Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Słuchajcie mnie wybrzeża, a uważajcie narody w dali. Wiekuisty z żywota mnie powołał, z łona matki mojej wspomniał na imię moje.
[2] »I uczynił usta moje jako miecz ostry, w cieniu ręki Swojej chował mnie, i uczynił mnie grotem wyostrzonym, w kołczanie Swoim krył Mnie.
[3] »I rzekł do mnie: Sługą Moim ty, Israelem, przez którego się wsławię.
[4] »A jam mniemał: Daremnie się trudziłem, na próżno i na marno siłę moję trawiłem. Lecz prawo moje u Wiekuistego, a wysługa moja u Boga mojego.
[5] »Otóż i teraz rzekł Wiekuisty, który mnie stworzył z żywota na sługę Sobie, abym nawrócił Jakóba ku Niemu i aby Israel przy Nim się skupił, - tak poważany jestem w oczach Wiekuistego, a Bóg mój potęgą moją. -
[6] »I powiedział: Błaho, abyś był Mi sługą, dla dźwignienia pokoleń Jakóba, i abyś ocalonych Israela nawrócił; ale ustanawiam cię na światło narodom, aby doszło wybawienie Moje aż do krańców ziemi.
[7] »Tak rzecze Wiekuisty, wybawca Israela, Święty jego, do poniewieranej duszy, do wzgardzonego przez ludy, do niewolnika władców: Królowie ujrzą i powstaną, książęta, a korzyć się będą, dla Wiekuistego, który niezawodnym jest, dla Świętego w Israelu, który wybrał ciebie.
[8] »Tak rzecze Wiekuisty: W chwili łaski wysłucham cię, i ustanowię cię na sprzymierzenie się ludów, abyś podźwignął ziemię, abyś osiedlił dziedzictwa spustoszone.
[9] »Abyś powiedział uwięzionym: Wyjdźcie, tym co w ciemności: Ukażcie się! Przy drogach paść się będą, a po wszystkich wierzchołkach nagich pastwisko ich.
[10] »Nie będą łaknąć ani pragnąć, i nie porazi ich żar i słońce, bo ich Miłościwy poprowadzi ich, a ku zdrojom wód powiedzie ich.
[11] »I obrócę wszystkie góry Moje w gościniec; a ścieżki Moje podwyższone będą.
[12] »Oto ci zdaleka nadejdą, a oto inni od północy i od morza, a owi z ziemi Synym.
[13] »Zagrzmijcie niebiosa, a rozraduj się ziemio, i niech wybuchną góry weselem, bo pociesza Wiekuisty naród Swój, a biednych Swoich się użala.
[14] »A rzekłeś Cyonie: Opuścił mnie Wiekuisty, a Pan zapomniał o mnie.
[15] »Czyliż zapomni niawiasta o niemowlęciu swojém, aby się nie ulitowała nad dzieckiem żywota swojego? Ale choćby i te zapomniały - Ja ciebie nie zapomnę!
[16] »Oto jakby na dłoniach Moich wyryłem cię, mury twoje obecne Mi zawsze.
[17] »Chyżo nadbiegają dzieci twoje; burzyciele i niszczyciele twoi powychodzą od ciebie.
[18] »Podnieś dokoła oczy twoje i obacz, wszystkie się gromadzą, przybywają do ciebie. Jakom żyw, rzecze Wiekuisty, że te wszystkie jako strój przybierzesz, i jako oblubienica niemi się uwieńczysz.
[19] »Bo ruiny i zwaliska twoje i ziemia twoja zburzona - zaprawdę, teraz za szczupłą będziesz dla mieszkańców, a dalecy będą niszczyciele twoi.
[20] »Jeszcze powiedzą w uszy twoje synowie sieroctwa twojego: Ciasném mi to miejsce, ustąpże mi, abym się mógł pomieścić.
[21] »I pomyślisz w sercu twojém: Któż mi tych narodził? Jam przecież osierocona była i samotna, wygnana i porzucona, a te któż odchował? Wszak pozostałam sama jedna, te, skądże one?
[22] »Ale tak wyrzekł Pan Wiekuisty: Oto wzniosę ku ludom rękę Moję, a zatknę wobec narodów sztandar Mój, a przyniosą synów twoich na połach, a będą córy twoje na grzbietach niesione.
[23] »I będą królowie piastunami twoimi, a księżne ich karmicielkami twojemi; twarzą ku ziemi korzyć ci się będą, i proch nóg twoich lizać, a wtedy poznasz, żem Ja Wiekuisty, i że nie powstydzą się ufający Mi.
[24] »Byważ wydartą bohaterowi zdobycz, albo łup zwycięzcy czyż ocalonym być może?
[25] »Ale tak, rzecze Wiekuisty: I łup bohatera wydartym mu będzie, i zdobycz tyrana ocaloną zostanie, bo przeciwnikom twoim Ja się sprzeciwię, a synów twoich Ja wyzwolę.
[26] »I nakarmię ciemięzców twoich ciałem ich własném, i jako moszczem własną krwią swą się upiją; i pozna wszelkie ciało, żem Ja Wiekuisty, obrońca twój, a wybawca twój mocarz Israela.