Teksty » Nowy Testament - Rakowski » Dzieje Apostolskie » Rozdział 11
«  Dzieje Apostolskie 10 Dzieje Apostolskie 11 Dzieje Apostolskie 12  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A usłyszeli Apostołowie i bracia którzy byli w Judskiej ziemi, że i Pogani przyjęli onę mowę Bożą. [2] »A gdy wstąpił Piotr do Jerozolimy, rospierali się z nim oni którzy byli z obrzeski, [3] »Mówiąc: Iżeś do mężów nie obrzezanych wszedł, i jadłeś z nimi. [4] »A począwszy Piotr, przełożył im porządkiem, mówiąc: [5] »Jam był w mieście Joppen modląc się; i widziałem w zapamiętaniu widzenie, zstępujące naczynie niejakie jakoby prześcieradło wielkie, za cztery końce uwiązane z nieba, i przyszło aż do mnie. [6] »W które pilnie patrząc uważałem; i widziałem czworonogie ziemskie źwierzęta, i bestyje, i gadziny, i ptastwa niebieskie. [7] »A usłyszałem głos mówiący mi: Wstawszy, Pietrze, rzeż a jedz. [8] »I rzekłem: Żadną miarą Panie! iż nic pospolitego abo nieczystego nigdy nie weszło w usta me. [9] »A odpowiedział mi głos powtóre z nieba: Co Bóg oczyścił, ty nie czyń pospolitym. [10] »A to się sstało po trzykroć; i zasię wściągniono wszytko do nieba. [11] »A oto, zaraz trzej mężowie stanęli u domu, w którymem był, posłani z Cesareiey do mnie. [12] »A rzekł mi duch abych szedł z nimi, nic nie wątpiąc. Szli też ze mną i ci sześć bracia, i weszliśmy w dom onego męża. [13] »I opowiedział nam jako widział Anioła w domu swym, który stanął i mówił jemu: Poślij do Joppen męże, a przyzów Symona nazwanego Piotrem; [14] »Który mówić będzie słowa do ciebie, przez którebyś był zbawion, ty i wszytek dom twój. [15] »A gdym ja począł mówić, przypadł Duch święty na nie, jako i na nas na początku. [16] »I przypomniałem słowo Pańskie jako mówił: Janci ponurzał wodą, a wy będziecie ponurzeni w Duchu świętym. [17] »Jeśli tedy równy dar dał im Bóg jako i nam, wierzącym w Pana Jezusa Christusa, a ja cóżem zacz był, żebym był mógł hamować Boga? [18] »A usłyszawszy to uciszyli się, i chwalili Boga, mówiąc: Toć tedy i Poganom Bóg pokajanie dał ku żywotowi. [19] »Onić tedy, którzy byli rozproszeni od onego ucisku, który się sstał z strony Stefana, przeszli aż do Fenicyey, i Cypru, i Antyochiey, żadnemu nie powiedając onej mowy Bożej jedno tylko Żydom. [20] »A byli niektórzy z nich mężowie Cypryiczycy i Cyreneyczycy, którzy wszedszy do Antyochiey, mówili do Greckich Żydów, opowiedając Pana Jezusa. [21] »I była ręka Pańska z nimi; a wielka liczba uwierzywszy nawróciła się do Pana. [22] »I słyszana była ona mowa w uszach Zboru onego który był w Jeruzalem o nich; i wysłali Barnabasza aby przyszedł aż do Anthyochiey. [23] »Który przyszedszy, i ujźrzawszy łaskę Bożą, uweselił się, i napominał wszytkich aby w przedsięwzięciu serca trwali przy Panu. [24] »Abowiem był mąż dobry, i pełen Ducha świętego i wiary; i przystał tłum nie mały do Pana. [25] »I wyszedł do Tarsu Barnabasz szukać Saula; a nalazszy go przyprowadził go do Antyochiey. [26] »I sstało się że się oni rok cały zgromadzali do Zboru, i nauczali tłum niemały; i nazwani byli napierwej w Antyochiey uczniowie, Christyanmi. [27] »A w onyż dni sstąpili z Jerozolimy Prorocy do Antyochiey. [28] »A powstawszy jeden z nich imieniem Agabus, znamionował przez Ducha, iż głód wielki miał być po wszytkim świecie, który się też sstał za Klaudyusza Cesarza. [29] »A z uczniów jako przemógł który, postanowili każdy z nich na usługowanie posłać mieszkającej w Judskiej ziemi braciej. [30] »Co też uczynili, posławszy do starszych przez rękę Barnabaszowę i Saulowę. 
«  Dzieje Apostolskie 10 Dzieje Apostolskie 11 Dzieje Apostolskie 12  »