1. | BUDNY.1574 | I wstąpił k nim do łodzi, i uciszył się wiatr, i barzo aż i nazbyt sami wsobie zdumiewali się i dziwowali. |
2. | WUJEK.1923 | I wstąpił do nich w łódź, i przestał wiatr. I tem więcéj się sami w sobie zdumiewali. |
3. | RAKOW.NT | I wstąpił do nich w łódź; i uciszył się wiatr. A barzo się obficie sami w sobie zapamiętawali i dziwowali. |
4. | GDAŃSKA.1881 | I wstąpił do nich w łódź, i uciszył się wiatr; a oni się sami w sobie nader zdumiewali i dziwowali. |
5. | GDAŃSKA.2017 | I wszedł do nich do łodzi, i uciszył się wiatr. A oni się bardzo zdumiewali i dziwili. |
6. | SZCZEPAŃSKI | I wsiadł do nich do łodzi, a wiatr ustał. Tembardziej też zdumiewali się w duszy, |
7. | MARIAWICI | I wstąpił do nich w łódź, i przestał wiatr. I tem więcej się sami w sobie zdumiewali, |
8. | GRZYM1936 | I wszedł do nich na łódź i wiatr się uciszył. A oni nie mogli wyjść ze zdumienia. |
9. | DĄBR.WUL.1973 | I wszedł do nich do łodzi, a wiatr ustał. I tym więcej się zdumiewali w duszy, |
10. | DĄBR.GR.1961 | I wszedł do nich do łodzi, a wiatr ustał. I tym bardziej się zdumiewali w duszy, |
11. | TYSIĄCL.WYD5 | I wszedł do nich do łodzi, a wiatr się uciszył. Wtedy oni tym bardziej zdumieli się w duszy, |
12. | BRYTYJKA | I wszedł do nich do łodzi, i wiatr ustał; a oni byli wstrząśnięci do głębi. |
13. | POZNAŃSKA | I wszedł do nich, do łodzi, a wiatr ustał. A oni jeszcze bardziej się dziwili, |
14. | WARSZ.PRASKA | (6:51) I wsiadł do nich do łodzi, a wiatr się uciszył. (6:52a) I jeszcze więcej dziwili się między sobą, |
15. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Także wszedł koło nich do łodzi, a wiatr się uciszył. Ale oni odtąd niezmiernie się w sobie zdumiewali i dziwili. |
16. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | I gdy wszedł do nich do łodzi, wiatr ustał, a oni wręcz zastygli w zdumieniu. |
17. | TOR.PRZ.2023 | I wszedł do nich do łodzi, i ustał wiatr; a oni byli wewnątrz siebie niezwykle zdumieni i zdziwieni. |