Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A niektóry mąż imieniem Ananiasz, z Safirą, żoną swoją, sprzedał rolę
[2] »i uczynił zdradę w tem, za co sprzedał, za wiedzą żony swojej, i przyniósłszy niejaką część zapłaty, położył ją u nóg Apostołów.
[3] »Tedy rzekł Piotr do Ananiasza: Ananiaszu, czemu to szatan skusił serce twoje, abyś skłamał Duchowi Świętemu i żebyś uczynił zdradę w zapłacie za rolę?
[4] »Izali (ta rola), gdybyś chciał, nie mogłaby zostać przy tobie? A gdy była sprzedaną, izali nie w twojej mocy była (zapłata za nią)? Czemuś tedy tę rzecz położył w sercu swojem? Nie skłamałeś ludziom, ale Bogu.
[5] »A słysząc Ananiasz te słowa, padł i umarł. I stała się wielka bojaźń we wszystkich, którzy to słyszeli.
[6] »A wstawszy młodzieńcy, odnieśli go na stronę i wyniósłszy, pogrzebali go.
[7] »I stało się po chwili, jakoby w trzy godziny potem, że też i żona jego, nie wiedząc, co się stało, przyszła.
[8] »I rzekł do niej Piotr: Powiedz mi, niewiasto, czy tylko za to sprzedaliście rolę? A ona rzekła: Tak jest, za to.
[9] »A Piotr rzekł do niej: Cóż to jest, żeście się zmówili między sobą, abyście kusili Ducha Pańskiego? Oto nogi tych, którzy pogrzebali męża twojego, u drzwi są, i wyniosą cię.
[10] »I natychmiast padła przed nogami jego i skonała. A wszedłszy młodzieńcy, znaleźli ją umarłą, i wynieśli i pochowali ją podle męża jej.
[11] »I stał się wielki strach we wszystkim Kościele i między wszystkimi, którzy to słyszeli.
[12] »A przez ręce Apostołów działo się wiele znaków i cudów między ludem. I wszyscy byli jednomyślni w portyku Salomonowym.
[13] »A z innych ludzi nikt nie śmiał się przyłączyć do nich, wszakże lud bardzo ich chwalił.
[14] »I coraz więcej się przymnażało wiernych w Panu, mnóstwo mężów i niewiast,
[15] »tak że i na ulice wynosili niemocnych i kładli ich na łóżkach i noszach, aby gdy będzie przechodził Piotr, tylko cień jego padł na którego z nich, i byliby tak wszyscy wybawieni od niemocy swoich.
[16] »I zbiegało się też do Jeruzalem z miast okolicznych mnóstwo ludzi, którzy przynosili chorych i od duchów nieczystych dręczonych, i ci wszyscy bywali uzdrowieni.
[17] »A powstawszy najwyższy kapłan i wszyscy, którzy z nim byli (ze strony sekty Saduceuszów), napełnili się zazdrością,
[18] »i położyli ręce na Apostołów i wsadzili ich do pospolitej ciemnicy.
[19] »Ale Anioł Pański, w nocy, otworzywszy drzwi ciemnicy i wywiódłszy ich, rzekł:
[20] »Idźcie i stojąc opowiadajcie ludowi w Kościele wszystkie słowa żywota tego.
[21] »A oni usłyszawszy to, weszli na świtaniu do Kościoła i nauczali. A najwyższy kapłan i ci, którzy z nim byli, przyszedłszy zwołali Radę i wszystkich starszych synów Izraelskich i posłali do ciemnicy, aby przywiedziono Apostołów.
[22] »A gdy przyszli słudzy i otworzywszy ciemnicę, nie znaleźli ich, wróciwszy się, oznajmili, mówiąc:
[23] »Ciemnicę znaleźliśmy zamknioną ze wszelką pilnością i straż stojącą przede drzwiami, ale otworzywszy, nikogośmy w niej nie znaleźli.
[24] »A gdy usłyszeli te słowa urząd kościelny i książęta kapłańscy, wątpili o nich, coby to było.
[25] »A wtem przyszedł ktoś i powiedział im, mówiąc: Że oto ci mężowie, których wsadziliście do ciemnicy, stojąc tam w Kościele, nauczają lud.
[26] »Wtedy poszedł urzędnik ze służebnikami i przywiódł ich bez żadnego gwałtu, bo się bali ludu, aby ich nie ukamienował.
[27] »A gdy ich przywiedli, postawili przed Radą. I pytał ich najwyższy kapłan, mówiąc:
[28] »Rozkazując, rozkazaliśmy wam, abyście nie uczyli w tem imieniu, a oto napełniliście Jeruzalem nauką waszą i chcecie przywieść na nas krew tamtego człowieka.
[29] »A odpowiadając Piotr i Apostołowie, rzekli: Trzeba więcej Boga słuchać niż ludzi.
[30] »Bóg ojców naszych wskrzesił Jezusa, Któregoście wy zabili, zawiesiwszy na drzewie;
[31] »tego Księcia i Zbawiciela Bóg wywyższył prawicą Swoją, aby była dana pokuta ludowi Izraelskiemu i grzechów odpuszczenie.
[32] »A my jesteśmy świadkami tych słów, a także i Duch Święty, Którego Bóg dał wszystkim, którzy Mu są posłuszni.
[33] »To gdy usłyszeli, krajały się im serca i myśleli ich zabić.
[34] »Ale powstawszy jeden z Rady, Faryzeusz, imieniem Gamaliel, nauczyciel Zakonny, będący w poważaniu u wszystkiego ludu, kazał na chwilę ludowi i Apostołom precz ustąpić
[35] »i potem rzekł do nich: Mężowie Izraelscy, pilnie rozważcie, cobyście mieli czynić z tymi ludźmi.
[36] »Albowiem przed tymi dniami powstał niejaki Theodas, powiadając się być czemś wielkiem, i przystało do niego mężów około czterechset; ale został zabity i wszyscy, którzy mu uwierzyli, rozproszyli się i w niwecz się obrócili.
[37] »Po nim powstał Judas Galilejczyk onego czasu, gdy był spis; ten także pociągnął za sobą lud; ale i ten zginął i wszyscy, co do niego przystali, rozpierzchli się.
[38] »A tak i teraz powiadam wam, odstąpcie od tych ludzi i dajcie im pokój, bo jeśli z ludzi jest ta rada albo sprawa, rozchwieje się;
[39] »lecz jeśli jest z Boga, nie będziecie mogli jej zepsuć; i abyście snać nie znaleźli się w niebezpieczeństwie walczenia z Bogiem.
[40] »I usłuchali go. I wezwawszy Apostołów i ubiczowawszy ich, zakazali im, aby zgoła nie mówili w Imię Jezusowe; i puścili ich.
[41] »A oni szli od oblicza Rady, radując się, że się stali godnymi zelżywość cierpieć dla Imienia Jezusowego.
[42] »I nie przestawali na każdy dzień w Kościele i po domach nauczać i opowiadać Chrystusa Jezusa.