1. | PS.FLORIAŃSKI | (103:33) jenże źrzy na ziemię i każe sie jej trześć {albo drżeć}, jenże dotyka gor i kurzą się. |
2. | PS.PUŁAWSKI | (103:33) jenż źrzy na ziemię i każe jej drżeć, jenże dotyka gor i kurzą sie. |
3. | WUJEK.1923 | Który patrzy na ziemię, i czyni, że drży: który tyka gór, i kurzą się. |
4. | GDAŃSKA.1881 | On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się. |
5. | GDAŃSKA.2017 | Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią. |
6. | PS.BYCZ.1854 | Ten,-spoglądający na-ziemię, a-ona-drży; Ten,-uderzający w-góry, a-one-się-dymią. |
7. | GÖTZE.1937 | Gdy spojrzy na ziemię, drży ona; gdy dotyka się gór, dymią! |
8. | CYLKOW | Gdy spojrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zadymią się. |
9. | KRUSZYŃSKI | On gdy spojrzy na ziemię, a zadrży, gdy gór się dotknie, a zakurzą się. |
10. | ASZKENAZY | Który spojrzy ku ziemi a zadrży, dotknie się gór a będąż dymiły. |
11. | SZERUDA | Gdy spojrzy na ziemię, ona drży; gdy dotknie gór, one dymią. |
12. | TYSIĄCL.WYD1 | (103:32) na ziemię patrzy, a ona drży; dotyka gór, a one dymią. |
13. | TYSIĄCL.WYD5 | Na ziemię patrzy, a ona drży; dotyka gór, a one dymią. |
14. | BRYTYJKA | Gdy spojrzy na ziemię, ona drży, Gdy dotknie gór, dymią. |
15. | POZNAŃSKA | Gdy On spojrzy na ziemię - ogarnia ją drżenie, kiedy gór dotknie - one dymią. |
16. | WARSZ.PRASKA | Drży ziemia, gdy na nią spogląda, płoną góry, gdy ich dotknie. |
17. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Kiedy spojrzy na ziemię ona zadrży; dotknie się gór a zadymią. |
18. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Gdy On przygląda się ziemi, ta drży, A kiedy dotyka gór - one dymią. |
19. | TOR.PRZ.2023 | Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór i dymią. |