1. | BUDNY.1574 | I poznali ji że ten był, co dla jałmużny siedział u krasnych drzwi świątnice, i napełnili się strachu i zdumienia nad przygodą jego. |
2. | WUJEK.1923 | A znali go, iż on był, który dla jałmużny siadał u drzwi ozdobnych kościelnych, i napełnieni byli zdumienia i zapamiętania z tego, co się mu wydarzyło. |
3. | RAKOW.NT | I poznali go iż on był, który dla jałmużny siadał u Nadobnej brany kościelnej; i napełnieni byli zdumienia i zapamiętania, z onego co się przydało jemu. |
4. | GDAŃSKA.1881 | I poznali go, iż to on był, który dla jałmużny siadał u drzwi pięknych kościelnych; i napełnieni są strachu i zdumienia nad tem, co mu się stało. |
5. | GDAŃSKA.2017 | I rozpoznali w nim tego człowieka, który dla jałmużny siadał przy Pięknej Bramie świątyni, i ogarnęło ich zdumienie i zachwyt nad tym, co mu się przydarzyło. |
6. | JACZEWSKI | który patrzył się na to i poznawał, że to był ten sam kaleka, który zbierał jałmużnę przed Ozdobną bramą kościoła. Wszyscy, patrząc na ten wypadek, nie mogli wyjść z podziwienia. |
7. | SZCZEPAŃSKI | Poznali go też, gdyż on to był, który dla jałmużny siadywał przy Ozdobnej bramie świątyni. I ogarnęło ich zdumienie i zachwyt nad tem, co mu się przydarzyło. |
8. | MARIAWICI | I poznawali go, że to był ten sam, który dla jałmużny siadał u Ozdobnych drzwi Kościoła; i napełnieni byli podziwem i zdumieniem wielbieni z tego, co mu się było zdarzyło. |
9. | DĄBR.WUL.1973 | Znali go bowiem, że on to dla jałmużny siedział przy „Pięknej” bramie świątyni. I ogarnęło ich zdumienie i zachwyt nad tym, co się z nim stało. |
10. | DĄBR.GR.1961 | Poznawali bowiem, że to on dla jałmużny siedział przy „Pięknej” bramie świątyni. I ogarnęło ich zdumienie i podziw dla tego, co się z nim stało. |
11. | TYSIĄCL.WYD5 | I rozpoznawali w nim tego człowieka, który siedział przy Pięknej Bramie świątyni, aby żebrać, i ogarnęło ich zdumienie i zachwyt z powodu tego, co go spotkało. |
12. | BRYTYJKA | Poznali bowiem, że to był ten, który dla jałmużny siadywał przy Bramie Pięknej świątyni; i ogarnęło ich zdumienie i oszołomienie z powodu tego, co mu się przydarzyło. |
13. | POZNAŃSKA | Poznali, że to jest ten sam, który siadał przy bramie Pięknej świątyni i prosił o jałmużnę. Byli pełni najwyższego podziwu dla tego, co się zdarzyło. |
14. | WARSZ.PRASKA | Rozpoznawano w nim człowieka, który zwykle siedział przy Pięknej bramie świątyni, prosząc o jałmużnę. I ogarnęło ich przerażenie i podziw zarazem z powodu tego, co spotkało owego człowieka. |
15. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Ale go rozpoznali, że on był tym, co siedział odnośnie jałmużny przy Pięknej bramie Świątyni. Zostali też napełnieni strachem i uniesieniem, z powodu tego, co mu się wydarzyło. |
16. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Rozpoznali też, że to ten sam człowiek, który w poszukiwaniu wsparcia siadał przy Bramie Pięknej świątyni. Byli więc tym bardziej zdumieni i zachwyceni tym, co go spotkało. |
17. | TOR.PRZ.2023 | I poznali też, że to on był tym, który dla uzyskania wsparcia siadał przy Bramie Pięknej świątyni; i napełnieni zostali zdumieniem i uniesieniem z powodu tego, co mu się stało. |