Teksty » Biblia Gdańska » Ewangelia Jana » Rozdział 10
«  Ewangelia Jana 9 Ewangelia Jana 10 Ewangelia Jana 11  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto nie wchodzi drzwiami do owczarni, ale wchodzi inędy, ten jest złodziej i zbójca; [2] »Lecz kto wchodzi drzwiami, pasterzem jest owiec. [3] »Temu odźwierny otwiera i owce słuchają głosu jego, a on swoich własnych owiec z imienia woła i wywodzi je. [4] »A gdy wypuści owce swoje, idzie przed niemi, a owce idą za nim; bo znają głos jego. [5] »Ale za cudzym nie idą, lecz uciekają od niego; bo nie znają głosu obcych. [6] »Tę im przypowieść Jezus powiedział; lecz oni nie zrozumieli tego, co im mówił. [7] »Rzekł im tedy zasię Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, iżem ja jest drzwiami owiec. [8] »Wszyscy, ile ich przede mną przyszło, złodzieje są i zbójcy; ale ich nie słuchały owce. [9] »Jamci jest drzwiami; jeźli kto przez mię wnijdzie, zbawiony będzie, a wnijdzie i wynijdzie, a pastwisko znajdzie. [10] »Złodziej nie przychodzi, jedno żeby kradł, a zabijał i tracił; jam przyszedł, aby żywot miały, i obficie miały. [11] »Jam jest on dobry pasterz; dobry pasterz duszę swoję kładzie za owce. [12] »Lecz najemnik i ten, który nie jest pasterzem, którego nie są owce własne, widząc wilka przychodzącego, opuszcza owce i ucieka, a wilk porywa i rozprasza owce. [13] »A najemnik ucieka, iż jest najemnik i nie ma pieczy o owcach. [14] »Jam jest on pasterz dobry i znam moje, a moje mię też znają. [15] »Jako mię zna Ojciec i ja znam Ojca, i duszę moję kładę za owce. [16] »A mam i drugie owce, które nie są z tej owczarni, i teć muszę przywieść; i głosu mego słuchać będą, a będzie jedna owczarnia i jeden pasterz. [17] »Dlatego mię miłuje Ojciec, iż ja kładę duszę moję, abym ją zasię wziął. [18] »Żaden jej nie bierze ode mnie, ale ja kładę ją sam od siebie; mam moc położyć ją i mam moc zasię wziąć ją. Toć rozkazanie wziąłem od Ojca mego. [19] »Tedy się stało znowu rozerwanie między Żydami dla tych słów. [20] »I mówiło ich wiele z nich: Dyjabelstwo ma i szaleje; czemuż go słuchacie? [21] »Drudzy mówili: Te słowa nie są dyjabelstwo mającego; izali dyjabeł może ślepych oczy otwierać? [22] »A było w Jeruzalemie poświęcanie kościoła, a zima była. [23] »I przechadzał się Jezus w kościele, w przysionku Salomonowym. [24] »Tedy go obstąpili Żydowie i rzekli mu: Dokądże dusze nasze na rzeczy trzymasz? Jeźliżeś ty jest Chrystus, powiedz nam jawnie. [25] »Odpowiedział im Jezus: Powiedziałem wam, a nie wierzycie; sprawy, które ja czynię w imieniu Ojca mego, te o mnie świadczą. [26] »Ale wy nie wierzycie; bo nie jesteście z owiec moich, jakom wam powiedział. [27] »Owce moje głosu mego słuchają, a ja je znam i idą za mną; [28] »A ja żywot wieczny daję im i nie zginą na wieki, ani ich żaden wydrze z ręki mojej. [29] »Ojciec mój, który mi je dał, większy jest nad wszystkie, a żaden nie może ich wydrzeć z ręki Ojca mego. [30] »Ja i Ojciec jedno jesteśmy. [31] »Porwali tedy znowu kamienie Żydowie, aby go ukamionowali. [32] »Odpowiedział im Jezus: Wiele dobrych uczynków ukazałem wam od Ojca mego, dla któregoż z tych uczynków kamionujecie mię? [33] »Odpowiedzieli mu Żydowie, mówiąc: Dla dobrego uczynku nie kamionujemy cię, ale dla bluźnierstwa, to jest, że ty będąc człowiekiem, czynisz się sam Bogiem. [34] »Odpowiedział im Jezus: Izali nie jest napisano w zakonie waszym: Jam rzekł: Bogowie jesteście? [35] »Jeźliżeć one nazwał bogami, do których się stało słowo Boże, a nie może być Pismo skażone; [36] »A mnie, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, wy mówicie: Bluźnisz, żem rzekł: Jestem Synem Bożym? [37] »Jeźliż nie czynię spraw Ojca mego, nie wierzcież mi. [38] »A jeźliż czynię, chociażbyście mnie nie wierzyli, wierzcież uczynkom, abyście poznali i wierzyli, żeć Ojciec jest we mnie, a ja w nim. [39] »Tedy zasię szukali, jakoby go pojmać; ale uszedł z rąk ich. [40] »I odszedł zasię za Jordan na ono miejsce, gdzie przedtem Jan chrzcił, i tamże mieszkał. [41] »A wiele ich do niego przychodziło i mówili: Janci wprawdzie żadnego cudu nie uczynił; wszakże wszystko, cokolwiek Jan o tym powiedział, prawdziwe było. [42] »I wiele ich tam uwierzyło weń. 
«  Ewangelia Jana 9 Ewangelia Jana 10 Ewangelia Jana 11  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikisourceOpis prezentowanego tekstu: Tekst Biblii Gdańskiej z Wikisource.