1. | PS.FLORIAŃSKI | (61:4) Wszako zaprawdę myto moje myślili są odpędzić; bieżał jeśm w łaczności picia; usty swymi błogosławiachą, a siercem swym poklinachą. |
2. | PS.PUŁAWSKI | (61:4) Wszakoż mzdę moję myślili są odpędzić; bieżał jeśm w pragności; usty swymi błogosławili, a siercem swym poklinali. |
3. | WUJEK.1923 | (62:5) Zaprawdę poczciwość moję myślili oddalić: biegałem z pragnieniem: usty swemi błogosławili, a sercem swem złorzeczyli. |
4. | GDAŃSKA.1881 | (62:5) Przecież jednak radzą, jakoby go zepchnąć z dostojeństwa jego; kochają się w kłamstwie, usty swemi dobrorzeczą, ale w sercu swem złorzeczą. Sela. |
5. | GDAŃSKA.2017 | Oni tylko naradzają się, jak go strącić z dostojeństwa; mają upodobanie w kłamstwie, ustami swymi błogosławią, ale w sercu złorzeczą. Sela. |
6. | PS.BYCZ.1854 | (62:5) Wszelako, z-dostojeństwa-jego, uchwalili strącenié; oni-lubią kłamstwo; ustami-swemi błogosławią; lecz w-sercu-swém, przeklinają. |
7. | GÖTZE.1937 | (62:5) Obradują tylko jakoby go zepchnąć z wyżyn jego; mają upodobanie w kłamstwie, ustami swemi błogosławią, a w sercu swem przeklinają. Sela. |
8. | CYLKOW | (62:5) Tak, z wysokości jego uradzili go strącić, upodobali sobie kłam; usty swojemi błogosławią, a we wnętrzu swém złorzeczą. - Sela. |
9. | KRUSZYŃSKI | (62:5) Tylko zamyślają, aby zepchnąć go z jego podwyższenia; kochają się w kłamstwie. Ustami swojemi błogosławią, a w sercach swych złorzeczą. - SELAh. |
10. | ASZKENAZY | (62:5) Jeno dla wyniosłości jego postanowili utrącić, umiłują fałsz, usty swymi błogosławią a złorzeczą we wnętrzu swem. Selah, |
11. | SZERUDA | (62:5) Zaiste, postanowili strącić go z wysokości, kochają się w kłamstwie; usty swymi błogosławią, ale w sercu swym przeklinają. Sela. |
12. | TYSIĄCL.WYD1 | (61:5) Zaiste, spędzić mię usiłują z mojej wysokości i rozkoszują się kłamstwem; ustami swymi błogosławią, a przeklinają w sercu. Sela. |
13. | TYSIĄCL.WYD5 | (62:5) Oni tylko knują podstęp i lubią zwodzić; kłamliwymi ustami swymi błogosławią, a przeklinają w sercu. Sela. |
14. | BRYTYJKA | (62:5) Zaiste, zamyślają go strącić z wysoka, Lubują się w kłamstwie, Ustami swymi błogosławią, Ale w sercu swym złorzeczą. Sela. |
15. | POZNAŃSKA | (62:5) Tak, zamyślają mnie strącić z wyniesienia mego. Lubują się w kłamstwie; ustami błogosławią, a w sercu przeklinają. |
16. | WARSZ.PRASKA | (62:5) Tak, zamierzają napaść na niego z góry, a kłamstwo sprawia im wielką radość. Ustami wprawdzie błogosławią, ale ich serca pełne złorzeczeń. [Pauza] |
17. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | (62:5) Tak, uradzili go strącić z jego wysokości, upodobali sobie kłamstwo. Swoimi ustami wychwalają, a w swoim wnętrzu złorzeczą. Sela. |
18. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | (62:5) Bo myślą tylko o tym, jak zdeptać ludzką godność, Chętnie korzystają z kłamstwa, Ich usta zawsze skore są do życzeń szczęścia, Wnętrze zaś kryje przekleństwa. Sela. |
19. | TOR.PRZ.2023 | Tylko naradzają się, jak pozbawić go godności; mają upodobanie w kłamstwie, swoimi ustami błogosławią, ale we wnętrzu złorzeczą. Sela. |