Teksty » Kruszyński - Przekłady Starego Testamentu » 2 Księga Mojżeszowa » Rozdział 32
«  2 Księga Mojżeszowa 31 2 Księga Mojżeszowa 32 2 Księga Mojżeszowa 33  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Naród widząc, że Mojżesz opóźnia się z zejściem z góry, zgromadził się naród przed Aaronem i powiedzieli do niego: "Powstań, uczyń nam boga, któryby szedł przed nami. Bo co do Mojżesza, tego człowieka, który nas wyprowadził z Egiptu, nie wiemy, co się z nim stało". [2] »Aaron rzekł do nich: "Zdejmcie złote kolczyki, które są w uszach waszych kobiet, synów i córek waszych i przynieście do mnie". [3] »Wszyscy z ludu zdjęli kolczyki złote, które były w ich uszach i przynieśli do Aarona. [4] »Tedy wziął z ich rąk, przygotował złoto rylcem i uczynił im cielca lanego. Oni rzekli: "Izraelu, to jest bóg twój, który cię wyprowadził z Egiptu". [5] »Widząc Aaron, zbudował ołtarz przed nim i zawołał, mówiąc: "Jutro uroczystość dla Jahwe". [6] »Nazajutrz wstali wcześnie rano, złożyli ofiary krwawe i przynieśli ofiary zapokojne; potem lud zasiadł, aby jeść i pić i wstali, aby się zabawić. [7] »Rzekł Bóg do Mojżesza: "Idź, zstąp, ponieważ źle się zachowuje twój lud, któryś wyprowadził z Egiptu. [8] »Prędko odwrócili się od drogi którą im zaleciłem, zrobili sobie cielca ulanego i kłaniają się przed nim i ofiary mu składają; mówią też: Oto bóg twój, Izraelu, który cię wyprowadził z Egiptu". [9] »Rzekł Bóg do Mojżesza: "Widzę, że oto lud ten jest ludem twardego karku. [10] »A teraz dopuść mi, że zapłonie mój gniew i zniszczę ich! Lecz z ciebie uczynię wielki naród". [11] »A Mojżesz błagał oblicza Jahwe, swego Boga i mówił: Dlaczego, Panie, zapłonie gniew twój przeciwko ludowi twemu, któryś wyprowadził z Egiptu siłą wielką i ręką mocną? [12] »Dlaczego mają mówić Egipcjanie, głosząc: Dla ich złości wyprowadził ich, aby ich wygubić w górach i wygładzić ich z powierzchni ziemi? Odwróć gniew oblicza swego i przebacz tę złość ludowi twemu! [13] »Wspomnij na Abrahama, Izaaka i Izraela, sługi twe, do których mówiłeś, przysięgając im na siebie: Rozmnożę potomstwo wasze, jako gwiazdy na niebie i całą tę ziemię, o której mówię, dam potomstwu waszemu i będą posiadali na wieki". [14] »I ulitował się Pan nad złością, o której mówił, że uczyni ludowi swemu. [15] »Mojżesz odwrócił się i zstąpił z góry, a dwie tablice świadectwa w jego ręku, tablice napisane na obydwóch ich stronach, z tej i z tej samej napisane. [16] »Tablice były dziełem Bo żem, a pismo pismem Bożem, wyrytem na tablicach. [17] »Jozue, usłyszawszy głos ludu, gdy krzyczał, rzekł do Mojżesza: "Głos wojny w obozie!". [18] »Odpowiedział: "To nie jest głos wołania o zwycięstwie, ani głos wołania o upadku, głos śpiewu ja słyszę". [19] »Gdy zbliżył się do obozu, ujrzał cielca i taniec. Mojżesz zapałał gniewem, rzucił ze swej ręki tablice i rozbił je u stóp góry. [20] »A wziąwszy cielca, którego uczynili, spalił go ogniem, starł go aż na proszek, rozsypał po powierzchni wody i dał pić synom Izraelowym. [21] »Rzekł Mojżesz do Aarona: "Co ci uczynił ten naród, żeś sprowadził na niego tak wielki grzech!" [22] »Aaron odpowiedział: "Niech się nie zapala gniew pana mego. Ty znasz ten naród, że on ciąży ku złemu. [23] »Powiedzieli do mnie: Uczyń nam boga, któryby szedł przed nami, bowiem c o do tego Mojżesza, owego człowieka, który nas wyprowadził z Egiptu, nie wiemy, co się z nim dzieje. [24] »Odpowiedziałem im: Ci, co mają złoto, niech się go pozbędą! Dali mi, wrzuciłem je w ogień i wyszedł oto ten cielec". [25] »Mojżesz widział, że naród jest ogołocony, bo Aaron go ogołocił na zniewagę od powstających na nich. [26] »Stanął Mojżesz w bramie obozu i rzekł: "Kto za Jahwe, do mnie!" I zgromadzili się przy nim wszyscy synowie Lewiego. [27] »Tedy rzekł do nich: "Tak rzecze Pan, Bóg Izraela: weźnijcie każdy swój miecz do swego boku; przejdźcie i wróćcie od bramy do bramy w obozie i niech każdy zabije czy to brata swego, czy przyjaciela swego, czy krewnego swego!" [28] »Synowie Lewiego uczynili, jak mówił do nich Mojżesz i padło w tym dniu z ludu około trzech tysięcy ludzi. [29] »Rzekł Mojżesz: "Poświęciliście dzisiaj ręce wasze Panu, ponieważ każdy był przeciwko synowi swojemu, bratu swojemu, aby wam dał dzisiaj błogosławieństwo". [30] »Nazajutrz rzekł Mojżesz do ludu: "Popełniliście wielki grzech. A teraz wstąpię do Pana, może uzyskam odpuszczenie tego grzechu waszego". [31] »Mojżesz wrócił do Pana i rzekł: "Zaklinam! Naród ten popełnił wielki grzech, uczynili sobie bożka złotego. [32] »A teraz odpuść im ten grzech, a jeśli nie, wymaż mnie, proszę, z twej księgi, którą napisałeś, [33] »Rzekł Pan do Mojżesza: "Ten, kto zgrzeszył przeciwko mnie, wymażę go z księgi mojej. [34] »A teraz idź, prowadź lud, dokąd ci powiedziałem. Oto aniół mój pójdzie przed tobą i w dniu nawiedzin moich ukarzę ich za grzech". [35] »Pobił Pan lud za to, że uczynili cielca, którego wykonał Aaron. 
«  2 Księga Mojżeszowa 31 2 Księga Mojżeszowa 32 2 Księga Mojżeszowa 33  »


 Źródło tekstu: Tekst opracował an.eswordOpis prezentowanego tekstu: Przekłady księdza Józefa Kruszyńskiego, profesora KUL, wydane w latach 1935-1939 w Lublinie. Prezentowane teksty zawierają przekłady od księgi Rodzaju do księgi Psalmów oraz księgę Jeremiasza, Lamentacje Jeremiasza i Nahuma (wyd. z 1926). Tekst udostępniony za zgodą autora opracowania. Tekst księgi Nahuma opracowany przez BibliePolskie.pl.