Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Pytam zatem dalej: Czy Bóg odtrącił swój lud? W żadnym razie. Przecież ja jestem Izraelitą, z potomstwa Abrahama, z plemienia Beniamina.
[2] »Bóg nie odtrącił swego ludu, który uprzednio przygarnął. Pamiętacie, co Pismo mówi o Eliaszu, gdy skarży się on przed Bogiem na Izraela?
[3] »Panie, Twoich proroków pozabijali; Twoje ołtarze - poburzyli; zostałem ja sam, a i na moje życie nie przestają czyhać. [4] »Co wówczas usłyszał w odpowiedzi?
Zostawiłem sobie siedem tysięcy ludzi, którzy nie zgięli kolan przed Baalem.
[5] »Podobnie obecnie pozostaje reszta wybrana z łaski.
[6] »A jeśli z łaski, to nie ze względu na uczynki, bo inaczej łaska nie byłaby łaską.
[7] »Co z tego wynika? To, że Izrael nie znalazł, czego poszukuje. Znaleźli to wybrani. Pozostałych natomiast dotknął brak wrażliwości,
[8] »zgodnie ze słowami:
Bóg dał im ducha odrętwienia,
oczy, by nie widzieli, i uszy, by nie słyszeli -
i tak jest do dnia dzisiejszego.
[9] »Dawid zaś dodaje:
Niech ich stół będzie im pułapką i sidłem,
potrzaskiem i odpłatą. [10] »Niech pociemnieje im w oczach, tak by nie widzieli, a ich grzbiet zegnij na zawsze. [11] »Pytam zatem: Czy potknęli się, aby zupełnie upaść? W żadnym razie. Ich upadek przyniósł zbawienie narodom, co z kolei miało pobudzić Jego lud do zazdrości.
[12] »Jeśli zaś ich upadek stał się bogactwem świata, a ich porażka bogactwem narodów, to jakże wspaniałą rzeczą stanie się ich pełnia!
[13] »Wam natomiast, przedstawicielom narodów, mówię: Jako apostoł narodów, cieszę się z mojego zadania.
[14] »Może w ten sposób wzbudzę zazdrość w moich rodakach i niektórych z nich uratuję.
[15] »Skoro bowiem ich bunt przyniósł światu pojednanie, to co przyniesie ich przyjęcie, jeśli nie wzbudzone z martwych życie?
[16] »Jeżeli zaś zaczyn jest święty, to święte jest ciasto; jeśli święty jest korzeń - święte też gałęzie.
[17] »Jeśli natomiast niektóre z tych gałęzi zostały odłamane, a ty, niczym dzika gałązka, wszczepiony między pozostałe, zyskałeś udział w korzeniu i sokach drzewa oliwnego,
[18] »to nie wynoś się nad gałęzie. A jeśli się wynosisz, to pamiętaj, że nie ty dźwigasz korzeń, ale korzeń ciebie.
[19] »Powiesz jednak: Gałęzie odłamano, abym ja został wszczepiony.
[20] »Słusznie! Odłamano je z powodu niewiary, ty natomiast trwasz dzięki wierze. Nie miej zbyt wysokiego mniemania o sobie. Raczej uważaj!
[21] »Jeśli Bóg nie oszczędził gałęzi naturalnych, może nie oszczędzić i ciebie.
[22] »Lepiej zwróć uwagę na dobroć i surowość Boga - na surowość dla upadłych i na dobroć względem ciebie, o ile pozostaniesz w tej dobroci, bo w przeciwnym razie ty też będziesz odcięty.
[23] »Co do nich natomiast, jeśli nie pozostaną w niewierze, zostaną wszczepieni ponownie - Bóg ma moc to uczynić.
[24] »Bo skoro ty, będący z natury częścią dzikiej oliwki, zostałeś od niej odcięty i wbrew naturze wszczepiony w szlachetne drzewo oliwne, to o ile bardziej w swoją własną oliwkę będą wszczepieni ci, którzy mają jej naturę.
[25] »Chcę bowiem, bracia, abyście byli świadomi pewnej tajemnicy i dzięki temu nie mieli zbyt wysokiego mniemania o sobie. Otóż niewrażliwość dotknęła części Izraela. Potrwa ona do czasu przyjęcia pełni pogan.
[26] »W ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, zgodnie ze słowami:
Z Syjonu przyjdzie Wybawca i usunie bezbożność Jakuba. [27] »Takie zawrę z nimi przymierze, kiedy zmażę ich grzechy. [28] »Z punktu widzenia dobrej nowiny, są oni - ze względu na was - nieprzyjaciółmi, jednak co do wybrania - ze względu na ojców - nie utracili Bożej miłości.
[29] »To dlatego, że dary łaski i powołanie ze strony Boga są rzeczą nieodwołalną.
[30] »Bo, jak niegdyś wy byliście nieposłuszni Bogu, a teraz - z powodu ich nieposłuszeństwa - dostąpiliście miłosierdzia,
[31] »tak teraz, gdy wy dostępujecie miłosierdzia, oni są nieposłuszni, po to, aby z kolei oni go dostąpili.
[32] »Bóg bowiem wydał wszystkich w moc nieposłuszeństwa, aby wszystkim móc okazać miłosierdzie.
[33] »O, głębio bogactwa, mądrości i myśli Boga! Jakże niepojęte są Jego wyroki i Jego drogi jakże niezbadane!
[34] »Bo
któż poznał plan Pana? Albo kto był Jego doradcą? [35] »Kto zdołał Mu coś podarować, aby liczyć na Jego odpłatę? [36] »Wszystko jest z Niego, przez Niego i dla Niego. Jemu niech będzie chwała - na wieki. Amen.