1. | WUJEK.1923 | Mówiłem ja w sercu mojem: Pójdę a rozpuszczę się w rozkoszach i będę zażywał dobra. I widziałem, że i to jest marność. |
2. | GDAŃSKA.1881 | Rzekłem ja do serca mego: Nuże teraz doświadczę cię w weselu, używajże dobrych rzeczy; ale i toć marność. |
3. | GDAŃSKA.2017 | Powiedziałem w sercu: Niech teraz doświadczę cię w radości, zażywaj więc przyjemności. Lecz to także jest marnością. |
4. | CYLKOW | Pomyślałem ja w sercu swojem: Nuż tedy doświadczę cię radością, a rozkoszuj się szczęściem! Ale zaprawdę, i to marność. |
5. | TYSIĄCL.WYD5 | Powiedziałem sobie: Niechże doświadczę radości i zażyję szczęścia! Lecz i to jest marność. |
6. | BRYTYJKA | Powiedziałem sobie: Nuże! Popróbuj radości i użyj sobie! Lecz również to było marnością. |
7. | POZNAŃSKA | Rzekłem sam do siebie: "Pójdźże! Doświadcz wesela i zakosztuj uciechy!" Lecz i to także jest marnością. |
8. | WARSZ.PRASKA | Wtedy powiedziałem sobie: Spróbuję się pocieszyć, zacznę zażywać szczęścia. I co? Otóż to także marność! |
9. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Więc pomyślałem w swoim sercu: Zatem doświadczę cię radością, rozkoszuj się szczęściem. Ale zaprawdę, i to jest marność. |
10. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Następnie pomyślałem: Dobrze! Spróbuję przyjemności. Przekonam się, czy jest coś warta! Ale i to okazało się marnością. |
11. | TOR.PRZ.2023 | I ja powiedziałem w swoim sercu: Przyjdźże! Doświadcz siebie w radości i zakosztuj w szczęściu. Lecz to także jest marnością. |