1. | PS.FLORIAŃSKI | (21:8) Pwał jest w Gospodna, wytargnie ji, zbawiona uczyni ji, bo chce jego. |
2. | PS.PUŁAWSKI | (21:8) Pwał w Bog, wytargnie ji, zbawionym ji uczyni, bo chce jego. |
3. | WUJEK.1923 | (22:9) Nadzieję miał w Panu, niechaj go wyrwie: niechaj zbawi, ponieważ chce go. |
4. | GDAŃSKA.1881 | (22:9) Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha. |
5. | GDAŃSKA.2017 | Zaufał PANU, niech go wyzwoli; niech go ocali, skoro go kocha. |
6. | PS.BYCZ.1854 | (22:9) On-poléga na Panu; niech-oswobodzi-go; niech-wydobędzie-go, kiedy podoba-się w-Nim. |
7. | GÖTZE.1937 | (22:9) "Polecał drogi swoje Panu, ten niech go wybawi; niech go uwolni, ponieważ ma w nim upodobanie". |
8. | CYLKOW | (22:9) Niech poruczy to Bogu! niech go wybawi; ocali go, bo upodobał go Sobie. |
9. | KRUSZYŃSKI | (22:9) "Zdał się na Boga, niechaj go uwolni, niechaj go wybawi, ponieważ zaufał Mu". |
10. | ASZKENAZY | (22:9) "Zdaj to na Jehowę", - "niech On go wyswobodzi, ocali, gdyż podobno go miłuje". |
11. | SZERUDA | (22:9) Zaufał Panu, niechże go ratuje, niech go wybawi, skoro go miłuje! |
12. | TYSIĄCL.WYD1 | (21:9) «Zaufał Panu, niechże go wyzwoli, niechże go wyrwie, jeśli go miłuje». |
13. | TYSIĄCL.WYD5 | (22:9) Zaufał Panu, niechże go wyzwoli, niechże go wyrwie, jeśli go miłuje. |
14. | BRYTYJKA | (22:9) Zaufał Panu, niechże go ratuje! Niech go wybawi, skoro go miłuje! |
15. | POZNAŃSKA | (22:9) Zaufał Jahwe, niech On go wybawi, niech go ocali, skoro go miłuje. |
16. | WARSZ.PRASKA | (22:9) Panu zaufał, niech więc Go wyzwoli, niech wyrwie go z nieszczęścia, skoro go tak kocha. |
17. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | (22:9) Niech to powierzy WIEKUISTEMU! Niech go wybawi! Ocali go, ponieważ go sobie upodobał! |
18. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | (22:9) Zaufał PANU - mówią - to niech go ratuje! Niech go wybawi, skoro jest Jego rozkoszą! |
19. | TOR.PRZ.2023 | Zaufał Jhwh, niech go wyzwoli, niech go ocali, skoro ma w nim upodobanie. |