Teksty » Mieses - Pięcioksiąg » 3 Księga Mojżeszowa » Rozdział 22
«  3 Księga Mojżeszowa 21 3 Księga Mojżeszowa 22 3 Księga Mojżeszowa 23  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc: [2] »„Przemów do Arona i do synów jego, ażeby wstrzymywali się od świętości Synów Izraela, ażeby nie znieważali tem Mojego Imienia świętego, – w tem co oni poświęcają Mi. Ja jestem Wiekuistym. [3] »Rzeknij do nich: „W pokoleniach waszych każdy mężczyzna ze wszystkiego potomstwa waszego, któryby przystąpił do świętości, które Synowie Izraela poświęcają Wiekuistemu, gdy nieczystość jego na nim, – niech zostanie wytraconą osoba ta przede Mną. Ja jestem Wiekuistym. [4] »Ktokolwiek z potomstwa Arona, gdy jest trędowaty, albo wyciek ma, – niech on świętości nie spożywa, dopóki nie oczyści się. Również kto się dotknie czegokolwiek, co jest nieczyste od zmarłego, albo mężczyzna, z którego będzie wychodzić nasienie, [5] »albo kto się dotknie wszelakiego gadu, przez który stanie się nieczystym, czy też człowieka, przez którego stanie się nieczystym gwoli jakiejkolwiek nieczystości jego: [6] »osoba, która dotknęłaby się tego, stanie się nieczystą, aż do wieczora, – niech nie jada świętości, dopóki nie wykąpie ciała swego w wodzie, [7] »i słońce zajdzie, a on stanie się czystym, – potem niech jada świętości, gdyż to jego chleb. [8] »Padliny, lub rozszarpanego niech nie jada, gdyż przez nie stanie się nieczystym. [9] »Niech przestrzegają, co przestrzegać poleciłem, – ażeby nie ponieśli przez to grzechu i nie umarli skutkiem tego, gdy to będą znieważali: Ja jestem Wiekuistym, Który czyni ich świętymi. [10] »Żaden postronny niech świętości nie spożywa, również osiadły u kapłana, albo najemnik niech świętości nie spożywa. [11] »Wszelako, jeżeli kapłan nabędzie osobę, jako nabytek za pieniądze swoje, – ona będzie jadła to, też i narodzony w domu jego: ci mogą spożywać jego chleb. [12] »Córka kapłana, jeśli wyjdzie za męża postronnego, – ona nie będzie mogła spożywać poświęconych darów świętości. [13] »Atoli córka kapłana, gdy stanie się wdową, albo rozwiedzioną, gdy potomstwa ona nie ma, i powróci do domu ojca swego tak, jak za dzieciństwa swego, – będzie mogła jadać chleb swojego ojca. Ale postronny żaden niech go nie spożywa. [14] »Jeżeli spożyje ktoś świętość przez pomyłkę, niech doda jedną piątą część do tego i zwróci świętość kapłanowi. [15] »Niech nie znieważają świętości Synów Izraela, które ci poświęcają Wiekuistemu, [16] »gdyż obciążą siebie grzechem przewinienia przez to, iż spożywać będą świętości ich, gdyż Ja Wiekuisty czynię ich świętymi”. [17] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc: [18] »„Rzeknij do Arona, do synów jego, oraz do wszystkich Synów Izraela i powiedz im: „Każdykolwiek z domu Izraela, albo z pośród przychodniów w Izraelu, który będzie przynosił ofiarę swoją – wedle wszelakich ślubowań swoich, czy też wszelakich szczodrych darów swoich, które będą składać Wiekuistemu, jako ofiarę całopalną, –  [19] »dla przysparzania łaski wam wymagany jest samiec bez wady z pośród rogacizny, owiec, lub kóz. [20] »Wszakże cokolwiek ma w sobie wadę, – tego nie składajcie w ofierze, albowiem nie będzie służyło wam ku przysporzeniu łaski. [21] »Jeśli ktokolwiek będzie przynosił ofiarę pokojową Wiekuistemu gwoli spełnieniu ślubu, albo jako dobrowolny dar z rogacizny, albo trzody drobnej, bez skazy, – będzie się nadawać ku przysporzeniu łaski, ale niechaj niema jakiejkolwiek wady: [22] »ślepego, ułomnego, pokaleczonego, na czem wrzód, krosta, albo strup, takich w ofierze nie przynoście Wiekuistemu, z takich nie składajcie ofiary ogniowej Wiekuistemu na ołtarzu. [23] »Wołu, albo jagnię, za długie, albo za krótkie możesz czynić dobrowolnym darem, ale w razie ślubowania, – nie przyjmie się łaskawie. [24] »Wszakże mającego jądro zgniecone, rozbite, oderwane, albo zrzezane nie składajcie w ofierze Wiekuistemu, nie czyńcie tego w Kraju waszym. [25] »Również i z ramienia obcego nie składajcie któregokolwiek z tych jako ofiarę Boga waszego, albowiem tkwi w nich skaza ich, posiadają wadę, nie zostaną więc przyjęte łaskawie dla was”. [26] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza mówiąc: [27] »„Wół, jagnię, albo koza, gdy narodzi się, niech będzie siedem dni przy matce swojej, zaś od ósmego dnia począwszy – będzie przyjmowane łaskawie, jako ofiara całopalna dla Wiekuistego. [28] »Czy to będzie wół, lub jagnię, jego samego wraz z młodem nie zarzynajcie w jednym dniu. [29] »Jeżeli będziecie zarzynać ofiarę dziękczynną Wiekuistemu, zarzynajcie gwoli przysporzeniu łaski wam: [30] »należy zjeść ją tego dnia samego, a nie zostawiajcie z niej nic do rana. Ja jestem Wiekuistym. [31] »Przestrzegajcie Mych przykazań i wykonywujcie je. Ja jestem Wiekuistym. [32] »Nie znieważajcie świętego Imienia Mojego, ażebym był Święcony pośród Synów Izraela: Ja jestem Wiekuistym, Który czyni was świętymi, [33] »i Który wywiódł was [na wolność] z Kraju Egipskiego, ażeby być wam Bogiem. Ja jestem Wiekuistym”. 
«  3 Księga Mojżeszowa 21 3 Księga Mojżeszowa 22 3 Księga Mojżeszowa 23  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pięcioksiąg Mojżesza w języku hebrajskim z przekładem polskim rabina D-ra Józefa Miesesa, Naczelnego Rabina Wojsk Polskich. Przemyśl Wydawnictwo i Księgarnia Symcha Freund, 1931. Tekst opracowany przez Bibliepolskie.pl - na podstawie egzemplarza Biblioteki Narodowej w Warszawie.