Teksty » Biblia Gdańska » Księga Habakuka » Rozdział 3
«  Księga Habakuka 2 Księga Habakuka 3 Księga Sofoniasza 1  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Modlitwa Abakuka proroka według rozmaitych pieśni złożona. [2] »O Panie! usłyszawszy wyrok twój ulękłem się. O Panie! zachowaj sprawę twoję w pośrodku lat, i objaw ją w pośrodku lat; w gniewie wspomnij na miłosierdzie. [3] »Gdy Bóg szedł od południa, a Święty z góry Faran, Sela! okryła niebiosa sława jego, a chwały jego ziemia pełna była. [4] »Jasność jego była jako światłość, rogi były na bokach jego, a tam była skryta siła jego. [5] »Przed obliczem jego szedł mór, a węgle pałające szły przed nogami jego. [6] »Stanął i rozmierzył ziemię, wejrzał i rozproszył narody, skruszone są góry wieczne, i skłoniły się pagórki dawne: drogi jego są wieczne. [7] »Widziałem namioty Chusan próżności poddane, a opony ziemi Madyjańskiej drżały. [8] »Izali się na rzeki, o Panie! izali się na rzeki rozpalił gniew twój? Izali na morze rozgniewanie twoje, gdyś jechał na koniach twoich, i na wozach twoich zbawiennych? [9] »Jawnie odkryty jest łuk twój dla przysięgi pokoleniom wyrzeczonej, Sela! [10] »Rozdzieliłeś rzeki ziemi: widziały cię góry i zadrżały, powódź wód przeminęła; przepaść wydała głos swój, głębokość ręce swoje podniosła. [11] »Słońce i miesiąc zastanowił się w mieszkaniu swojem, przy jegoż świetle latały strzały twe, i przy blasku lśniącej się włóczni twojej. [12] »W zagniewaniu podeptałeś ziemię, w zapalczywości młóciłeś pogan; [13] »Wyszedłeś na wybawienie ludu swego, na wybawienie z pomazańcem twoim; przebiłeś głowę z domu niezbożnika, odkrywszy grunt aż do szyi, Sela! [14] »Potłukłeś kijmi jego głowę wsi jego, gdy się burzyli jako wicher, aby mię rozproszyli; weselili się, jakoby pożreć mieli ubogiego w skrytości. [15] »Jechałeś przez morze na koniach twoich, przez gromadę wód wielkich. [16] »Gdym to słyszał, zatrząsnął się brzuch mój! na ten głos drżały wargi moje, zgniłość weszła w kości moje, i wszystekem się trząsł, słysząc, że mam odpocząć w dzień utrapienia, gdy przyciągnie na ten lud nieprzyjaciel, aby go przez wojnę wygładził. [17] »Choćby figowe drzewo nie zakwitnęło i nie było urodzaju na winnicach, choćby i owoc oliwy pochybił, i role nie przyniosłyby pożytku, i z owczarniby owce wybite były, a nie byłoby bydła w oborach; [18] »Wszakże się ja w Panu weselić będę, rozraduję się w Bogu zbawienia mego. [19] »Panujący Pan jest siłą moją, który czyni nogi moje, jako nogi łani, i po miejscach wysokich poprowadzi mię. Przedniejszemu nad śpiewakami na muzycznem naczyniu mojem. 
«  Księga Habakuka 2 Księga Habakuka 3 Księga Sofoniasza 1  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikisourceOpis prezentowanego tekstu: Tekst Biblii Gdańskiej z Wikisource.