Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I widziałem, a oto Baranek stał na górze Syońskiej, a z nim sto czterdzieści i cztery tysiące, mających imię Ojca jego napisane na czołach swych.
[2] »I słyszałem głos z nieba jako głos wiela wód, i jako głos gromu wielkiego; i słyszałem głos cytrystów grających na cytrach swoich.
[3] »A śpiewali jakoby nową pieśń przed stolicą, i przed czworgiem źwierząt, i starszymi; a żaden się nie mógł onej pieśni nauczyć, oprócz onych sta czerdzieści czterech tysięcy, z ziemie kupionych;
[4] »Ci są którzy się z niewiastami nie pokalali; bo pannami są. Ci chodzą za Barankiem gdziekolwiek idzie. Ci kupieni są z ludzi, pierwiasnkami Bogu i Barankowi.
[5] »A w ich uściech nie nalazła się zdrada; Abowiem są nienaganionymi przed stolicą Bożą.
[6] »I widziałem drugiego Anioła lecącego przez pojśrzodek nieba, mającego Ewanielią wieczną, aby ją opowiedał mieszkającym na ziemi, i wszelkiemu narodowi, i pokoleniu, i językowi, i ludowi;
[7] »Mówiąc wielkim głosem: Bójcie się Boga, i chwałę mu dajcie, iż przyszła godzina sądu jego; a pokłońcie się onemu który uczynił niebo i ziemię, i morze i źrzódła wód!
[8] »A za nim szedł drugi Anioł, mówiąc: Upadła, upadła Babilonia miasto ono wielkie! iż winem zapalczywości wszeteczeństwa swojego napoiła wszytki narody.
[9] »A trzeci Anioł szedł za nimi, mówiąc głosem wielkim: Jeśli się kto pokłoni bestyey i obrazowi jej, i bierze cechę na swe czoło abo na rękę swoję,
[10] »I on pić będzie z wina zapalczywości Bożej, z wina nie rostworzonego nalanego w kubku gniewu jego; i będzie dręczon w ogniu i siarce przed Anioły świętymi, i przed Barankiem.
[11] »A dym męki ich wstępuje na wieki wieków; a nie mają odpoczynku we dnie i w nocy, którzy się kłaniają bestyey i obrazowi jej, i jeśli kto bierze cechę imienia jej.
[12] »Tu jest cierpliwość świętych; tu są ci którzy chowają przykazania Boże, i wiarę Jezusowę
[13] »I usłyszałem głos z nieba, mówiący mi: Napisz: Szczęśliwi pomarli, którzy w Panu umierają od tąd. Zaiste, mówi duch, aby odpoczynęli od prac swoich; a uczynki ich za nimi idą.
[14] »I widziałem, a oto obłok biały, a na obłoku siedział podobny synowi człowieczemu, który miał na głowie swej koronę złotą, a w ręce swej sierp ostry.
[15] »A drugi Anioł wyszedł z Kościoła, krzycząc głosem wielkim ku siedzącemu na obłoku: Pośli sierp twój, a żni, iż przyszła tobie godzina abyś żął; iż uschło żniwo ziemie!
[16] »I zapuścił on siedzący na obłoku sierp swój na ziemię; i pożęta jest ziemia.
[17] »A drugi Anioł wyszedł z Kościoła który jest w niebie, mając i ten sierp ostry.
[18] »I drugi anioł wyszedł z ołtarza, mający moc nad ogniem; i zawołał krzykiem wielkim ku onemu który miał sierp ostry, mówiąc: Pośli ten sierp twój ostry, a zbieraj grona winnice ziemie, bo dojźrzały jagody jej!
[19] »Zapuścił tedy Anioł sierp swój ostry na ziemię, i zebrał winnicę ziemie, i wrzucił w wielką kadź zapalczywości Bożej.
[20] »I deptano kadź przed miastem, i wyszła krew z kadzi aż do wędzidł końskich, przez tysiąc i sześć set stajań.