Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
[2] »Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
[3] »Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
[4] »Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
[5] »Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
[6] »Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
[7] »Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
[8] »Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
[9] »Wyznaczyłeś
im granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
[10] »Wypuszczasz źródła po dolinach,
aby płynęły między górami;
[11] »I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą
w nich swoje pragnienie.
[12] »Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
[13] »Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
[14] »Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
[15] »I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
[16] »Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
[17] »Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian
ma swój dom.
[18] »Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały
są schronieniem dla królików.
[19] »Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
[20] »Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
[21] »Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
[22] »Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
[23] »Wtedy wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
[24] »O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
[25] »Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
[26] »Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
[27] »Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
[28] »Gdy dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
[29] »Lecz gdy ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
[30] »Gdy wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
[31] »Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
[32] »Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
[33] »Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
[34] »Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
[35] »Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.