Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Rzekł Bóg do Mojżesza: "Wejdź do faraona i mów do niego: Tak rzecze Jahwe, Bóg Hebreów: Wypuść mój lud, aby mi służył.
[2] »Jeżeli ty nie zezwolisz na wyjście i jeszcze go zatrzymasz,
[3] »oto ręka Boża będzie nad twojemi stadami, które są na polu, na konie, na osły, na wielbłądy, na woły i na owce padnie zaraza bardzo ciężka.
[4] »Jahwe uczyni różnicę pomiędzy stadami Izraela i pomiędzy stadami Egipcjan i nic nie padnie z tego, co należy do synów Izraelowych".
[5] »Bóg wyznaczył czas, mówiąc: "Jutro uczyni Bóg tę rzecz w kraju".
[6] »I spełnił Bóg tę rzecz nazajutrz. Wszystkie stada Egipcjan padły, a ze stad synów Izraela nic nie padło.
[7] »Posłał faraon, aby się dowiedzieć i oto ze stad Izraela nie padła ani jedna sztuka. Lecz stwardniało serce faraona i nie puścił ludu.
[8] »Rzekł Bóg do Mojżesza i Aarona: "Weźmijcie sobie pełne garści popiołu z komina i niech go rzuci Mojżesz ku niebu w obecności faraona;
[9] »i zamieni się na pył na całej ziemi egipskiej, a powstaną na ludziach i na zwierzętach wrzody - pryszcze wzdęte w całym kraju egipskim".
[10] »Wziąwszy popiołu z komina, a stanąwszy przed faraonem, rzucił go Mojżesz ku niebu i powstały wrzody wzdęte wysypujące się na ludziach i zwierzętach.
[11] »Czarownicy nie mogli stanąć przed Mojżeszem z powodu wrzodów, ponieważ były wrzody na czarownikach i na wszystkich Egipcjanach.
[12] »Bóg zatwardził serce faraona i nie usłuchał ich, jako mówił Bóg do Mojżesza.
[13] »Rzekł Bóg do Mojżesza: "Wstań wcześnie rano, stań przed faraonem i powiedz mu: Tak mówi Jahwe, Bóg Hebreów: Dozwól wyjść memu ludowi, aby mi służył.
[14] »Bo tym razem ja ześlę wszystkie plagi moje przeciwko twemu sercu, na sługi twoje i na twój naród dlatego, abyś wiedział, że nikt nie jest mi podobny na całej ziemi.
[15] »Gdy teraz wyciągnę moją rękę i dotknę zarazą ciebie i lud twój, będziesz zgładzony z ziemi.
[16] »Lecz w tym celu dozwolę ci zostać, abyś poznał moc moją i aby opowiadano o imieniu mojem na całej ziemi.
[17] »Pozostajesz nadal wałem przed moim ludem, aby go nie puścić.
[18] »Oto jutro o tym czasie spuszczę tak wielki grad, jakiego nie było w Egipcie od dnia jego powstania aż do chwili obecnej.
[19] »A teraz poślij zabezpieczyć twoje stada i wszystko, co do ciebie należy na polu; wszyscy ludzie i zwierzęta, które znajdą się na polu, a nie będą odprowadzone do domu, zostaną uderzone i pomrą od gradu".
[20] »Ci ze sług faraona; którzy się bali słowa Bożego, pościągali do domów sługi jego i stada jego.
[21] »A ci, co nie przyłożyli swego serca do słowa Bożego, pozostawili sługi jego i stada jego na polu.
[22] »Rzekł Bóg do Mojżesza: "Wyciągnij swą rękę ku niebu, a spadnie grad na całą ziemię egipską, na ludzi, na zwierzęta i na wszelką trawę polną w ziemi egipskiej".
[23] »Mojżesz wyciągnął swoją laskę ku niebu, a Bóg zesłał grzmoty i grad i ogień spadał na ziemię. I spuścił Bóg grad na ziemię egipską.
[24] »Był grad i ogień spadający wśród bardzo wielkiego gradu; nie było takiego gradu jak ten w całym Egipcie od czasu, jak naród się uformował.
[25] »I pobił grad w całym kraju egipskim każdego, kto się znajdował na polu, od człowieka aż do zwierzęcia, i zbił grad wszystkie trawy i wszystkie drzewa na polu połamał.
[26] »Tylko w ziemi Gessen, tam gdzie byli synowie Izraela, nie było gradu.
[27] »Posłał faraon, przywołał Mojżesza i Aarona i rzekł do nich: "Zgrzeszyłem tym razem! Jahwe jest sprawiedliwym, a ja i naród mój jesteśmy winnymi.
[28] »Proście Jahwe, aby nie było więcej grzmotów i gradu, a wypuszczę was i nie będę was nadal zatrzymywać".
[29] »Rzekł Mojżesz do niego: "Wychodząc z tego miasta, wyciągnę swe ręce ku Bogu, ustaną grzmoty i nie będzie więcej gradu, abyś wiedział, że do Boga ta ziemia należy.
[30] »Wiem wszakże, że ty i sługi twoje jeszcze nie boicie się Jahwe - Boga".
[31] »Len i jęczmień zostały zbite, ponieważ jęczmień był w kłosach, a len w okwicie;
[32] »lecz pszenica i orkisz nie zostały zbite, bo są późniejsze.
[33] »Mojżesz wyszedł od faraona i z miasta, wyciągnął ręce swoje ku Bogu i ustały grzmoty i grad, i deszcz nie padał na ziemię.
[34] »Faraon widząc, że przestał deszcz, grad i grzmoty, dalej grzeszył, i zatwardził serce swoje - on, zarówno jak i słudzy jego.
[35] »I uparł się. faraon i nie puścił synów Izraelowych, jako mówił Bóg przez pośrednictwo Mojżesza.