Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wszystkie rzeczy mają czas, a swym zamierzonym biegem przemija wszystko pod słońcem.
[2] »Czas rodzenia i czas umierania, czas szczepienia i czas wyrywania tego, co szczepiono.
[3] »Czas zabijania i czas leczenia, czas rozwalania i czas budowania.
[4] »Czas płakania i czas śmiania, czas narzekania i czas tańcowania.
[5] »Czas rozrzucania kamieni i czas zbierania: czas obłapiania i czas oddalania się od obłapiania.
[6] »Czas nabywania i czas utracania: czas chowania i czas odrzucania.
[7] »Czas darcia i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia.
[8] »Czas miłowania i czas nienawidzenia.
[9] »Czas wojny i czas pokoju.
[10] »Cóż więcéj ma człowiek z prace swéj? Widziałem udręczenie, które dał Bóg synom człowieczym, aby się ciągnęli w niem.
[11] »Wszystko uczynił dobrze czasu swego, a świat podał rozbieraniu ich, aby nie nalazł człowiek sprawy, którą uczynił Bóg od początku aż do końca.
[12] »I poznałem, że niemasz nic lepszego, jako weselić się, a czynić dobrze za żywota swego.
[13] »Każdy bowiem człowiek, który je i pije i widzi dobra z prace swojéj, to dar Boży jest.
[14] »Doznałem, iże wszystkie sprawy, które Bóg uczynił, trwają na wieki: nie możemy im nic przydać ani ująć, które Bóg uczynił, aby się go bano.
[15] »Co już było, to i teraz jest: co będzie, już było; a Bóg odnawia, co przeminęło.
[16] »Widziałem pod słońcem na miejscu sądu niezbożność: a na miejscu sprawiedliwości nieprawość.
[17] »I rzekłem w sercu swojem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie, i czas każdéj rzeczy tedy będzie.
[18] »Rzekłem w sercu synom ludzkim, aby ich Bóg doświadczył i ukazał, że są bestyom podobni.
[19] »Prztetóż jednakie jest dokończenie człowieka i bydląt, i równy stan obojga: jako umiera człowiek, tak i one umierają: i jednako tchną wszystkie, i nie ma człowiek nic więcéj nad bydlę: wszystko podległo marności,
[20] »I wszystko idzie na jedno miejsce. Z ziemie są uczynione, i w ziemię się jednako obracają.
[21] »Któż wie, jeźli duch synów Adamowych wstępuje wzgórę, a jeźli duch bydlęcy zstępuje nadół?
[22] »I obaczyłem, iż nic lepszego, jedno weselić się człowiekowi w uczynkach swych, a iż to jest dział jego. Bo któż go przywiedzie, iżby poznał to, co po nim będzie?