Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Alleluja. Wysławiajcie PANA, bo
jest dobry, bo jego miłosierdzie
trwa na wieki.
[2] »Któż wypowie wielkie dzieła PANA i ogłosi całą jego chwałę?
[3] »Błogosławieni, którzy strzegą sądu i czynią sprawiedliwość w każdym czasie.
[4] »Pamiętaj o mnie, PANIE, przez miłość do swego ludu; nawiedź mnie swoim zbawieniem;
[5] »Abym widział szczęście twoich wybranych, cieszył się radością twego narodu i chlubił się razem z twoim dziedzictwem.
[6] »Zgrzeszyliśmy wraz z naszymi ojcami, popełniliśmy nieprawość i postąpiliśmy niegodziwie.
[7] »Nasi ojcowie w Egipcie nie zrozumieli twoich cudów, nie pamiętali wielkości twego miłosierdzia, lecz buntowali się nad Morzem Czerwonym.
[8] »A jednak ich wybawił przez wzgląd na swoje imię, aby okazać swą moc.
[9] »Zgromił Morze Czerwone i wyschło; i przeprowadził ich przez głębiny
jak przez pustynię.
[10] »Tak wybawił ich z ręki tego, który ich nienawidził, i odkupił ich z ręki wroga.
[11] »Wody okryły ich ciemięzców, nie został ani jeden z nich.
[12] »Wtedy uwierzyli jego słowom i śpiewali na jego chwałę.
[13] »Szybko
jednak zapomnieli o jego dziełach, nie czekali na jego rady.
[14] »Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na pustkowiu.
[15] »I dał im, czego żądali, lecz zesłał na ich dusze wycieńczenie.
[16] »Gdy w obozie zazdrościli Mojżeszowi i Aaronowi, świętemu PANA;
[17] »Otworzyła się ziemia i pochłonęła Datana, i zakryła zgromadzenie Abirama;
[18] »I zapłonął ogień w tym zgromadzeniu, płomień spalił niegodziwych.
[19] »Zrobili cielca na Horebie i odlanemu posągowi oddali pokłon;
[20] »I zamienili swą chwałę na podobieństwo wołu jedzącego trawę.
[21] »Zapomnieli o Bogu, swoim wybawcy, który dokonywał wielkich czynów w Egipcie;
[22] »Cudownych dzieł w ziemi Chama, rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.
[23] »Dlatego powiedział, że wytraciłby ich, gdyby Mojżesz, jego wybrany, nie stanął w wyłomie przed nim, aby odwrócić jego gniew, by
ich nie wytracił.
[24] »Wzgardzili też wspaniałą ziemią, nie wierząc jego słowu.
[25] »I szemrząc w swoich namiotach, nie byli posłuszni głosowi PANA.
[26] »Dlatego podniósł na nich swoją rękę, aby ich wytracić na pustyni;
[27] »Aby ich potomstwo rozrzucić wśród pogan i rozproszyć ich po ziemiach.
[28] »Przyłączyli się też do Baal-Peor i jedli ofiary
składane umarłym.
[29] »Tak pobudzili
Boga do gniewu swymi postępkami, że spadła na nich plaga;
[30] »Wtedy powstał Pinchas, dokonał sądu i plaga ustała.
[31] »Poczytano mu to za sprawiedliwość po wszystkie pokolenia, na wieki.
[32] »Rozgniewali go znowu u wód Meriba,
tak że Mojżesz wiele ucierpiał z ich powodu;
[33] »Rozdrażnili bowiem jego ducha i mówił
nierozważnie swymi ustami.
[34] »Nie wytępili narodów, jak im to PAN nakazał.
[35] »Lecz zmieszali się z tymi narodami i nauczyli się ich czynów;
[36] »I służyli ich bożkom, które stały się dla nich pułapką.
[37] »Ofiarowali bowiem demonom swoich synów i swoje córki;
[38] »I przelewali krew niewinną, krew swoich synów i córek, których ofiarowali bożkom Kanaanu, i ziemia została skalana rozlewem krwi.
[39] »Splamili się swymi czynami i cudzołożyli swymi postępkami.
[40] »Dlatego PAN zapłonął gniewem przeciw swemu ludowi, tak że obrzydził sobie swoje dziedzictwo.
[41] »I wydał ich w ręce pogan, i panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.
[42] »I uciskali ich wrogowie, ujarzmili ich swoją ręką.
[43] »Wielokrotnie ich ocalał, lecz oni rozgniewali go swymi zamysłami i zostali upokorzeni przez swoje nieprawości.
[44] »A jednak wejrzał na ich ucisk i usłyszał ich wołanie.
[45] »Przypomniał sobie bowiem o swoim przymierzu z nimi i pożałował według swej wielkiej litości.
[46] »Wzbudził też litość dla nich u wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.
[47] »Wybaw nas, PANIE, nasz Boże, i zgromadź nas spośród pogan, abyśmy wysławiali twoje święte imię i chlubili się twoją chwałą.
[48] »Błogosławiony PAN, Bóg Izraela, od wieków na wieki; niech cały lud powie: Amen. Alleluja.