Pokaż oryg. numery wersetów1. | PS.FLORIAŃSKI | (38:9) Ale zaprawdę w obrazie przeszedł człowiek a za dar sie troszcze, (38:10) skarbi, a nie wie, komu zgromadzi je. | 2. | PS.PUŁAWSKI | (38:9) A wszako w obrazie przeszedł jest człowiek, ale i za dar sie troszcze, (38:10) skarbi, a nie wie, komu je zgromadzi. | 3. | WUJEK.1923 | (39:7) Zaiste, w obrazie przechodzi człowiek, ale próżno trwoży sobą: skarbi, a nie wie, komu to zbierze. | 4. | GDAŃSKA.1881 | (39:7) Zaprawdę pomija człowiek jako cień; zaprawdę próżno się kłopocze, zgromadza, a nie wie, kto to pobierze. | 5. | GDAŃSKA.2017 | Doprawdy człowiek przemija jak cień; doprawdy na próżno się kłopocze; gromadzi, a nie wie, kto to zabierze. | 6. | PS.BYCZ.1854 | (39:7) Zaprawdę, w-obrazie błąka-się-w-około człowiek; zaisté, próżno szumi zgromadza bogactwa, a-nie wié, kto zabierze-je. | 7. | GÖTZE.1937 | (39:7) Jak cień porusza się człowiek; napróżno wiele się niepokoi; gromadzi a nie wie, kto to dostanie. | 8. | CYLKOW | (39:7) Zaprawdę, niby widmo błąka się człowiek, tylko dla marności wrzawę czyni, gromadzi a nie wie kto to zabierze. | 9. | KRUSZYŃSKI | (39:7) Zaprawdę, jako cień przechodzi człowiek; zaprawdę, napróżno się kłopocze: gromadzi, a nie wie, kto to zbierze. | 10. | ASZKENAZY | (39:7) Jeno złudnym obrazem jest życie człowieka, marnością jeno hałaśliwe ich zabiegi, zgarnie a nie wiedzą nawet, kto je zbiera. | 11. | SZERUDA | (39:7) Zaprawdę, człowiek przemija jak cień, zaprawdę, napróżno się kłopocze. Gromadzi majątki, a nie wie, kto je weźmie. | 12. | TYSIĄCL.WYD1 | (38:7) Jak cień przemija człowiek, na próżno tyle się miota, gromadzi, lecz nie wie, kto je zagarnie. | 13. | TYSIĄCL.WYD5 | (39:7) Człowiek jak cień przemija, na próżno tyle się niepokoi, gromadzi, lecz nie wie, kto to zabierze. | 14. | BRYTYJKA | (39:7) Zaprawdę, człowiek przemija jak cień, Zaprawdę, na próżno się miota. Gromadzi, a nie wie, kto to zabierze. | 15. | POZNAŃSKA | (39:7) Jak cień przemija człowiek, na próżno się krząta, gromadzi, a nie wie, kto będzie zbierał. | 16. | WARSZ.PRASKA | (39:7) Zaprawdę, człowiek jak cień przemija; niepotrzebnie czyni tyle zgiełku i skarby gromadzi, które inny weźmie. | 17. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | (39:7) Zaprawdę, człowiek się błąka jak widmo i tylko z powodu marności czyni wrzawę; gromadzi, a nie wie, kto to zabierze. | 18. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | (39:7) Prawdą jest, że przemieszcza się niczym cień, Prawdą - że na próżno się miota. Gromadzi i nie wie, dla kogo. | 19. | TOR.PRZ.2023 | O tak, człowiek porusza się jak cień; doprawdy na próżno się martwi; gromadzi, a nie wie, kto to zabierze. |
|