Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Mając tedy te obietnice, najmilsi, oczyszczajmy się od wszelkiego pokalania ciała i ducha, doskonałe czyniąc uświęcenie własne w bojaźni Bożej.
[2] »Weźmijcie nas sobie za przykład. Nikogośmy nie obrazili, nikogośmy nie zepsuli, nikogośmy nie oszukali.
[3] »Nie mówię tego ku potępieniu waszemu, bom już przedtem powiedział, że jesteście w sercach naszych tak, żeśmy radzi z wami współumrzeć i spółżyć.
[4] »Mam wielką otwartość mówienia do was, bardzo się też chlubię z was, pełen jestem pociechy i obfituję w radość we wszelkim ucisku naszym.
[5] »Albowiem gdyśmy przyszli do Macedonii, żadnego odpoczynku nie miało ciało nasze, aleśmy cierpieli wszelki ucisk: zewnątrz walki, a wewnątrz strachy.
[6] »Ale Bóg, Który cieszy pokornych, pocieszył nas przyjściem Tytusa.
[7] »A nietylko przyjściem jego, ale też pocieszeniem, którem on mię pocieszył z was, opowiadając nam o waszej miłości, o waszym płaczu, o waszej zazdrości o mnie, tak żem się jeszcze więcej radował.
[8] »Przeto chociaż was zasmuciłem listem moim, jednak mi tego nie żal (chociaż było mi żal). Bo widzę, że list ten chociaż na godzinę zasmucił was.
[9] »Ale teraz rad jestem temu, nie temu, żeście się zasmucili, ale żeście się zasmucili ku pokucie. Albowiem byliście zasmuceni według Boga, abyście w niczem szkody nie ponieśli od nas.
[10] »Bo smutek, który jest według Boga, sprawuje pokutę stateczną ku zbawieniu; ale smutek według świata śmierć sprawuje.
[11] »Albowiem to, żeście się zasmucili według Boga, jaką wielką obudziło w was gorliwość, jaką obronę, jakie oburzenie, jaką bojaźń, jakie pragnienie, jaką miłość zawistną, jaką pomstę! We wszystkiem okazaliście się nieskalanymi w tej sprawie.
[12] »A tak chociażem pisał do was, to nie ze względu na tego, który krzywdę uczynił, ani ze względu na tego, który ją ucierpiał, ale żeby się okazało pilne staranie nasze, które mamy o was przed Bogiem.
[13] »Dlategośmy też i pocieszeni. A w pocieszeniu naszem jeszcze bardziej ucieszyliśmy się z radości Tytusa, że posilony był duch jego od was wszystkich.
[14] »Bo jeślim się w czem przed nim przechwalał z was, nie zostałem zawstydzony; ale jakośmy wam wszystko prawdziwie mówili, tak też i przechwalanie nasze przed Tytusem okazało się prawdą.
[15] »A serce jego jeszcze bardziej napełniło się miłością ku wam, gdy wspomina na posłuszeństwo was wszystkich, jakoście go z bojaźnią i ze drżeniem przyjęli.
[16] »A tak raduję się, że we wszystkiem mogę wam ufać.