Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Potem Bog wspomionął na Noego i na wszytki źwierzęta, i na dobytek, jenże był s n[o]im w korabiu, wzwiodł duch swoj nad ziemią i umniejszy się woda.
[2] »A studnie prze
zdne się zatworzyły a niebieska okna [się otworzyły], a dżdżowie z niebios przestali.
[3] »I wracały się wody z ziemie [wody]. I rzekł Bog: „I
dźcie
z ziemie, wody!”, i ubywało jich po stu a po piącidziesiąt dni.
[4] »I ustanowi się korab siedmy miesiąc siodmynaście dzień tego miesiąca na gorze armeńskiej.
[5] »A tak wody z ziemie płynęły a ubywało jich aż do miesiąca dziesiątego, potem dziesiątego miesiąca pirwy dzień wynikną wirzchowie gor.
[6] »A gdyż było po[d] trzydzieści dni, otworzył Noe ok[o]no, je
ż to był w korabiu uczynił, a wypuścił gawrona,
[7] »jenże się nie wrocił k niemu zasię, dojąd wody nie oschły na ziemi.
[8] »Potem po niem wypuścił gołębia, aby wzwiedział, jużli wody przestały na ziemi.
[9] »Jenże nie nalazł, gdzie by odpoczynęła noga jego, i wrocił się zasię k niemu w korab, iże jeszcze były wody po wszej ziemi, i on ręką swą ułapił ji, i wsadził ji zasię w korab.
[10] »Potem po ośmi dnioch lepak goł
ąbek wysłan
z korabia,
[11] »jenże si
ę zasię wrocił s oliwowym z zielonym listem w swych uściech ji mając. Tedy Noe porozumie, iże wody przestały na ziemi.
[12] »Potem żdał drugich siedmi dniow i wysłał gołąbka, jenże się zasię k niemu nie wrocił.
[13] »Tako lepak szest
e pirwe lato czasow Noe pirwego miesiąca pirwy dzień minęły są wody z ziemie, a uźrzaw Noe ❬...❭, iże juże była osiąkła woda z ziemie.
[14] »Drug
iego miesiąca siodmynaście dzień przeschła jest ziemi
a.
[15] »I rzekł jest Pan Bog Noemu:
[16] »„Wynidzi
z korabia i twoja żona, i ❬synowie❭ tw
oi ❬i❭ żony synow[ie] ❬twych❭
z tobą.
[17] »I wszytki źwierzęta, jeż to są
z tobą, [i] wszelkiego stworzenia, tak ptaszego jako źwierzęcego, i wszelki żywioł, jeż to po ziemi płozi, wywie
dź z sobą a występ na ziemię ❬...❭”.
[18] »–
[19] »Tedy Noe wyszedł
z korabia se wszytkimi podług przykazania bożego.
[20] »Potem udziałał Noe ołtarz Panu Bogu a wziąw ze wszego dobytka i
ofieruje ofierę Bogu na ten to ołtarz.
[21] »Powoniaw Pan Bog woniej chętnej i rzekł jest k niemu: „Zaprawd
ę, ❬nie❭ poklnę ziemi
e prze ludzi, iże smysł i smyślenie cielestnych serc pochylił
o się jest ku złemu z jich młodości, przeto nie porażę wszech dusz ❬żywych❭, jakośm był uczynił.
[22] »Po wsze dni ziemi
e [będzie mieć] zimno a ciepło, a zim
a a lato, a dzień a noc nigdy nie otpoczyną”.