1. | WUJEK.1923 | Na krzemień ściągnął rękę swoję, wywrócił z korzenia góry. |
2. | GDAŃSKA.1881 | Na krzemień ściągnął rękę swoję, wywrócił góry z korzenia; |
3. | GDAŃSKA.2017 | Wyciąga swą rękę po krzemień, wywraca góry od korzenia; |
4. | CYLKOW | Na krzemień ściąga rękę swoją, wywraca z korzenia góry. |
5. | KRUSZYŃSKI | Człowiek unosi rękę swoją nad granitem porusza góry w posadach. |
6. | TYSIĄCL.WYD5 | By wyciągnąć ręce po krzemień, do gruntu przewraca się góry, |
7. | BRYTYJKA | Po krzemień człowiek wyciąga rękę, wywraca góry od podstaw. |
8. | POZNAŃSKA | Na twardy krzemień podnosi się rękę, wywraca się góry z korzeniami. |
9. | WARSZ.PRASKA | by wziąć do ręki twardy krzemień, człowiek wywraca góry aż do podstaw. |
10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Człowiek wyciąga swoją rękę po krzemień, wywraca góry do korzenia. |
11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Za to człowiek wyciąga swą rękę po krzemienie, góry wywraca od podstaw, |
12. | TOR.PRZ.2023 | Lecz człowiek wyciąga swoją rękę po kamień, wywraca góry od korzenia; |