1. | PS.PUŁAWSKI | (58) Wzdzignę na niebo rękę moję i rzekę: Żyw jeśm ja na wieki. |
2. | WUJEK.1923 | Podniosę ku niebu rękę moję, i rzekę: Żywię ja na wieki. |
3. | GDAŃSKA.1881 | Albowiem podniosę ku niebu rękę moję, i rzekę: Żyję Ja na wieki. |
4. | GDAŃSKA.2017 | Podnoszę bowiem swą rękę ku niebu i mówię: Ja żyję na wieki. |
5. | CYLKOW | Oto podnoszę ku niebu rękę Moję, i powiadam: jakom żyw na wieki! |
6. | KRUSZYŃSKI | Tak, podnoszę rękę moją ku niebu i mówię: "Żyję wiecznie! |
7. | MIESES | Gdy[ż, zaiste!] Ja podnoszę rękę Mą ku niebu [=przysięgam] i rzeknę: „Ja[kem] Żyw na wieczność, – |
8. | TYSIĄCL.WYD5 | Podnoszę rękę ku niebu i mówię: Tak, Ja żyję na wieki. |
9. | BRYTYJKA | Gdyż podniosę ku niebu rękę moją I powiem: Ja żyję na wieki. |
10. | POZNAŃSKA | Oto wznoszę rękę swą ku niebu i głoszę: Zaprawdę, Ja żyję wiecznie! |
11. | WARSZ.PRASKA | Tak, to Ja wznoszę moją rękę ku niebu i mówię: Ja żyję na wieki! |
12. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Oto podnoszę ku niebu Moją rękę i powiadam: Jak jestem żywy na wieki! |
13. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Tak! Wzniosę mą rękę ku niebu i powiem: Jak żyję na wieki! |