Pokaż oryg. numery wersetów1. | BUDNY.1574 | A oni usłuchawszy Króla, poszli. A oto gwiazda, którą widzieli na wschodu, szła przed nimi, aż przyszła i stanęła zwierzchu, gdzie było pacholę. | 2. | WUJEK.1923 | Którzy wysłuchawszy króla, odjechali. A oto gwiazda, którą byli widzieli na wschód słońca, szła przed nimi, aż przyszedłszy stanęła nad miejscem, gdzie było dziecię. | 3. | RAKOW.NT | A oni usłyszawszy Króla, poszli; a oto ona gwiazda którą widzieli na wschodzie słońca, szła przed nimi, aż przyszedszy stanęła nad miejscem gdzie było ono dzieciątko. | 4. | GDAŃSKA.1881 | Oni tedy, wysłuchawszy króla, poszli; a oto ona gwiazda, którą widzieli na wschód słońca, prowadziła je, aż przyszedłszy, stanęła nad miejscem, gdzie było dzieciątko; | 5. | GDAŃSKA.2017 | Oni więc, wysłuchawszy króla, odeszli. A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, prowadziła ich, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było dziecko. | 6. | SOŁOWEYCZYK.MAT | Którzy wysłuchawszy króla, odjechali. A oto gwiazda, którą byli widzieli na wschód słońca, szła przed nimi, aż przyszedłszy stanęła nad miejscem, gdzie było dzieciątko. | 7. | SZCZEPAŃSKI | Oni tedy, po wysłuchaniu króla, puścili się w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli przy wzejściu, uprzedziła ich, aż się zatrzymała w pochodzie nad miejscem, gdzie było Dziecię. | 8. | MARIAWICI | Oni tedy, wysłuchawszy króla, odjechali. A oto gwiazda, którą byli widzieli na Wschód słońca, szła przed nimi, aż przyszedłszy stanęła nad miejscem, gdzie było Dziecię. | 9. | GRZYM1936 | A oni wysłuchawszy króla, odjechali. I oto gwiazda, którą ujrzeli na Wschodzie, przed nimi szła aż do miejsca, gdzie było dziecię i tam stanęła. | 10. | DĄBR.WUL.1973 | Oni tedy po wysłuchaniu króla ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą byli widzieli na wschodzie, wyprzedzała ich, aż zatrzymała się nad miejscem, gdzie było dziecię. | 11. | DĄBR.GR.1961 | Oni wtedy, wysłuchawszy króla ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą byli widzieli na wschodzie, wyprzedzała ich, aż zatrzymała się nad miejscem, gdzie było dziecię. | 12. | TYSIĄCL.WYD5 | Oni zaś, wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, postępowała przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. | 13. | BRYTYJKA | Oni zaś, wysłuchawszy króla, odeszli. A oto gwiazda, którą ujrzeli na Wschodzie, wskazywała im drogę, a doszedłszy do miejsca, gdzie było dziecię, zatrzymała się. | 14. | POZNAŃSKA | Wysłuchawszy króla wyruszyli w drogę i (pokazała się im) ta gwiazda, którą widzieli wschodzącą, szła przed nimi, aż zatrzymała się nad miejscem, w którym było Dziecko. I stanęła. | 15. | WARSZ.PRASKA | Usłyszawszy tedy takie polecenie od króla, udali się w drogę. Gwiazda zaś, którą widzieli na Wschodzie, poprzedzała ich aż do miejsca, gdzie znajdowało się Dziecię; tam się też zatrzymała. | 16. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Więc oni wysłuchali króla i odeszli; a oto poprzedzała ich gwiazda, którą widzieli na wschodzie, aż przybyła oraz stanęła nad miejscem, gdzie było dzieciątko. | 17. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Po wysłuchaniu króla mędrcy ruszyli w drogę, a gwiazda, której wschód zauważyli, wytyczała im szlak, aż stanęła nad miejscem przebywania Dziecka. | 18. | TOR.PRZ.2023 | Oni więc, po wysłuchaniu króla, poszli; i oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, prowadziła ich, aż doszła i stanęła nad miejscem, gdzie było dziecię. |
|