Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Czy nie wiecie, bracia – mówię bowiem do tych, którzy znają Prawo – że Prawo panuje nad człowiekiem przez czas
jego życia?
[2] »Bo zamężna kobieta, z żyjącym mężem jest związana Prawem; ale jeśli mąż umrze, uwolniona jest od Prawa
wiążącego ją z mężem.
[3] »Tak więc,
dopóki żyje mąż, będzie zwana cudzołożnicą, jeśli przystanie do innego męża; ale jeśli mąż umrze, wolna jest od tego Prawa i nie jest cudzołożnicą, gdy przystanie do innego męża.
[4] »A tak, bracia moi, i wy zostaliście uśmierceni
dla Prawa przez ciało Chrystusa, żebyście przystali do innego,
do Tego, który został wzbudzony z martwych, abyśmy owoc przynieśli Bogu.
[5] »Bo gdy byliśmy w ciele, namiętności grzechów, poprzez Prawo, działały w naszych członkach, dla przyniesienia owocu śmierci.
[6] »Lecz teraz zostaliśmy uwolnieni od Prawa, gdy umarliśmy dla tego,
czym byliśmy zatrzymani, abyśmy służyli w nowości ducha, a nie w starości litery.
[7] »Cóż więc powiemy? Prawo
to grzech? Z pewnością nie! Lecz nie inaczej poznałem grzech, jak przez Prawo; albowiem i o pożądliwości nie wiedziałbym, gdyby Prawo nie mówiło: Nie pożądaj.
[8] »Lecz grzech, gdy otrzymał okazję przez przykazanie, sprawił we mnie wszelką pożądliwość; bo bez Prawa grzech jest martwy.
[9] »Ja natomiast, żyłem niegdyś bez Prawa; lecz gdy przyszło przykazanie, grzech ożył, a ja umarłem,
[10] »I odkryłem, że to przykazanie, które
miało być ku życiu,
było mi ku śmierci.
[11] »Grzech bowiem, skorzystał z okazji przez przykazanie, zwiódł mnie i przez nie mnie zabił.
[12] »Tak więc Prawo prawdziwie jest święte, i przykazanie jest święte i sprawiedliwe, i dobre.
[13] »Czy więc
to, co dobre, stało mi się śmiercią? Z pewnością nie! Lecz grzech, aby okazać się grzechem, sprawił moją śmierć przez
to, co dobre, aby grzech przez przykazanie okazał się niezmiernie grzeszny.
[14] »Bo wiemy, że Prawo jest duchowe, ale ja jestem cielesny, zaprzedany grzechowi.
[15] »Albowiem czynię to, czego nie rozumiem; bo robię nie to, co chcę, ale czynię to, czego nienawidzę.
[16] »A jeśli czynię to, czego nie chcę, zgadzam się
z tym, że Prawo jest dobre.
[17] »Teraz więc, już nie ja to czynię, lecz grzech,
który mieszka we mnie;
[18] »Gdyż wiem, że nie mieszka we mnie, to jest w moim ciele, dobro; albowiem chcenie jest obecne we mnie, ale tego, co dobre nie znajduję.
[19] »Bo nie czynię
tego, co dobre, które chcę; ale popełniam
to, co złe, którego nie chcę.
[20] »A jeśli ja czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech,
który mieszka we mnie.
[21] »Znajduję więc
w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, jest obecne we mnie zło.
[22] »Albowiem mam upodobanie w Prawie Bożym, według wewnętrznego człowieka;
[23] »Lecz widzę inne prawo w swoich członkach, które toczy wojnę przeciwko Prawu mojego umysłu, i
które zniewala mnie prawem grzechu, będącym w moich członkach.
[24] »Nędzny ja człowiek! Kto mnie wyratuje z tego ciała śmierci?
[25] »Dziękuję Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Tak więc ja sam wprawdzie służę umysłem Prawu Bożemu, lecz ciałem prawu grzechu.