiesz imię jego Jezus.
[32] »Ten będzie wielki, a Synem najwyższego będzie zwan, i da mu Pan Bóg stolicę Dawida, i Ojca jego.
[33] »Będzie królował nad onym domem Jakóbowym na wieki, a onemu Królestwu jego nie będzie końca.
[34] »A rzekła Marya do Anioła: Jakoż to będzie, ponieważ męża nie znam?
[35] »A odpowiedziawszy Anioł, rzekł jej: Duch święty nadejdzie na cię, i moc Najwyższego zaćmi tobie; Przetoż i ono co się narodzi z ciebie święte, będzie nazwano Synem Bożym.
[36] »A oto, Elżbieta krewna twoja, i ona poczęła Syna w starości swej; a ten miesiąc szósty jest, onej którą nazwano niepłodną.
[37] »Iż nie będzie nie możne u Boga żadne słowo.
[38] »I rzekła Marya: Oto służebnica Pańska; niechaj mi się sstanie wedle słowa twego. I odszedł od niej Anioł.
[39] »A wstawszy Marya we dniach onych, poszła w górną krainę z pilnością do miasta Judskiego.
[40] »I weszła w dom Zacharyaszów, i pozdrowiła Elżbietę.
[41] »I sstało się jako usłyszała Elżbieta pozdrowienie Maryey, skoczył płód w żywocie jej; i napełniona jest ducha świętego Elżbieta.
[42] »I zawołała głosem wielkim, i rzekła: Błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twego!
[43] »A skądże mnie to, że przyszła matka Pana mego do mnie?
[44] »Abowiem oto, jako się sstał głos pozdrowienia twego do uszu moich, skoczył płód w radości w żywocie moim;
[45] »A szczęśliwa która uwierzyła; iż będzie wykonanie onym rzeczom, które powiedziane jej są od Pana.
[46] »I rzekła Marya: Wielmożnym czyni dusza moja Pana,
[47] »I rozradował się mój duch w Bogu zbawicielu moim,
[48] »Iż wejźrzał na podłość służebnicy swej. Abowiem oto od tąd za szczęśliwą mię poczytać będą wszytkie rodzaje.
[49] »Iż mi wielmożne rzeczy uczynił on Możny, i święte imię jego.
[50] »I miłosierdzie jego na rodzaje rodzajów bojącym się jego.
[51] »Uczynił moc w ramieniu swym, i rozproszył pyszne zmysłem serca ich.
[52] »Ztargnął mocarze z stolic, a wywyższył podłe.
[53] »Łaknące napełnił dobrami, a bogacze odesłał czcze.
[54] »Przyjął Izraela sługę swego, aby pamiętał na miłosierdzie.
[55] »Jako mówił do Ojców naszych, Abrahamowi i nasieniu jego, na wieki.
[56] »I zetrwała Marya z nią jakoby trzy miesiące; i zwróciła się do domu swego.
[57] »A Elżbiecie spełnił się czas rodzenia jej; i urodziła syna.
[58] »I usłyszeli około mieszkający, i krewni jej, iż wielmożnie użył Pan miłosierdzia swego z nią; i weselili się z nią.
[59] »I sstało się dnia ósmego, przyszli obrzezować dzieciątko; i nazywali je imieniem ojca jego, Zacharyaszem.
[60] »A odpowiedziawszy Matka jego, rzekła: Nie tak; ale nazwan będzie Janem.
[61] »I mówili do niej: Iż żadnego niemasz w pokrewnieniu twym, który nazwany bywa imieniem tym.
[62] »I skinęli na Ojca jego, czymby go chciał zwać.
[63] »A on uprosiwszy tabliczki, napisał, mówiąc: Jan jest imię jego. I dziwowali się wszyscy.
[64] »A otworzyły się usta jego natychmiast, i język jego; i mówił błogosławiąc Boga.
[65] »I przypadła na wszytkie bojaźń mieszkające około ich. I po wszytkiej górnej krainie Judskiey roznaszano wszytkie słowa te.
[66] »A kładli je wszyscy którzy słyszeli, do serca swego, mówiąc: Cóż wżdy dzieciątko to będzie? i ręka Pańska była z nim.
[67] »A Zacharyasz, Ociec jego napełnion jest Ducha świętego; i Prorokował mówiąc:
[68] »Błogosławiony Pan on Bóg Izraelski, iż nawiedził i uczynił okupienie ludowi swemu,
[69] »I wzbudził róg zbawienia nam w domu Dawida sługi swego;
[70] »Jako opowiedział przez usta świętych onych od wieku Proroków swych.
[71] »Wybawienie od nieprzyjaciół naszych, i z ręki wszytkich którzy nas nie nawidzą.
[72] »Aby uczynił miłosierdzie z Ojcy naszymi, i wspamiętał na Przymierze święte swoje.
[73] »I na przysięgę którą przysiągł Abrahamowi Ojcu naszemu, że dać nam miał;
[74] »Iżbyśmy bez bojaźni, z ręku nieprzyjaciół naszych wyrwani będąc, służyli jemu.
[75] »W świętobliwości i w sprawiedliwości przed nim, po wszytkie dni żywota naszego.
[76] »A ty dzieciątko Prorokiem Najwyższego będziesz nazwane; Bo wprzód pójdziesz przed obliczem Pańskim, gotować drogi jego.
[77] »Abyś dał wiadomość zbawienia ludowi jego, w odpuszczeniu grzechów ich;
[78] »Przez wnętrzności miłosierdzia Boga naszego, w których nawiedził nas Wschód z wysokości.
[79] »Aby zaświecił w ciemności i w cieniu śmierci siedzącym, aby wyprostował nogi nasze na drogę pokoju.
[80] »A ono dzieciątko rosło, i było umocnione Duchem; i było na Pustyniach, aż do dnia okazania jego przed Izraelem.