1. | ZOFII.UWSP.IJP | A natemieście weszło słuńce, jakoż minął to miasto Fanuel, ale Jakob klęczał jest na kolanu. |
2. | WUJEK.1923 | I wnet mu weszło słońce, skoro przeszedł Phanuel: a on chramał na nogę. |
3. | GDAŃSKA.1881 | I weszło mu słońce, kiedy minął miejsce Fanuel, a on uchramował na biodrę swoję. |
4. | GDAŃSKA.2017 | I kiedy minął miejsce Penuel, wzeszło słońce, a on utykał z powodu swojego biodra. |
5. | NEUFELD.1863 | (32:32) I zaświeciło mu słońce, gdy przeszedł około Penuel a on chromał na biodro swoje. |
6. | CYLKOW | I wzeszło mu słońce, gdy minął Peniel; ale chromał on na biodro swoje. |
7. | KRUSZYŃSKI | (32:32) I wzeszło słońce, gdy przeszedł Panuel, lecz utykał na biodro swoje. |
8. | MIESES | (32:32) Słońce wschodziło mu, gdy minął Pěnūēl, będąc chromym w biodrze swojem. |
9. | SPITZER.1937 | (32:32) I wzeszło mu słońce, gdy przeszedł (przez) Peni-El, ale ochromiał na biodro swoje. |
10. | TYSIĄCL.WYD5 | Słońce już wschodziło, gdy Jakub przechodził przez Penuel, utykając na nogę. |
11. | BRYTYJKA | A gdy przechodził przez Peniel, wschodziło nad nim słońce, on zaś utykał z powodu biodra swego. |
12. | POZNAŃSKA | Kiedy mijał Penuel, wzeszło słońce; on jednak utykał z powodu swego biodra. |
13. | WARSZ.PRASKA | O wschodzie słońca przechodził Jakub przez Penuel, utykając na jedną nogę. |
14. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | (32:32) Zaś kiedy minął Peniel, wzeszło mu słońce; a on chromał na swoje biodro. |
15. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Gdy przechodził przez Peniel, wschodziło już nad nim słońce, a on utykał ze względu na biodro. |