Teksty » Kruszyński - Przekłady Starego Testamentu » 1 Księga Samuela » Rozdział 30
«  1 Księga Samuela 29 1 Księga Samuela 30 1 Księga Samuela 31  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Gdy Dawid dnia trzeciego przybył ze swoimi ludźmi do Cyklag, Amalekici wtargnęli do Negeb i do Cyklag, a zburzywszy Cyklag, spalili go ogniem; [2] »i uprowadzili ludzi, którzy w nim byli, od najmniejszego do dorosłego, nikogo wszakże nie zabili, lecz uprowadzili i odeszli drogą swoją. [3] »Gdy więc Dawid wraz z ludźmi swymi przybył do miasta, a oto spalone ogniem, żony zaś ich, synowie i córki ich uprowadzeni do niewoli. [4] »Dawid tedy wraz z ludem, który z nim był, podnieśli głos swój i płakali, aż zbrakło im siły do płaczu. [5] »Dwie żony Dawida też były uprowadzone do niewoli: Ahinoam Izreelitka i Abigail, żona Nabala Karmelitczyka. [6] »Dawid był bardzo znękany, mówiono bowiem z ludu, aby go ukamienować, ponieważ cały lud był zgorzkniały, każdy z powodu synów swoich i córek swoich; Dawid zaś krzepił się w Jahwe, Bogu swoim. [7] »Rzekł Dawid do Abiatara, kapłana, syna Ahimelekha: "Przynieś mi - proszę - efod". Abiatar przyniósł Dawidowi efod. [8] »I radził się Dawid Boga, mówiąc: "Czy mam ścigać tą zgraję, czy ją dopędzę?" I odpowiedział mu: "Ścigaj, albowiem dopędzisz z pewnością i uwolnisz". [9] »Wyruszył tedy Dawid sam i sześciuset ludzi, którzy z nim byli i przybyli nad potok Besor i tyły zatrzymały się. [10] »A Dawid ścigał sam ze czterystu ludźmi; dwieście bowiem ludzi zatrzymało się, byli zbyt znużeni, aby przeprawić się przez potok Besor. [11] »Spotkano na polu pewnego Egipcjanina i przyprowadzono go do Dawida. Dano mu chleba i jadł i wodę do picia. [12] »Dano mu też kęs ciasta figowego i dwie wiązanki rodzynków. Gdy spożył, wróciła mu przytomność, ponieważ nie spożywał pokarmu i nie pił wody przez trzy dni i trzy noce. [13] »Rzekł do niego Dawid: "Do kogo należysz i skąd ty jesteś?" Odpowiedział: "Jam młodzieniec egipski, niewolnik pewnego Amalekity; pozostawił mnie pan mój, ponieważ przed trzema dniami zaniemogłem. [14] »Wtargnęliśmy na południe Kreteńczyków i aż do Judei i na południe Kaleba, a i Cyklag ogniem spaliliśmy". [15] »Rzekł tedy Dawid do niego: "Czy chcesz mnie poprowadzić ku tej zgrai?" Odpowiedział: "Przysięgnij mi na Boga, że mnie nie zabijesz i że nie wydasz mnie w ręce pana mego, a poprowadzę cię do tej zgrai". [16] »Gdy go zaprowadził, a oto byli rozłożeni po całej onej krainie, jedząc, pijąc i pląsając w około całego bogatego łupu, jaki zabrali z kraju filistyńskiego i z kraju judzkiego, [17] »I bił ich Dawid od świtu aż do wieczora dnia następnego i nie ocalał z nich nikt, oprócz czterechset młodych ludzi, którzy wsiedli na wielbłądy i uciekli. [18] »I uwolnił Dawid wszystko, co zabrali Amalekici, uwolnił też Dawid dwie żony swoje. [19] »I nie brakło im nikogo, od małego, aż do dużego, aż do synów i córek i od łupu aż do wszystkiego, co im byli zabrali; wszystko Dawid przywrócił. [20] »I zabrał Dawid wszystkie owce i bydło, a pędząc je, przed onym dobytkiem wołali: "Oto łup Dawida!" [21] »I przybył Dawid do dwustu ludzi, którzy byli zbyt znużeni, aby iść za Dawidem, pozostali też nad potokiem Besor; i wyszli na spotkanie Dawida i na spotkanie ludu, który z nim był. A zbliżywszy się Dawid do nich, pytał się o ich zdrowie. [22] »Ludzie jednak źli i niegodziwi z pośród tych ludzi, którzy poszli z Dawidem, odezwali się i rzekli: "Ponieważ nie poszli z nami, nic im nie damy z łupu, jaki uwolniliśmy, lecz każdy tylko weźmie swoją żonę i dzieci swoje - niechaj zabiorą i pójdą". [23] »Dawid zaś rzekł: "Nie postąpimy tak, moi bracia, z tym, co nam Bóg dał, on nas strzegł i podał w ręce nasze tę zgraję, która na nas napadła. [24] »Ktoby też was w tym usłuchał? Będzie wydana równa część biorącemu udział w wojnie i taka część pozostającemu przy jukach: społem się podzielą". [25] »I było tak od dnia tego i nadal. Uchwalono to jako ustawę i prawo w Izraelu aż po dzień dzisiejszy. [26] »Po powrocie z Cyklag, posłał Dawid z łupu starszym z Judy i przyjaciołom swoim, mówiąc: "Oto dar dla was z łupu wrogów Jahwe". [27] »Do tych, co w Bethelu i do tych, co w Ramoth-Negeb i co w Jathyr. [28] »I co w Aroer i co w Sifmoth i w Esztemoa; [29] »i co w Rakhal, i co w miastach Jerahmeela, i co w miastach Kenitów; [30] »i co w Horma i co w Kor-Aszan, i co w Atakh; [31] »i co w Hebronie - i do wszystkich miejscowości, po których krążył Dawid sam i z ludźmi swymi. 
«  1 Księga Samuela 29 1 Księga Samuela 30 1 Księga Samuela 31  »


 Źródło tekstu: Tekst opracował an.eswordOpis prezentowanego tekstu: Przekłady księdza Józefa Kruszyńskiego, profesora KUL, wydane w latach 1935-1939 w Lublinie. Prezentowane teksty zawierają przekłady od księgi Rodzaju do księgi Psalmów oraz księgę Jeremiasza, Lamentacje Jeremiasza i Nahuma (wyd. z 1926). Tekst udostępniony za zgodą autora opracowania. Tekst księgi Nahuma opracowany przez BibliePolskie.pl.