Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »(49:1) Dla prowadzącego chór. Dla synów Koracha. Psalm.
(49:2) Posłuchajcie tego, wszystkie ludy! Wytężcie słuch wy, mieszkańcy świata -
[2] »(49:3) Wszyscy razem i każdy z osobna, Wy, bogaci, a także wy, biedni!
[3] »(49:4) Moje usta przemówią mądrością, Z mego serca popłynie rozsądek.
[4] »(49:5) Skłonię ucho do przypowieści I przy cytrze wyjawię zagadkę:
[5] »(49:6) Dlaczego mam się bać w dniach nieszczęścia, Gdy otacza mnie podłość zdrajców,
[6] »(49:7) Ludzi ufających swojej mocy, Zadufanych w ogrom swoich bogactw?
[7] »(49:8) Przecież człowiek niczym nie wykupi swego brata, Nie jest w stanie dać Bogu za niego opłaty;
[8] »(49:9) Okup za duszę jest na to zbyt wysoki, A nikt przecież nie posiada aż tak wiele,
[9] »(49:10) Aby sprawić, że ktoś będzie żył wiecznie I uniknie zejścia do grobu.
[10] »(49:11) Każdy widzi, że i mądrzy umierają, Głupiec, prostak - wszyscy giną w ten sam sposób I bogactwo zostawiają ludziom obcym.
[11] »(49:12) Mogli myśleć, że ich domy są wieczne, Że mieszkania przetrwają pokolenia - Swoimi imionami mogli nawet nazywać jakieś kraje.
[12] »(49:13) Człowiek jednak nie obroni się przepychem, Przypomina on bydlęta, które giną.
[13] »(49:14) Taka właśnie jest droga pewnych siebie I tych, którzy wierzą w ich przechwałki.
Sela.
[14] »(49:15) Są jak owce, które wchłonie świat umarłych, Gdzie tylko śmierć będzie ich pasterzem - To prawi, gdy nastanie już poranek, będą nad nimi panowali - A ich postać? Ta zniszczeje wśród umarłych, Nie pomogą im ich świetne pałace.
[15] »(49:16) Lecz mą duszę Bóg wykupi z mocy śmierci; To dlatego, że przyjmie mnie do siebie.
Sela.
[16] »(49:17) Nie bój się, kiedy ktoś się bogaci, Kiedy rośnie znaczenie jego domu;
[17] »(49:18) W godzinie śmierci wszystko pozostawi, Nie zabierze z sobą ziemskiej chwały.
[18] »(49:19) Choćby sobie za życia dogadzał, Był chwalony w chwilach powodzenia,
[19] »(49:20) Dołączy do pokoleń swoich ojców, Którym dzień już nigdy nie zaświta.
[20] »(49:21) Nie zrozumie tego człowiek zaślepiony swym przepychem, Przypomina on bydlęta, które giną.