Teksty » Przekłady bpa F. Jaczewskiego » Dzieje Apostolskie » Rozdział 7
«  Dzieje Apostolskie 6 Dzieje Apostolskie 7 Dzieje Apostolskie 8  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Najwyższy kapłan pytał Szczepana, czy to prawda, co mu zarzucają? [2] »A on odpowiadając mówił: "Mężowie bracia i ojcowie, słuchajcie: Bóg wielki ukazał się ojcu naszemu Abrahamowi za jego pobytu w Mezopotanii przed zamieszkaniem w Charan, [3] »i rzekł doń: Opuść ziemią twoją i rodziną twoją, i idź do ziemi którą ci wskażę. [4] »Wtedy wyszedł on z ziemi Chaldejskiej i zamieszkał w Charan, zkąd po śmierci jego ojca przeprowadził go Bóg do ziemi, którą wy zamieszkujecie, [5] »ale nie dał mu tu na własność ani stopy ziemi, objecał tylko, że da mu ją w posiadłość i potomstwu jego, lubo on syna nie miał. [6] »Mówił Bóg owszem do niego, iż potomkowie jego zamieszkają w obcej ziemi, gdzie będą uważani jako niewolnicy i doznawać tam będą złego się z sobą obejścia przez ciąg czterystu lat. [7] »Ja ukarzę lud, który ich dręczyć będzie, mówił Pan, a potem oswobodzę twych potomków, i oni tu służyć mi będą. [8] »Jako dowód przymierza, kazał Bóg Abrahamowi przyjąć obowiązek obrzerzania. Abraham, doczekawszy się syna Izaaka, dnia ósmego obrzezał go. Izaak miał syna Jakóba, który był ojcem dwunastu patryarchów. [9] »Patryarchowie ci, nienawidząc brata swego Józefa, sprzedali go do Egiptu, ale Bóg był z nim, [10] »i wyrwał go ze wszystkich ucisków, i dawał mu łaskę, i wobec Faraona Egipskiego wykazał jego mądrość, tak iż król ten cały Egipt i cały dom swój oddał mu w zarząd. [11] »Gdy zaś nastał głód w ziemi Egipskiej i ziemi Chanaan, i gdy była wielka bieda, i ojcowie nasi nie mieli co jeść, [12] »a dowiedzieli się, że w Egipcie jest zboże do sprzedania, posłał Jakób tam ojców naszych; [13] »uczynił to i powtórnie, i w tenczasto bracia poznali Józefa i Faraonowi nawet odkryto pochodzenie jego. [14] »Józef wówczas sprowadził Jakóba i całą jego rodzinę, której liczba osób była siedemdziesiąt pięć. [15] »I przybył Jakób do Egiptu, i umarł tam, i ojcowie nasi również tam poumierali. [16] »I przeniesiono ich kości do Sychen, i pogrzebiono je w grobie, który Abraham u synów Hemora, syna Sychema, kupił za srebro. [17] »Gdy się zaś zbliżał czas spełnienia objetnic danych Abrahamowi, rozmnożył się naród nasz w Egipcie: [18] »a powstał tam inny król, który nie znał Józefa. [19] »Ten począł uciskać i dręczyć naszych ojców, i zmuszać ich, by zabijali swe dzieci. [20] »W tym czasie narodził się Mojżesz. Miał on łaskę u Boga i przez trzy miesiące chowano go w domu ojca jego. [21] »Gdy zaś był wyrzucony, podjęła go córka Faraonowa i przysposobiła go sobie za syna. [22] »I nauczono Mojżesza wszelkiej mądrości Egipskiej: i w słowie i w uczynkach był on potężny. [23] »A gdy mu się spełniło lat czterydzieści, zamierzył sobie odwiedzić braci swoich, synów Izraelowych. [24] »I gdy dostrzegł, że jednemu z nich dzieje się krzywda, pomścił się za niego i zabił Egipcyanina. [25] »Mniemał on, iż zrozumieją to bracia, że przezeń Bóg ich z tej niewoli wybawić pragnie, ale omylił się. [26] »Nazajutrz spotkał dwóch kłócących się z sobą Izraelitów i starał się ich pogodzić, mówiąc: Bracią jesteście, czemu sobie wzajemnie szkodzicie? [27] »Jeden zaś z nich, który drugiemu krzywdę wyrządzał, odtrącił go słowy: Co ci do tego, kto cię tu sędzią uczynił? [28] »Czy chcesz mnie zabić tak, jakoś wczoraj zabił Eyipcyanina? [29] »Słowo to zmusiło Mojżesza do ucieczki, i zamieszkał on jako przychodzień w ziemi Madjan, gdzie mu się urodzili dwaj synowie. [30] »A po upływie czterydziestu lat na pustyni góry Syna ukazał mu się Anioł w krzaku gorejącym. [31] »Gdy się z podziwieniem doń Mojżesz przybliżył, dał mu się słyszeć głos Pański: [32] »Jam jest Bóg ojców twoich, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, Bóg Jakóba. Przestraszony Mojżesz zaledwie słyszał te słowa. [33] »Zdejmij obuwie z nóg twoich - mówił dalej do niego Pan - miejsce bowiem, na którem stoisz, święte jest. [34] »Widziałem udręczenie ludu mego w Egipcie, słyszałem jego płacz i postanowiłem oswobodzić go z tej niewoli. Udaj się do Egiptu, ja cię tam posełam. [35] »Patrzcie, tego Mojżesza, do którego z pogardą rzeczone: Coś ty za jeden, kto cię tu sędzią mianował, tego Mojżesza - mówię - Bóg uczynił wodzem i wybawicielem, a to głosem Anioła z krzaka gorejącego. [36] »I on Mojżesz wyprowadził z niewoli naród Izraelski, a to przy towarzyszeniu znaków i cudów tak w Egipcie, jako i przy morzu Czerwonem i na pustyni przez lat czterydzieści. [37] »Ten to Mojżesz mówił do Izraelitów: Z pośród braci waszych jako i mnie wzbudzi wam Bóg proroka, którego słuchać będziecie. [38] »Ten Mojżesz razem z Aniołem, z którym rozmawiał na górze Syna, był wpośród ojców naszych, i miał dane sobie dla nas życiodajne słowa, [39] »ale ojcowie nasi słuchać go nie chcieli, i odtrącili go, i serce swoje zwrócili do Egiptu, [40] »i mówili do Aarona: Daj nam bogów, którzyby nas prowadzili, bo nie wiemy, co się stało z Mojżeszem, który nas wyprowadził z Egiptu. [41] »I uczynili sobie cielca, i złożyli mu ofiarę i radowali się nad dziełem rąk swoich. [42] »I odwrócił się od nich Bóg, i dopuścił, iż oddawali cześć gwiazdom niebieskim, jak to napisano w księdze proroków: "Rodzino Izraela! czyż mi składałaś ofiary i hostye przez lat czterydzieści na pustyni? [43] »I wznieśliście przybytek Molochowi i gwiazdzie boga waszego Remfam, i figury któreście uczynili, by im cześć oddawać. Otóż za Babilon ja was przeniosę. [44] »Przybytek świadectwa mieli z sobą ojcowie nasi na pustyni. Przybytek ten polecił Bóg Mojżeszowi zbudować wedle wzoru, jaki mu pokazano. [45] »Ojcowie nasi pod wrodzą Jezusa wszedłszy do ziemi pogańskiej wprowadzili tam z sobą on przybytek i aż do czasu Dawida przy pomocy Bożej zwalczali pogany. [46] »Dawid znalazł łaskę przed Bogiem i modlił sie o to, by mu wolno było zbudować przybytek Bogu Jakóbowemu. [47] »Ale Salomon go dopiero zbudował. [48] »Najwyższy Pan nie zamieszkuje w domu ręką ludzką zbudowanym, jak to mówi Prorok: [49] »"Niebiossa tronem mi są, ziemia zaś jest podnóżkiem stóp moich: a wy jaki mi dom zbudujecie, mówi Pan? Albo gdzie jest miejsce spoczynku mojego? [50] »Czyż całego świata nie zbudowała ręka moja? [51] »Twarde karki i pogańskie serca i uszy! I wy, na podobieństwo ojców swoich, opieracie się Duchowi świętemu! [52] »Któregoż z proroków nie prześladowali ojcowie wasi? Czyż nie zabijali oni tych, którzy im zapowiadali przyjście Sprawiedliwego, którego wy teraz staliście się zdrajcami i zabójcami? [53] »W obecności Aniołów otrzymaliście zakon, ale go nie zachowaliście". [54] »Żydzi, słuchając tego, zapalali się złością i zgrzytali zębami. [55] »(7:55a) Ponieważ zaś Szczepan pełen był Ducha świętego, wejrzawszy przeto w niebo, ujrzał tam Chwałę Bożą i Jezusa stojącego po prawicy ojca swojego [56] »(7:55b) i zawołał: "Oto widzę otwarte niebiossa i Syna człowieczego stojącego po prawicy Bożej". [57] »(7:56) Usłyszawszy to żydzi, wrzasnęli wszyscy wielkim głosem i rzucili się na Szczepana, [58] »(7:57) a wywlókłszy go za miasto, kamienowali go. Ci, co rzucali kamienie, odzież swą złożyli przed nogami młodzieńca, którego nazywano Szawłem. [59] »(7:58) I tak kamienowano Szczepana, który się modlił, mówiąc: "Panie Jezu, przyjmij Ducha mojego"; [60] »(7:59) a padłszy na kolana, wołał głosem wielkim: "Panie, nie poczytaj im tego za grzech". I gdy to wyrzekł, zasnął w Panu. 
«  Dzieje Apostolskie 6 Dzieje Apostolskie 7 Dzieje Apostolskie 8  »