Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wówczas zanucił Mojżesz, oraz Synowie Izraela pieśń tę ku czci Wiekuistego i rzekli, mówiąc: „Zaśpiewam Wiekuistemu, albowiem On jest bardzo możny: konia z jeźdźcem pogrążył w morzu.
[2] »Potęgą moją i pieśnią moją – Wiekuisty, – On stał mi się zbawieniem. On jest Wszechmocnym moim, ja będę Go uwielbiał, – Bogiem ojca mego, – będę Go wynosić.
[3] »Wiekuisty – Panem wojny, – „Wiekuisty” – Imię Jego.
[4] »Powozy Faraona i wojsko jego zestrzelił w morze, a dobór dowódców, jego potopił się w Morzu Sitowia.
[5] »Tonie zakryły ich, – oni zeszli w głębię, niby kamień.
[6] »Prawica Twoja, o Wiekuisty! wzmożona w sile, – prawica Twoja, o Wiekuisty! gromi wroga.
[7] »Bezmiarem Twej potęgi rozbijesz wrogów Twoich, – gdy zsyłasz gniew Twój, pożera ich, jak źdźbło.
[8] »Gdy zadął gniew Twój, spiętrzyły się wody, nurty stanęły jak grobla i tonie skrzepły w środku morza.
[9] »Wróg mawiał: „Będę ścigał i dopadał, będę dzielił łupy, dusza moja wchłoni ich, a gdy dobędę miecza, ręka moja zniszczy ich.
[10] »Ale tchnąłeś wichrem Twoim, – zakryło ich morze, i oni pogrążyli się, jak ołów, w wodach potężnych.
[11] »Któż wśród bożyszcz jest, jak Ty, o Wiekuisty! któż jest jak Ty, Uwielbiany w Świątyni, Czczony w hymnach, Dokonywujący cudów?
[12] »Powiodłeś prawicą Twoją, – pochłonęła ich ziemia.
[13] »Wiodłeś w łasce Twojej lud, który wybawiłeś, prowadziłeś w potędze Twojej ku Przybytkowi Swej świątyni.
[14] »Narody słyszały i zadrżały, – zgroza ogarnęła mieszkańców Filistei [Pěleszet].
[15] »Wówczas struchleli książęta Ědōmu, mocarzy Moabu ogarnęła trwoga, zczezli wszyscy mieszkańcy Kănaanu.
[16] »Padła na nich trwoga i lęk. Od potęgi Mocy Twojej oniemieli – jak kamień, – aż przeszedł naród Twój, o Wiekuisty! aż przeszedł lud, który Ty nabyłeś.
[17] »Wprowadzisz ich i zaszczepisz ich na górze dziedzictwa Twojego, na miejscu, które urządziłeś na Siedzibę Twoją, o Wiekuisty! w Świątyni, o Panie! którą Ty założysz Sam.
[18] »Wiekuisty będzie panował na wieki wieków”.
[19] »Gdy konnica Faraona weszła do morza z wozami jego i z jeźdźcami jego i Wiekuisty zawrócił na nich wody morza, Synowie Izraela kroczyli po suszy środkiem morza.
[20] »Wówczas wzięła prorokini Mirjam, siostra Arona, do ręki swojej bęben i wszystkie kobiety wyruszyły za nią z bębnami i w pląsach.
[21] »Mirjam wtórowała im; „Nućcie Wiekuistemu, gdyż On jest potężny: konia i jeźdźca wtrącił On do morza”.
[22] »Mojżesz powiódł [Synów] Izraela od Morza Sitowego i oni odeszli ku pustyni Szur; w pustyni tej szli trzy dnie, a nie znaleźli wody.
[23] »Gdy przybyli do Mary [Mara], nie mogli pić wody z Mary, ponieważ była gorzka [mar], dlatego nazwano ją Marą.
[24] »Lud szemrał przeciw Mojżeszowi, mówiąc: „Co będziemy pić?”
[25] »Nato on zawołał do Wiekuistego, i Wiekuisty wskazał mu drzewo, które on wrzucił do wody, a woda stała się słodką. Tam ustanowił On dlań przepisy i prawa i tam doświadczył go
[26] »i On rzekł: „Jeżeli będziesz słuchał głosu Boga Twojego, Wiekuistego, – będziesz czynił to, co prawem jest u Niego, będziesz zważał na przykazania Jego i będziesz przestrzegał wszystkich przepisów Jego, – nie złożę cię chorobą żadną. którą obłożyłem Egipt, albowiem Ja Wiekuisty jestem twym lekarzem.
[27] »Oni przybyli do Ēlimu – gdzie było dwanaście źródeł wody i siedemdziesiąt palm, – i rozłożyli się obozem tam przy wodzie.