Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Przetoż tedy i my tak wielki mając leżący około nas obłok świadków, ciężar odłożywszy wszelaki, i on który nas zewsząd obstąpił grzech, przez wytrwanie bieżmy w onym założonym nam zawodzie.
[2] »Poglądając na onego wiary przedniejszego wodza i skończyciela Jezusa, który za wystawione sobie wesele, wytrwał krzyż, sromotę wzgardziwszy, i na prawicy stolice Bożej usiadł.
[3] »Uważajcie bowiem onego, który takowe wytrwał od grzeszników przeciwko sobie przeciwieństwo, abyście nie ustawali, na duszach waszych osłabiawszy.
[4] »Jeszczeście się aż do krwie nie zastawili, przeciwko grzechowi bojując.
[5] »A zapamiętaliście napominania, któreż z wami jako z synmi rosprawuje: Synu mój, nie waż lekce karania Pańskiego, ani osłabiaj od niego strofowany będąc.
[6] »Kogo bowiem miłuje Pan, tego karze; a biczuje każdego syna którego przyjmuje.
[7] »Jeśli karanie wytrwacie, jako synom wam się ofiaruje Bóg; abowiem któryż jest syn, któregoby nie karał Ociec?
[8] »A jeśli jesteście bez karania, którego się ucześnikami sstali wszyscy, tedyć bękarty jesteście, a nie synami.
[9] »Potym, mieliśmy ciała naszego Ojce, którzy nas karali, i obawialiśmy się; zaż nie daleko więcej poddani będziemy Ojcowi duchów, a żyć będziemy?
[10] »Abowiem onić na mało dni jako się im widziało nas karali; a ten ku pożytkowi naszemu, na to abyśmy byli ucześniki świętobliwości jego.
[11] »A wszelkie karanie teraźniejszego czasu nie zda się wesela być, ale smutku; lecz potym owoc spokojny przez nie wyćwiczonym oddaje sprawiedliwości.
[12] »Przetoż opuszczone ręce, i osłabione kolana wyprostujcie;
[13] »A chody proste czyńcie nogami waszymi, iżby to co jest chromego nie wybiegało z drogi, ale raczej było uleczone.
[14] »Pokoju naśladujcie ze wszytkimi, i onego poświęcenia, bez którego żaden nie ogląda Pana;
[15] »Doglądając żeby kto nie odstał od onej łaski Bożej; iżby który korzeń gorzkości wzgórę wyrastając nie przekażał, a przezeńby się pokalało wiele ich.
[16] »By nie był kto wszeteczny, abo plugawy jako Ezausz, który za potrawę jednę przedał prawo pierworództwa swego.
[17] »Wiecie bowiem, iż potym gdy chciał odziedziczyć błogosławieństwo, był odrzucon; bo pokajania miejsca nie nalazł, choć ze łzami szukał go.
[18] »Gdyżeście nie przystąpili do dotkliwej góry, i rozpalonego ognia, i wichru, i ciemności, i burzej,
[19] »I trąby dźwięku i głosu słów, którego oni którzy słyszeli, zbraniali się aby dalej im nie mówiono;
[20] »Abowiem nie znosili onego co im roskazowano: Chociaby się i bydlę dotknęło góry, będzie ukamionowano, abo pociskiem przestrzelono.
[21] »A tak straszliwe było ono co się okazało, że też Moyzesz powiedział: Przestraszony jestem, i zadrzałem;
[22] »Aleście przystąpili do Syonu góry, i miasta Boga żywiącego, Jeruzalem niebieskiego, i do tysiąc tysięcy Aniołów.
[23] »Do zgromadzenia i zboru pierworodnych na niebiesiech spisanych, i do Boga sędziego wszytkich, i do duchów sprawiedliwych doskonałymi uczynionych.
[24] »I do przymierza nowego pojśrzednika Jezusa, i do krwie pokropienia, lepszego coś mówiącej nad Abela.
[25] »Patrzajcie abyście się nie zbraniali onemu który mówi: Abowiem jeśliż oni nie uciekli, zbraniając się onemu na ziemi rzecz sprawującemu, daleko więcej my, od onego który z niebios mówi, odwracający się.
[26] »Którego głos ziemią zatrząsnął na on czas; a teraz opowiedział mówiąc: Jeszcze raz ja wzruszam nie tylko ziemię, ale też niebo.
[27] »A to: jeszcze raz, znaczy rzeczy zatrząśnionych przeniesienie, jako uczynionych, aby trwały one które się nie zatrząsają.
[28] »A przeto królestwo które nie może być zatrząśnione, przyjmując, trzymajmy się łaski przez którą służmy przyjemnie Bogu, z wstydliwością i bojażnią.
[29] »Abowiem Bóg nasz jest ogniem trawiącym.