Teksty » Nowy Testament - Rakowski » Apokalipsa Jana » Rozdział 11
«  Apokalipsa Jana 10 Apokalipsa Jana 11 Apokalipsa Jana 12  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »I dano mi trzcinę podobną lasce; a stanął Anioł mówiąc: Wstań, a zmierz Kościół Boży i ołtarz, i kłaniające się w nim. [2] »A sień która jest przed Kościołem, wyrzuć precz, a onej nie mierz, abowiem dana jest poganom, a miasto święte deptać będą czterdzieści i dwa miesiące. [3] »I dam dwiema świadkom moim, i prorokować będą dni tysiąc dwieście i sześćdziesiąt, obleczeni w wory. [4] »Ci są ony dwie oliwie, i dwa świeczniki przed oblicznością Pana ziemie stojące. [5] »A jeśliby kto im chciał szkodzić, ogień wychodzi z ust ich, i pożyra nieprzyjacioły ich; a jeśliby im kto chciał szkodzić, tak potrzeba aby on zabity był. [6] »Ci mają zwierzchność zamykać niebo, aby deszcz nie padał we dni proroctwa ich; i zwierzchność mają nad wodami, aby je odmieniali w krew, i uderzyć ziemię wszelaką plagą, ilebykroć chcieli. [7] »A gdy dokończą świadectwa swojego, bestya która wychodzi z przepaści uczyni z nimi bitwę, i zwycięży je, i pobije je. [8] »A trupy ich leżeć będą na ulicy miasta wielkiego, które nazywają duchownie, Sodomą i Egiptem, gdzie też Pan nasz ukrzyżowan jest. [9] »I ujźrzą niektórzy z ludzi z pokolenia, i z języków, i z poganów trupy ich przez pułczwarta dnia, a trupów ich nie dopuszczą kłaść w groby. [10] »A mieszkający na ziemi weselić się nad nimi będą, i rozweselą się; i dary poślą jedni do drugich, iż ci dwa Prorocy dręczyli mieszkające na ziemi. [11] »A po pułczwarta dnia duch żywota od Boga wszedł w nie; i stanęli na nogach swych, a bojaźń wielka przypadła na ty którzy patrzali na nie. [12] »I usłyszeli głos wielki z nieba, mówiący im: Wstąpcie ówdzie! I wstąpili na niebo w obłoku; i patrzyli na nie nieprzyjaciele ich. [13] »A w oneż to godzinę sstało się trzęsienie ziemie wielkie, i dziesiąta część miasta upadła, i pobite są w onym trzęsieniu imion ludzi siedm tysięcy; a drudzy przestraszeni byli, i dali chwałę Bogu niebieskiemu. [14] »Biada ona wtóra przeszła, a oto biada ona trzecia przychodzi rychło. [15] »I siódmy Anioł zatrąbił, i sstały się głosy wielkie na niebie, mówiące: Sstały się królestwa świata, królestwy Pana naszego, i Christusa jego, i królować będzie na wieki wieków. [16] »A oni dwadzieścia i czterej starszych którzy przed oblicznością Bożą siedzą na stolicach swych, upadli na oblicza swe, i pokłonili się Bogu, [17] »Mówiąc: Dziękujemy tobie Panie Boże wszechmogący, który jesteś, i któryś był, i który będziesz! iżeś wziął moc twą wielką, i królowałeś; [18] »I Pogani się rozgniewali, i przyszedł gniew twój; i czas umarłych, aby byli sądzeni, i abyś oddał zapłatę sługam twoim Prorokom, i świętym, i bojącym się imienia twego, małym i wielkim; i abyś popsował ty którzy psują ziemię. [19] »I otworzony jest Kościół Boży na niebie, i okazała się skrzynia przymierza jego w Kościele jego; i sstały się łyskawice, i głosy, i gromy, i trzęsienia ziemie i grad wielki. 
«  Apokalipsa Jana 10 Apokalipsa Jana 11 Apokalipsa Jana 12  »