Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Potem zjawili się u Dawida w Hebronie przedstawiciele wszystkich plemion Izraela i powiedzieli: Jesteśmy ze sobą spokrewnieni.
[2] »Ponadto już dawniej, gdy jeszcze Saul był królem nad nami, ty byłeś tym, który dowodził wojskami Izraela w czasie wojen, i tobie PAN zapowiedział: Ty będziesz pasł mój lud Izraela i ty będziesz nad nim panował jako książę.
[3] »W związku z tym przyszli do króla do Hebronu wszyscy starsi Izraela. Król Dawid zawarł tam z nimi przymierze wobec PANA i został namaszczony na króla nad Izraelem.
[4] »Dawid miał trzydzieści lat, kiedy został królem, a panował czterdzieści lat.
[5] »Siedem lat i sześć miesięcy panował w Hebronie nad Judą, a trzydzieści trzy lata panował w Jerozolimie nad całym Izraelem i Judą.
[6] »Następnie król ze swoimi wojskami wyprawił się do Jerozolimy, do Jebuzytów zamieszkujących ten obszar. Powiedzieli mu oni jednak: Nie pozwolimy ci tutaj wkroczyć. Ślepi i kulawi cię przepędzą! Byli pewni, że Dawid nie zdobędzie ich miasta.
[7] »Ale Dawid zdobył twierdzę Syjon. Stała się ona Miastem Dawida.
[8] »Dawid powiedział także tego dnia: Kto zechce pokonać Jebuzytów, będzie musiał wedrzeć się przez kanał i tą drogą pokonać tych kulawych i ślepych. Dawid nabrał do nich niechęci, dlatego mówi się: Ślepy i kulawy nie wejdzie do świątyni.
[9] »Potem Dawid zamieszkał w twierdzy i nazwał ją Miastem Dawida. Obudował ją też wokoło, od Millo ku środkowi.
[10] »Tak Dawid wzrastał w potęgę, a PAN, Bóg Zastępów był z nim.
[11] »Również Chiram, król Tyru, przysłał do Dawida posłańców z drewnem cedrowym. Ponadto przysłał cieśli i murarzy, którzy zbudowali Dawidowi pałac.
[12] »Dawid zaczął zatem nabierać przekonania, że to PAN ustanowił go królem nad Izraelem i że ze względu na swój lud przydał jego królestwu znaczenia.
[13] »Po przeniesieniu się z Hebronu, Dawid pojął sobie kolejne nałożnice i żony z Jerozolimy. Urodziło się też Dawidowi więcej synów i córek.
[14] »Oto imiona tych, którzy urodzili mu się w Jerozolimie: Szamua, Szobab, Natan, Salomon,
[15] »Jibchar, Eliszua, Nefeg, Jafia,
[16] »Eliszama, Eliada i Elipelet.
[17] »Gdy Filistyni usłyszeli, że Dawid został namaszczony na króla nad Izraelem, wyruszyli wszyscy, aby go schwytać. Dawid usłyszał o tym i schronił się w twierdzy.
[18] »Filistyni zaś nadciągnęli i rozłożyli się w dolinie Refaim.
[19] »Wówczas Dawid zwrócił się do PANA z pytaniem: Czy mam ruszyć na Filistynów? Czy wydasz ich w moje ręce? A PAN odpowiedział: Wyrusz, bo na pewno wydam Filistynów w twoje ręce.
[20] »Dawid wyruszył zatem do Baal-Perasim, pobił ich tam i powiedział: PAN przełamał moich wrogów przede mną, podobnie jak przełamują się wody. Dlatego nadał temu miejscu nazwę Baal-Perasim.
[21] »Filistyni porzucili tam nawet swoje bożki, które Dawid i jego ludzie zabrali.
[22] »Filistyni jednak wyruszyli jeszcze raz. Znów rozłożyli się w dolinie Refaim.
[23] »Gdy tym razem Dawid prosił PANA o radę, On mu odpowiedział: Nie wyruszaj na nich od przodu. Zajdź ich od tyłu i uderz od strony balsamowców.
[24] »Kiedy usłyszysz odgłos stąpania po wierzchołkach balsamowców, daj rozkaz do natarcia, bo wtedy PAN ruszy do boju przed tobą, aby pobić wojska Filistynów.
[25] »Dawid uczynił tak, jak polecił mu PAN, i pobił Filistynów od Gibeonu aż po wejście do Gezer.