Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Temi słowy: Oto jeżeliby wydalił mąż żonę swoją i odeszłaby od niego i wyszła za męża innego, czyżby mógł wrócić do niej jeszcze? Czyżby nie skażoną była ziemia ona? A tyś oddała się rozpuście z zalotnikami licznymi, a miałabyś wrócić do Mnie? rzecze Wiekuisty.
[2] »Podnieś oczy twe ku wierzchołkom nagim i spójrz gdzieś zhańbioną nie została? Po drogach czyhałaś na nich, jako Arab na pustyni, i kaziłaś ziemię rozpustą twoją i zgorszeniem twojém.
[3] »A choć powstrzymane zostały dżdże obfite, a deszczu późnego nie bywało, przecież czoło kobiety rozpustnej zachowałaś, wyrzekłaś się wstydu.
[4] »Wszakże i obecnie wołasz do Mnie: Ojcze mój! przyjacielem młodości mojej Ty!
[5] »Czyżby na wieki pomstował, albo pamiętał na zawsze? Oto tak mówisz, ale dopuszczasz się zgorszenia ile możesz!
[6] »I rzekł Wiekuisty do mnie za dni Jozjasza króla: Czy widziałeś co uczyniła odstępczyni israelska? Chodziła ona na każdą górę wysoką i pod każde drzewo rozłożyste i kaziła się tam.
[7] »I pomyślałem: Gdy już spełni to wszystko, powróci do Mnie, ale nie wróciła... Spoglądała zaś na to wiarołomna siostra jej judzka.
[8] »I widziałem, że jakkolwiek z powodu każenia się odstępczyni israelskiej ją wydaliłem, dając jej list jej rozwodny, jednak nie ulękła się wiarołomna siostra jej judzka i poszła i oddała się też rozpuście sama.
[9] »I stało się, że przez lekkomyślną swą rozpustę skaziła ziemię, bo prowadziła nierząd z kamieniem i z drewnem.
[10] »Ale mimo to wszystko nie nawróciła się do Mnie wiarołomna siostra jej judzka całém sercem swojém, lecz tylko obłudnie, rzecze Wiekuisty.
[11] »I rzekł Wiekuisty do mnie: Usprawiedliwiła się odstępczyni israelska przez wiarołomną judzką!
[12] »Idź i wołaj temi słowy ku północy, a powiedz: Nawróć się odstępczyni israelska, rzecze Wiekuisty, nie zwrócę już gniewnego oblicza na was, bo miłościwy Ja, rzecze Wiekuisty, nie pomstuję na wieki.
[13] »Tylko uznaj winę twoję, żeś od Wiekuistego, Boga twego, odstąpiła, a byłaś hojna drogami twemi do cudzych pod każde drzewo rozłożyste - aleście głosu Mojego nie słuchali, rzecze Wiekuisty.
[14] »Nawróćcie się synowie przekorni! - rzecze Wiekuisty - Ja wszak tylko władam wami, i tak przyjmę was, (choćby) jednego z miasta a dwóch z rodziny, i zaprowadzę was do Cyonu.
[15] »I dam wam pasterzy według serca Mojego i będą was paść rozumnie i roztropnie.
[16] »I będzie, gdy się rozmnożycie i rozrodzicie na tej ziemi w one dni, rzecze Wiekuisty, że nie powiedzą już: Arka przymierza Wiekuistego! I nie przyjdzie ona na myśl, i nie wspomną o niej, i nie będzie poszukiwaną, i nie sporządzą jej więcej.
[17] »Onego czasu nazywać będą Jerozolimę stolicą Wiekuistego, i zgromadzą się do niej wszystkie narody z powodu imienia Wiekuistego, do Jerozolimy, i nie będą postępowali nadal za żądzami serca swego zepsutego.
[18] »W one dni pójdzie dom judzki do domu israelskiego, i przyjdą pospołu z ziemi północnej do ziemi, którą oddałem w dziedzictwo ojcom waszym.
[19] »A jam rzekł: O, jakże cię wyposażę dziećmi, a dam ci ziemię rozkoszną, dziedzictwo najwspanialsze między narodami, a myślałem: ojcem nazywać Mnie będziesz, a odemnie nie odstąpisz.
[20] »Ale jako się przeniewierza żona towarzyszowi swojemu, takeście się sprzeniewierzyli Mnie, domu Israela, rzecze Wiekuisty.
[21] »Głos po wierzchołkach gór się rozlega, płacz błagalny synów Israela, przeto że skrzywili drogę swoję, zapomnieli o Wiekuistym, Bogu swoim.
[22] »Nawróćcie się, synowie przekorni, ukoję (skutki) przekory waszej. - Oto jesteśmy, przychodzimy do Ciebie boś Ty Wiekuisty, Ojciec nasz.
[23] »Zaprawdę, zawodną pomoc z pagórków, ze zgiełku na górach; zaprawdę, tylko w Wiekuistym, Bogu naszym, zbawienie Israela!
[24] »Ale to bożyszcze haniebne pochłonęło pracę ojców naszych od młodości naszej, ich trzody i stada, ich synów i córki.
[25] »I takeśmy pogrążeni w hańbie naszej, a okrywa nas wstyd nasz, bośmy przeciw Wiekuistemu, Bogu naszemu zgrzeszyli, my i ojcowie nasi, od młodości naszej aż po dzień dzisiejszy, a nie słuchaliśmy głosu Wiekuistego, Boga naszego.