« DzA 4:31 Dzieje Apostolskie 4:32 DzA 4:33 » 

Pokaż oryg. numery wersetów
1.BUDNY.1574Mnóstwa lepak wierzących było serce (jedno) i dusza jedna, a żaden na swoje majętności nie mówił, aby jego były, ale było im wszytko spolno.
2.WUJEK.1923A mnóstwa wierzących było serce jedno i dusza jedna, ani żaden z nich to, co miał, swem nazywał, ale było im wszystko spólne.
3.RAKOW.NTA mnóstwa onych, którzy uwierzyli, było serce jedno, i dusza jedna; a żaden nic z majętności swych nie zwał własnym, ale było u nich wszytko spólne.
4.GDAŃSKA.1881A onego mnóstwa wierzących było serce jedno i dusza jedna, a żaden z majętności swoich nie zwał nic swojem własnem, ale mieli wszystkie rzeczy spólne.
5.GDAŃSKA.2017A to mnóstwo wierzących miało jedno serce i jedną duszę. Nikt nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.
6.JACZEWSKIWszyscy zaś wierzący mieli jakoby jedno serce i jedną duszę, i nikt tego, co posiadał, nie uważał za swą wyłączną własność, lecz wszystko należało do wszystkich.
7.SZCZEPAŃSKIA rzesza wierzących miała jedno serce i jedną duszę; nikt też z nich niczego, co posiadał, nie nazywał swojem, ale wszystko było im wspólne.
8.MARIAWICIA onego mnóstwa tych, którzy wierzyli, było serce jedno i dusza jedna, i żaden z nich nie nazywał tego, co miał, swojem, ale wszystko mieli wspólnie.
9.DĄBR.WUL.1973A mnóstwo wierzących miało jedno serce i jedną duszę i nikt z nich tego, co miał, swoim nie nazywał, ale wszystko mieli wspólne.
10.DĄBR.GR.1961A mnóstwo wierzących miało jedno serce i jedną duszę i nikt z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.
11.TYSIĄCL.WYD5Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich, którzy uwierzyli. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.
12.BRYTYJKAA u tych wszystkich wierzących było jedno serce i jedna dusza i nikt z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.
13.POZNAŃSKAWszyscy wierzący stanowili jedną duszę i jedno serce, i nikt nie mówił, że cokolwiek jest jego własnością, wszystko bowiem mieli wspólne.
14.WARSZ.PRASKAA wszystkich wierzących ożywiał jeden duch i te same uczucia. Nikt nie uważał za swoje tego, co posiadał; wszystko było wspólne.
15.ŚLĄSKIE.TOW.BIB.Zaś serce i dusza owego mnóstwa wierzących było jedno, także ani jeden nie mówił o czymś z dobytku, że jest odrębne, ale wszystko było im wspólne.
16.EIB.BIBLIA.2016.LITCała rzesza tych, którzy uwierzyli, miała jakby jedno serce i jedną duszę. Nikt też nie nazywał własnym tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.
17.TOR.PRZ.2023A mnóstwo tych, którzy uwierzyli, miało jedno serce i jedną duszę, a nikt nie mówił, że jego dobytek był jego własnością, ale wszystko mieli wspólne.