1. | WUJEK.1923 | Tedy książęta i panowie podchwycili króla i tak mu rzekli: Daryuszu królu! żyj na wieki. |
2. | GDAŃSKA.1881 | Tedy oni książęta i starostowie zgromadzili się do króla, i tak mu rzekli: Daryjuszu królu, żyj na wieki! |
3. | GDAŃSKA.2017 | Wtedy ci zwierzchnicy i satrapowie zgromadzili się przy królu i tak mu powiedzieli: Królu Dariuszu, żyj na wieki! |
4. | TYSIĄCL.WYD1 | Przypadli tedy z hałasem na króla ministrowie i satrapowie, tak mu mówiąc: «Królu Dariuszu, żyj na wieki! |
5. | TYSIĄCL.WYD5 | Zwierzchnicy, więc i satrapowie pośpieszyli gromadnie do króla i tak do niego powiedzieli: Królu Dariuszu, żyj wiecznie! |
6. | BRYTYJKA | (6:7) Wówczas owi satrapowie i ministrowie wpadli do króla i tak odezwali się do niego: Żyj wiecznie, królu Dariuszu! |
7. | POZNAŃSKA | (6:7) Ministrowie więc owi i satrapowie udali się spiesznie do króla i tak przemówili do niego: - Dariuszu, królu, żyj na wieki! |
8. | WARSZ.PRASKA | (6:7) Przybyli tedy owi zwierzchnicy i satrapowie do króla i tak mu powiedzieli: królu Dariuszu, żyj wiecznie! |
9. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Wtedy owi książęta i satrapowie zgromadzili się u króla i tak mu powiedzieli: Królu Dariuszu, żyj na wieki! |
10. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | (6:7) Ministrowie i satrapowie po wspólnych uzgodnieniach przybyli zatem do króla z takim oto pomysłem: Królu Dariuszu, żyj na wieki! |