Pokaż oryg. numery wersetów1. | PS.PUŁAWSKI | (21) Zaklął jeś ❬s❭ceptra jich, głowę bojujących jich, przychodzące jako wicher na rozegnanie mie. (22) Wiesiele jich jako jego, jen żrze ubogiego na uchylu. | 2. | WUJEK.1923 | Przeklnąłeś berła jego, głowę waleczników jego, przychodzących jako wicher, aby mię rozproszyli: radość ich jako tego, który pożera ubogiego w skrytości. | 3. | GDAŃSKA.1881 | Potłukłeś kijmi jego głowę wsi jego, gdy się burzyli jako wicher, aby mię rozproszyli; weselili się, jakoby pożreć mieli ubogiego w skrytości. | 4. | GDAŃSKA.2017 | Jego oszczepami przebiłeś głowę jego wsi; burzyli się jak wicher, aby mnie rozproszyć; cieszyli się, jakby mieli potajemnie pożreć ubogiego. | 5. | CYLKOW | Przebijasz w pośród pokoleń jego, głowę ich wodzów, co to wichrem pędzą, aby mnie rozproszyć; sam okrzyk ich jakby pochłonąć ma biednego w kryjówce. | 6. | TYSIĄCL.WYD5 | Przeszyłeś ich własnymi strzałami wodza ich wojska, gdy naciera, aby mnie rozproszyć. Triumf ich - jak tego, co potajemnie niszczy biedaka. | 7. | BRYTYJKA | Przebiłeś wodza jego wojska jego własną strzałą, jego przywódcy są rozproszeni jak plewa przez burzę, gdy rozwarli swoje szczęki, aby pochłonąć w skrytości ubogiego. | 8. | POZNAŃSKA | Strzałami swymi przeszywasz jego głowę; rozpierzchli się jak plewy jego książęta, którzy się cieszyli, gdy mnie ścigali, gdy pożerali nieszczęśnika w [swej] kryjówce. | 9. | WARSZ.PRASKA | Strzałami przeszyłeś dowódcę ich wojska, co do walki stanęło, aby nas wygubić, i już się raduje w swojej wyniosłości,że w ukryciu swym może zniszczyć całkiem biednego. | 10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | W środku ich pokoleń przebijasz jego głowę, głowę ich mniejszych wodzów, co pędzą wichrem, by mnie rozproszyć. Sam ich okrzyk jak gdyby ma pochłonąć biednego, który się schował w kryjówce. | 11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Twe dzidy przeszyły głowy wodzów, burzą się, bo chcą mnie rozproszyć. W czym ich chluba? Że potrafią pożreć biednych w ukryciu. | 12. | TOR.PRZ.2023 | Przeszyłeś swoimi dzidami głowę jego wodza; burzą się, aby mnie rozproszyć; ich radość jak tego, kto w ukryciu pożera ubogiego. |
|